022. ஒப்புரவு அறிதல் - 10. ஒப்புரவினால் வரும்

திருக்குறள்

அறுத்துப்பால்

இல்லற இயல்

அதிகாரம் 22 - ஒப்புரவு அறிதல்

     இந்த அதிகராத்தில் வரும் பத்தாம் திருக்குறள், "ஒப்புரவு செய்வதால், ஒருவனுக்குப் பொருள் கேடு உண்டாகும் என்றால், அது, அவன், தன்னை விற்றாவது பெற்றுக் கொள்ளத் தக்கது" என்கின்றது.

     பொருட்கேடு உண்டாயினும், புகழ் உண்டாகும். அந்தப் புகழானது உயிருக்கு ஊதியமாக அமையும் என்பதை, "ஈதல் இசைபட வாழ்தல், அது அல்லது ஊதியம் இல்லை உயிர்க்கு" என்னும் திருக்குறளால் அறியலாம்.

     "கெடுவாக வையாது உலகம், நடுவாக நன்றிக்கண் தங்கியான் தாழ்வு" என்னும் திருக்குறளையும் இங்கு வைத்து எண்ணுக.

திருக்குறளைக் காண்போம்...

ஒப்புரவினால் வரும் கேடு எனின், அஃது ஒருவன்

விற்றுக் கோள் தக்கது உடைத்து.

இதற்குப் பரிமேலழகர் உரை ---

     ஒப்புரவினால் கேடு வரும் எனின் --- ஒப்புரவு செய்தலான் ஒருவனுக்குப் பொருட்கேடு வரும் என்பார் உளராயின்,

     அஃது ஒருவன் விற்றுக்கோள் தக்கது உடைத்து - அக்கேடு தன்னை விற்றாயினும் கொள்ளும் தகுதியை உடைத்து.

        

      (தன்னை விற்றுக் கொள்ளப்படுவதொரு பொருள் இல்லை அன்றே? இஃதாயின் அதுவும் செய்யப்படும் என்றது, புகழ் பயத்தல் நோக்கி. இதனான் ஒப்புரவினால் கெடுவது கேடு அன்று என்பது கூறப்பட்டது.)

     இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக, பிறைசை சாந்தக் கவிராயர் பாடி அருளிய நீதிசூடாமணி என்கின்ற "இரங்கேச வெண்பா" என்னும் நூலில் வரும் ஒரு பாடல்...

அந்தணர் மேன்மை அறியாமல்  சர்ப்ப என்ற

இந்திரன் பாம்பு ஆனான், இரங்கேசா! - முந்தவே

ஒப்புரவி னால்வரும் கேடுஎனின் அஃதுஒருவன்

விற்றுக் கோள் தக்கது உடைத்து.

இதன் பதவுரை ---

     இரங்கேசா --- திருவரங்கநாதக் கடவுளே! அந்தணர் மேன்மை அறியாமல் --- ஏழு முனிவர்களுடைய பெருமையைத் தெரியாமல், சர்ப்ப என்று --- (சீக்கிரம் போங்கள் என்னும் பொருளையுடைய) சர்ப்ப என்னும் வார்த்தையைச் சொல்லி, இந்திரன் --- இந்திர பதவியில் இருந்த நகுஷமகாராஜன், பாம்பு ஆனான் --- பாம்பாய்ப் பரதவித்தான், (ஆகையால், இது) ஒப்புரவினால் --- உலக நடை அறிந்து செய்யும் காரியத்தினால், முந்த --- முன்னதாக, கேடு வரும் என்னில் --- கெடுதி வருமானாலும், அஃது --- அந்தக் கேடானது, ஒருவன் --- ஒருவன் (தன்னை), விற்றுக் கொள் தக்கது உடைத்து --- விற்றானும் கொள்ளும் தகுதியை உடையதாகும் (என்பதை விளக்குகின்றது).

         கருத்துரை --- உலகநடை அறிந்து உபகாரியம் செய்து ஒழுகவேண்டும்.

         விளக்கவுரை --- முற்காலத்தில் நகுஷமகாராஜன் ஓராயிரம் பரிமேதயாகம் அசுவம் - பரி) செய்ததனால் இந்திரபதம் பெற்றான். பெற்றும் நல்லெண்ணமின்றி, முதலில் இந்திராணியை மணக்கவேண்டும் என்று விரும்பினான். ஆகையால், தன் பதவிக்கேற்ப ஏழு முனிவர்கள் தாங்கிச் செல்லும் சிவிகையில் ஏறி அவளிடத்திற்குச் சென்றான். செல்லும்போது அவளைக் காணவேண்டும் என்னும் அவசரத்தினால், விரைவில் செல்க என்னும் பொருள்தரும் சர்ப்ப சர்ப்ப எந்று சொல்லிப் பல்லக்கை அழுத்தித் தூண்டினான். அது முதலில் குறுமுனியாகிய அகத்தியர் தோளில் உறுத்தியது. உடனே அவர் நோயைப் பொறாமல் மனம் நொந்து, சர்ப்ப என்ற காரணத்தினால் நீ சர்ப்பமாகக் கடவது என்று அவனைச் சபித்தார். அப்படியே அவன் பூலோகத்தில் மலைப் பாம்பாய் வருந்திக் கிடந்தான்.  இது ஒப்புரவறியாமையால் வந்த கேடு.

ஐந்து வந்தாலும் அவசரம் ஆகாது

பத்து வந்தாலும் பதற்றம் ஆகாது

என்பது பழமொழி. ஒப்புரவினால் கேடு வராது. அங்ஙனம் வந்தாலும், அது தன்னை விற்றானாலும் கொள்லும் தகுதியை உடையது என்றார். இதற்கு அரிச்சந்திர மன்னன் கதையும் அமைவுடைத்தாம். ஒப்புரவினால் அம்மன்னற்குக் கேடு வந்ததும், அந்தக் கேட்டை அவன் தன்னை விற்றானாலும் கைக்கொண்டதும் உலகப் பிரசித்தம். அரிச்சந்திர மன்னன் ஒப்புரவறிந்த தன்மை பொய்யாமையேயாகும். நகுஷன் ஒப்புரவு இன்னதென்றே உணராமையால் பெருங்கேடு அடைந்தான்.  அரிச்சந்திரன் ஒப்புரவையே பெரும் பற்றாப் பற்றிப் பொய்யாமையைப் பொய்யாமை யாற்றினான், தன்னை விற்றும் அதனால் வரும் கேட்டை மனமொப்பி ஏற்றான். ஆகையால், பெரும்புகழ் உற்றான்.

     பின்வரும் பாடல்கள் இத் திருக்குறளுக்கு ஒப்பாக அமைந்திருத்தலைக் காணலாம்...

'பிறந்த நாள் தொடங்கி, யாரும்,

     துலை புக்க பெரியோன் பெற்றி

மறந்த நாள் உண்டோ? என்னைச்

     சரண் என வாழ்கின்றானைத்

துறந்த நாட்கு இன்று வந்து

     துன்னினான் சூழ்ச்சியாலே

இறந்த நாள் அன்றோ, என்றும்

     இருந்த நாள் ஆவது!' என்றான்.               

                                      --- கம்பராமாயணம், வீடணன் அடைக்கலப் படலம்.

இதன் பதவுரை ---

     பிறந்த நாள் தொடங்கி --- எவரும் தாம் பிறந்த நாள் முதலாக;  துலை புக்க பெரியோன் பெற்றி --- ஒரு புறாவுக்காகத் தானே தராசுக் கோலில் சென்றமர்ந்த பெரியோன் ஆகிய  சிபிச் சக்கரவர்த்தியின் பெருமையை; யாரும் மறந்த நாள் உண்டோ --- எவரேனும் மறந்த ஒரு நாளும் உள்ளதோ? இல்லை அன்றோ? என்னைச் சரண் என வாழ்கின்றானை --- என்னை அடைக்கலம் என்று கூறி வந்து வாழ இருக்கும் இந்த வீடணன்; துறந்த நாட்கு --- ஏற்றுக்கொள்ளாது விலக்கிய நாளைவிட;   இன்று வந்து

துன்னினான் --- இன்று இங்கு வந்து நம்மை அடைந்த இவனுடைய; சூழ்ச்சியாலே --- வஞ்சகச் செயல்களால்; இறந்த நாள் அன்றோ --- நான் இறக்க நேர்ந்தால் அவ்வாறு இறந்த நாள் அல்லவா; என்றும் இருந்த நாள் ஆவது என்றான் --- நான் என்றும் நிலை பெற்றிருந்த நாள் ஆவது என இராமன் கூறினான்.

     துலை புக்க பெரியோன் - சிபிச்சக்கரவர்த்தி. இன்று வந்து நம்மைச் சேர்ந்த இவனுடைய சூழ்ச்சியாலே நான் இறக்க  நேர்ந்தால் அந்த நாளே நிலைபெற்றிருக்கும் நாளாகும் என்பதை 'சூழ்ச்சியாலே இறந்த நான் அன்றோ என்றும் இருந்த நாள்'    என்றான். சிபியை உலகம் மறந்த நாள் இல்லை. அந்த மன்னன்    வழிவந்த நான் அடைக்கலம் என்று வந்தவனை   ஏற்றுக்கொள்வது தானே முறை என்பது கருத்து.

எள்அறு சிறப்பின் இமையவர் வியப்பப்

புள்உறு புன்கண் தீர்த்தோன், அன்றியும்

வாயிற் கடைமணி நடுநா நடுங்க

ஆவின் கடைமணி உகுநீர் நெஞ்சு சுடத் தான்தன்

அரும்பெறல் புதல்வனை ஆழியின் மடித்தோன்

பெரும்பெயர்ப் புகார் என் பதியே, அவ்வூர்

ஏசாச் சிறப்பின் இசைவிளங்கு பெருங்குடி

மாசாத்து வாணிகன் மகனை ஆகி,

வாழ்தல் வேண்டி, ஊழ்வினை துரப்ப,

சூழ்கழல் மன்னா! நின் நகர்ப் புகுந்து ஈங்கு

என்கால் சிலம்பு பகர்தல் வேண்டி, நின்பால்

கொலைக் களப் பட்ட கோவலன் மனைவி

கண்ணகி என்பது என் பெயரே....    --- சிலப்பதிகாரம், வழக்குரை காதை.

        

இதன் பதவுரை ---

      எள் அறு சிறப்பின் இமையவர் வியப்பப் புள்உறு புன்கண் தீரித்தோன் --- இகழ்தலற்ற சிறப்பினை உடைய தேவர்களும் இறும்பூது எய்தப் புறாவொன்று உற்ற மிக்க துன்பத்தினைப் போக்கியோனும், அன்றியும் --- அவனன்றியும், வாயிற் கடைமணி நடு நா நடுங்க --- கடைவாயிலினிடத்துக் கட்டிய மணியின் நடுவிலுள்ள நா அசைய, ஆவின் கடைமணி உகு நீர் நெஞ்சு சுட --- பசுவொன்றின் கண்மணிக் கடையினின்றும் ஒழுகும் நீர் தன்னுடைய உள்ளத்தை வெதுப்பலானே, தான் தன் அரும்பெறற் புதல்வனை ஆழியின் மடித்தோன் - தானே தன்னுடைய பெறுதற்கரிய மகனைத் தேர்க்காலில் இட்டுக் கொன்றோனும் ஆகிய இவரது, பெரும் பெயர்ப் புகார் என் பதியே --- மிக்க புகழினையுடைய புகார் நகரமே யான் பிறந்த வூர், அவ் வூர் ஏசாச் சிறப்பின் இசை விளங்கு பெருங்குடி மாசாத்து வாணிகன் மகனை ஆகி --- அவ் வூரின்கண் பழிப்பில்லாத சிறப்பினை உடைய புகழ் யாங்கணும் சென்று விளங்கிய பெருங்குடிக்கண் மாசத்துவான் என்னும் வணிகனுடைய புதல்வனாகத் தோன்றி, வாழ்தல் வேண்டி ஊழ்வினை துரப்பச் சூழ் கழல் மன்னா நின் னகர்ப் புகுந்து --- வீரக் கழலணிந்த மன்னனே பொருளீட்டி வாழ்க்கை நடத்தலை விரும்பி முன்னைத் தீவினை செலுத்தலானே நினது மதுரை நகரத்தின்கண் புக்கு, இங்கு என் காற்சிலம்பு பகர்தல் வேண்டி நின்பாற் கொலைக்களப் பட்ட கோவலன் மனைவி --- இந் நகரிடத்தே என்னுடைய காலின்கண் அணிந்த சிலம்பு ஒன்றனை விற்றல் காரணமாக நின்னிடத்துக் கொலையுண்ட கோவலன் என்பானுடைய மனைவியாவேன், கண்ணகி என்பது என் பெயரே --- என் பெயர் கண்ணகி எனப்படும்.

     புள் - புறா. பருந்து ஒன்றினால் துரத்தப்பட்டுத் தன்னை வந்தடைந்த புறாவினைக் காத்து, அதன்பொருட்டுத் தன் ஊனை அப் பருந்திற்கு அளித்தான் சிபி. இதனைக் "கொடுஞ்சிறைக், கூருகிர்ப் பருந்தி னேறு குறித்தொரீஇத், தன்னகம் புக்க குறுநடைப் புறவின், தபுதி யஞ்சிச் சீரை புக்க, வரையா ஈகை யுரவோன் மருக" -- புறம். 43  -- என்பதனானுணர்க.

     தன் புதல்வனை ஆழியின் மடித்தோன் மனுச்சோழன்.

இன்உயிர்க்கும் இன் உயிராய் நின்று

     இருநிலம் காத்தார் என்று

பொன் உயிர்க்கும் கழலவரை

     யாம் போலும் புகழ்கிற்பாம்?

மின் உயிர்க்கும் நெடு வேலோய்!

     இவர் குலத்தோன் மென் புறவின்

மன் உயிர்க்குத் தன் உயிரை

     மாறாக வழங்கினனால்.  ---  கம்பராமாயணம், குலமுறை கிளத்து படலம்.

இதன் பதவுரை ---

     மின் உயிர்க்கும் --- மின்னல்போல ஒளி விடுகின்ற; நெடு வேலாய் --- நீண்ட வேல் தாங்கிய சனகனே;  பொன் உயிர்க்கும் கழலவரை --- விளங்கும் வீரக் கழலைப் பூண்ட இக்குலத்து   மன்னர்களை; இன் உயிர்க்கும் ---- (உலகிலுள்ள)  இனிமையான உயிர்கள் எல்லாவற்றிற்கும்; இன் உயிராய் --- தாம் இனிய உயிர் ஆக இருந்து; இரு நிலம் காத்தார் --- பெரிய  நிலவுலகை  அரசாண்டார்கள்;  என்று --- என்று சொல்லி; புகழ்கிற்பாம் --- புகழவல்லோம்; யாம் போலும் --- நாம்தான் போலும்! (புகழ்   நம்மால் முடியாது;  ஏனெனில்);  இவர் குலத்தோன் --- இக் குமாரர்களின் குலத்தில் தோன்றிய அரசன் ஒருவன்; மென் பறவை --- மெல்லிய பறவை ஒன்றின்;  மன் உயிர்க்கு --- நிலைபெற்ற உயிர்க்கு; மாறாக --- ஈடாக; தன் உயிரை --- தனது ஆருயிரை; வழங்கினன் --- கொடுத்தான்.