திரு மறைக்காடு - 0847. சூழும் வினைக்கண்

அருணகிரிநாதர் அருளிய

திருப்புகழ்

சூழும்வினை (திருமறைக்காடு --- வேதாரணியம்)

முருகா!

திருவடியைத் தினமும் நினைக்க அருள்வாய்.

தானன தத்தத் தந்தன தந்தன ...... தனதான

சூழும்வி னைக்கட் டுன்பநெ டும்பிணி ...... கழிகாமஞ்

சோரமி தற்குச் சிந்தை நினைந்துறு ......   துணையாதே

ஏழையெ னித்துக் கங்களு டன்தின ......    முழல்வேனோ

ஏதம கற்றிச் செம்பத சிந்தனை ......       தருவாயே

ஆழிய டைத்துத் தங்கையி லங்கையை ...... யெழுநாளே

ஆண்மைசெ லுத்திக் கொண்டக ரும்புயல் ...... மருகோனே

வேழமு கற்கு தம்பியெ னுந்திரு ...... முருகோனே

வேதவ னத்திற் சங்கரர் தந்தருள் ...... பெருமாளே.

பதம் பிரித்தல்

சூழும் வினைக்கண் துன்பம் நெடும் பிணி ...... கழிகாமம்

சோரம் இதற்குச் சிந்தை நினைந்துஉறு ...... துணை யாதே?

ஏழையென் இத் துக்கங்களுடன் தினம் ...... உழல்வேனோ?

ஏதம் அகற்றிச் செம் பத சிந்தனை ......    தருவாயே.

ஆழி அடைத்துத் தம் கை இலங்கையை ...... எழுநாளே

ஆண்மை செலுத்திக் கொண்ட கரும்புயல் ...... மருகோனே!

வேழ முகற்குத் தம்பி எனும் திரு ...... முருகோனே!

வேத வனத்தில் சங்கரர் தந்து அருள் ...... பெருமாளே.

பதவுரை

         ஆழி அடைத்து இலங்கையை எழுநாளே ஆண்மை செலுத்தி தன்கைக் கொண்ட --- கடலில் அணைகட்டி அடைத்து ஏழு நாளிலே இலங்கையின் மீது தனது ஆண்மையைச் செலுத்திப் போர் புரிந்து அதனைத் தன் கைவசமாக்கிய

         கரும்புயல் மருகோனே --- கரிய மேகவண்ணத்து அண்ணல் ஆகிய இராமபிரானின் திருமருகரே!

         வேழமுகற்குத் தம்பி எனும் திருமுருகோனே --- யானை முகமுடைய மூத்த பிள்ளாயாளாகிய விநாயகப் பெருமானுக்குத் தம்பியாக அவதரித்த திருமுருகப் பெருமானே!

         வேதவனத்தில் சங்கரர் தந்தருள் பெருமாளே --- திருமறைக்காட்டிலே எழுந்தருளியுள்ள சிவபெருமான் திருவருளால் அவதரித்த பெருமையில் மிக்கவரே!

         சூழும் வினைக்கண் துன்பம் --- பிறவிகள் தோறும் என்னைச் சூழ்ந்து வருகின்ற தீவினைகளின் காரணமாக உண்டாகும் துன்பம்,

         நெடும்பிணி --- தீராத நோய்கள்,

       கழிகாமம் --- மிக்க காம உணர்வு,

       சோரம் --- கள்ளத்தனம்,

      இதற்கு --- ஆகிய இவைகளால்,

      சிந்தை நினைந்து --- மனத்தில் பலகாலும் நினைந்து வருந்தி (இளைக்கின்ற அடியேனுக்கு),

         உறுதுணை யாதே --- (இவைகளில் இருந்து தப்பிப் பிழைக்க) உறுதுணையாக அமைவது எது?

         ஏழையென் இத் துக்கங்களுடன் தினம் உழல்வேனோ --- அறிவில்லாதவனாகிய அடியேன் இந்த வகையான துக்கங்களுடனே நாளும் நிலைகெட்டு அலைதல் தகுமோ?

         ஏதம் அகற்றி --- இந்தக் குற்றங்களில் இருந்து அடியேனை விடுவித்து,

      செம்பத சிந்தனை தருவாயே --- தேவரீரது செம்மையான திருவடிகளைச் சிந்திக்கும் பேற்றினை அருள்வாயாக.

பொழிப்புரை

     கடலில் அணைகட்டி அடைத்து ஏழு நாளிலே இலங்கையின் மீது தனது ஆண்மையைச் செலுத்திப் போர் புரிந்து அதனைத் தன் கைவசமாக்கிய, கரிய மேகவண்ணத்து அண்ணல் ஆகிய இராமபிரானின் திருமருகரே!

         யானை முகமுடைய மூத்த பிள்ளாயாளாகிய விநாயகப் பெருமானுக்குத் தம்பியாக அவதரித்த திருமுருகப் பெருமானே!

     திருமறைக்காட்டிலே எழுந்தருளியுள்ள சிவபெருமான் திருவருளால் அவதரித்த பெருமையில் மிக்கவரே!

         பிறவிகள் தோறும் என்னைச் சூழ்ந்து வருகின்ற தீவினைகளின் காரணமாக உண்டாகும் துன்பம், தீராத நோய்கள், மிக்க காம உணர்வு, கள்ளத்தனம், ஆகிய இவைகளை, மனத்தில் பலகாலும் நினைந்து வருந்தி இளைக்கின்ற அடியேனுக்கு, இவைகளில் இருந்து தப்பிப் பிழைக்க உறுதுணையாக அமைவது எது? என்னும் அறிவில்லாதவனாகிய அடியேன் இந்த வகையான துக்கங்களுடனே நாளும் நிலைகெட்டு அலைதல் தகுமோ? இந்தக் குற்றங்களில் இருந்து அடியேனை விடுவித்து, தேவரீரது செம்மையான திருவடிகளைச் சிந்திக்கும் பேற்றினை அருள்வாயாக.

 

விரிவுரை

சூழும் வினைக்கண் துன்பம் ---

"அவா என்ப எவ்வுயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும்,

தவாஅப் பிறப்பு ஈனும் வித்து"

என்றருளினார் திருவள்ளுவ நாயனார்.

உயிருக்கு ஒன்றை வேண்டுதலும், ஒன்றை வெறத்தலும் இயல்பாகவே அமைந்துள்ளது. அதனால் அது, துன்பத்தை அனுபவித்து வருகின்றது. பற்று, அவா, ஆசை, பேராசை என்று நான்கு வகை எழுச்சிகள் மனதில் எழும்.

1. உள்ள பொருளில் வைத்திருக்கும் பிடிப்பு பற்று எனப்படும்.

எந்தப் பொருளின் மீதும் பற்றின்றி நின்றவர்க்கே பிறப்பு அறும்.

பற்றுஅற்ற கண்ணே பிறப்புஅறுக்கும் மற்று

நிலையாமை காணப் படும்.                --- திருக்குறள்.

‘அற்றது பற்றெனில் உற்றது வீடு’        --- திருவாய்மொழி

2. இன்னும் அது வேண்டும், இது வேண்டும் என்று கொழுந்து விடுகின்ற நினைவு அவா எனப்படும்.

உள்ளது போதும் என்று அலையாமல், இன்னும் அது வேண்டும், இது வேண்டும் என்று விரும்புவோர் துன்பத்தை அடைவார்கள். இந்த அவாவே பெருந்துயரை விளைவிக்கும்; பிறப்பைக் கொடுக்கும்.

அவா என்ப எல்லா உயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும்

தவாஅப் பிறப்பு ஈனும் வித்து.                --- திருக்குறள்.

அவா இல்லார்க்கு இல்லாகும் துன்பம், அஃது உண்டேல்

தவாஅது மேல்மேல் வரும்.              --- திருக்குறள்.

அவா என்ற ஒன்று ஒருவனுக்குக் கெடுமாயின் அவன் வீடுபேறு எய்திய போதுமட்டுமன்றி இம்மையிலும் இடையறாத இன்பத்தை அடைவான்.

இன்பம் இடையறாது ஈண்டும், அவா என்னும்

துன்பத்துள் துன்பம் கெடின்.               --- திருக்குறள்

3. பிறர் பொருளை விரும்பி நிற்பது ஆசையாகும்.

பிறர் பொருளின் மீது வைப்பது ஆசையாகும். இது பற்றினும், அவாவினும் கொடிது.

பிறருடைய மண்ணை விரும்புவது மண்ணாசை, மண் ஆசையால் மடிந்தவன் துரியோதனன். பிறருடைய மனைவியை

விரும்புவது பெண்ணாசை. பெண்ணாசையால் பெருங்கேடு அடைந்தவர்கள் இராவணன், இந்திரன், சந்திரன், கீசகன் முதலியோர்கள்.

4. எத்தனை வந்தாலும் திருப்தியின்றி நெய்விட, நெய்விட எரிகின்ற நெருப்பின் தன்மைபோல் சதா உலைந்து அலைந்து மேலிடுகின்ற விருப்பத்துக்குப் பேராசை என்று பெயர்.

உலகமெல்லாம் கட்டியாள வேண்டும். தொட்டன எல்லாம் தங்கமாக வேண்டும். கடல் மீது நம் ஆணை செல்லவேண்டும். விண்ணும் மண்ணும் நம்முடையதாக வேண்டும் என்று எண்ணி, ஒரு கட்டுக்கடங்காது, கங்கு கரையின்றி தலை விரித்து எழுந்து ஆடுகின்ற அசுர தாண்டவமே பேராசை.

கொடும் கோடை வெய்யிலில் ஒருவன் குடையும் செருப்பும் இன்றி நடந்து சென்று கொண்டிருந்தான் அவ்வழியில் ஒருவன் பாதரட்சை அணிந்து கொண்டு குடையும் பிடித்துக் கொண்டு குதிரைமீது சென்றான். அவனைப் பார்த்து நடந்து போனவன், “ஐயா! வணக்கம். குதிரைமேல் போகின்ற உனக்குப் பாதரட்சை எதற்காக? எனக்குத் தந்தால் புண்ணியம்” என்றான்.

கேட்டவன் வாய் மூடுவதற்கு முன் குதிரை மீது சென்றவன் பாதரட்சையைக் கழற்றிக் கொடுத்தான்.

‘ஐயா! குதிரையில் செல்வதனால் நீர் சீக்கிரம் வீட்டுக்குச் சென்று விடலாம். நான் நடந்து போகின்றவன். அதலால் தயவு செய்து தங்கள் குடையைத் தாருங்கள்’ என்றான்.

குதிரைமேல் போகின்றவன் சற்றும் சிந்தியாமல் இரக்கத்துடன் குடையைக் கொடுத்தான்.

நடப்பவன் மனம் மிக்க மகிழ்ச்சியடைந்து, “ஐயா! தங்கள் தரும குணம் பாராட்டுவதற்கு உரியது. நிரம்ப நன்றி. பெருங்கருணை புரிந்து குதிரையைக் கொடுங்கள்” என்றான்.

குதிரை மீது இருந்தவன் “அப்படியா!” என்று சொல்லி பளிச்சென்று இறங்கிக் குதிரையை அடிக்கும் சவுக்கினால் அவனைப் பளீர் பளீர் என்று அடித்தான் அடிபட்டவன் சிரித்தான்.

“நான் அடிக்கிறேன்; நீ சிரிக்கிறாய்; என்ன காரணம்?” என்று கேட்டான்.

“இவ்வாறு கேட்டு அடிபடவில்லையானால் என் ஆயுள் உள்ளவரை என் மனதில் ஒரே கொந்தளிப்பு இருந்திருக்கும். செருப்பைக் கேட்டவுடன் கொடுத்தார்! குடையைக் கேட்டவுடன் கொடுத்தார்! குதிரையைக் கேட்டிருந்தால் கொடுத்திருப்பார். கேளாமல் போய் விட்டோமே?” என்று எண்ணி எண்ணி வருந்துவேன். இப்போது கேட்டேன்; நீர் குதிரையைக் கொடுக்காமல் சவுக்கடி கொடுத்தீர். சவுக்கடி பட்டது பெரிதன்று, சந்தேகம் தீர்ந்தது பெரிது” என்று கூறி அவனை வணங்கிவிட்டுச் சென்றான். இதற்குத்தான் பேராசை யென்று பெயர்.

ஆசைக்குஓர் அளவு இல்லை, அகிலம் எல்லாம் கட்டி

         ஆளினும், கடல் மீதிலே

     ஆணை செலவே நினைவர்; அளகேசன் நிகராக

         அம்பொன் மிக வைத்தபேரும்

நேசித்து ரசவாத வித்தைக்கு அலைந்திடுவர்;

         நெடுநாள் இருந்த பேரும்

     நிலையாகவே இனும் காயகற்பம் தேடி

         நெஞ்சு புண் ஆவர்; எல்லாம்

யோசிக்கும் வேளையில், பசிதீர உண்பதும்

          உறங்குவதும் ஆகமுடியும்;

     உள்ளதே போதும், நான் நான்எனக் குளறியே

          ஒன்றைவிட்டு ஒன்றுபற்றிப்

பாசக் கடற்குளே வீழாமல், மனதுஅற்ற

          பரிசுத்த நிலையை அருள்வாய்,

     பார்க்கும்இடம் எங்கும்ஒரு நீக்கம்அற நிறைகின்ற

          பரிபூரண ஆனந்தமே.          --- தாயுமானார்.

ஆசைச் சுழற் கடலில் ஆழாமல், ஐயா, நின்

நேசப் புணைத்தாள் நிறுத்தினால் ஆகாதோ.  --- தாயுமானார்.

ஆசைஎனும் பெருங் காற்றுஊடுஇலவம்

         பஞ்சுஎனவும் மனது அலையுங்காலம்

மோசம் வரும், இதனாலே கற்றதும்

         கேட்டதும் தூர்ந்து முத்திக்குஆன

நேசமும்நல் வாசமும்போய், புலனாய்இல்

         கொடுமை பற்றி நிற்பர்,அந்தோ!

தேசுபழுத்து அருள்பழுத்த பராபரமே!

         நிராசைஇன்றேல் தெய்வம் உண்டோ? --- தாயுமானார்.

“பேராசை எனும் பிணியில் பிணிபட்டு

 ஓரா வினையேன் உழலத் தகுமோ”  --- கந்தரநுபூதி

                                     

கடவுளுக்கும் நமக்கும் எவ்வளவு தூரம்? என்று ஒரு சீடன் ஆசிரியனைக் கேட்டான். ஆசிரியர் “ஆசையாகிய சங்கிலி எவ்வளவு நீளம் உளதோ அவ்வளவு தூரத்தில் கடவுள் இருக்கின்றார்” என்றார்.

சங்கிலி பல இரும்பு வளையங்களுடன் கூடி நீண்டுள்ளது. ஒவ்வொரு வளையமாக கழற்றி விட்டால் அதன் நீளம் குறையும். அதுபோல் பலப்பல பொருள்களின் மீது வைத்துள்ள ஆசைச் சங்கிலி மிகப் பெரிதாக நீண்டுள்ளது. ஒவ்வொரு பொருளின் மீதும் உள்ள ஆசையைச் சிறிது சிறிதாகக் குறைக்க வேண்டும். முற்றிலும் ஆசை அற்றால் அப்பரம் பொருளை அடையலாம்.

  “ஆசா நிகளம் துகள் ஆயின பின்

 பேசா அநுபூதி பிறந்ததுவே”             --- கந்தரநுபூதி

ஆசையால் கோபமும், கோபத்தால் மயக்கமும் வரும். காமம், வெகுளி, மயக்கம் என்ற முக்குற்றங்களும் நீங்கினல்தான் பிறவி நீங்கும்.

“காமம் வெகுளி மயக்கம் இம்மூன்றன்

   நாமம் கெடக்கெடும் நோய்”         --- திருக்குறள்.

நெடும்பிணி ---

நெடுங்காலமாக உயிரை வருத்துகின்ற தீராத நோய்கள்.

உலகிலே உள்ள எல்லா உயிர்களுக்கும் எக்காலும் நீங்காது தொல்லைப் படுத்தும் நோய்கள் மூன்று உள்ளன. அவைகளால் அல்லற்பட்டு உயிர்கள் உழல்கின்றன. இந்த மூன்று நோய்களினின்றும் தப்பி உய்ந்தவர் மிகச் சிலரே.

எல்லா உயிர்கட்கும் என்றும் துன்பத்தைத் தரும் அந்த நோய்கள் பசி, காமம், பிறவி என மூன்று ஆகும்.

பசி உடம்பைப் பற்றியது. 

காமம் உள்ளத்தைப் பற்றியது. 

பிறவி உயிரைப் பற்றியது.

பசி நோயினால் துன்புறாத உயிர்கள் உலகில் இல்லை. விரத நாளிலும் கூட, பசிநோயைத் தாங்காமல் உணவை வேறு வேறு வகையாக உண்டு பசியை ஒருவாறு தணித்துக் கொள்கின்றனரை. பசி நோய் வந்தபோது, நடந்து கூட போகாமல் பத்தும் பறந்து போகும். மானம், குலம், கல்வி, வண்மை, பொருளுடைமை, தானம், தவம், உயர்ச்சி, முயற்சி, வேட்கை என்ற பத்துக்கும் ஆபத்து பசிப்பிணியால் தான் வருகின்றது.

மானம் குலம் கல்வி வண்மை அறிவுடைமை

தானம் தவம் உயர்ச்சி தாளாண்மை – தேனின்

கசிவந்த சொல்லியர் மேல் காமுறுதல் பத்தும்

பசிவந்திடப் பறந்து போம்.                --- நல்வழி.

பசி நோயைத் தணித்து உயிர் வாழத்தான் உயிர்கள் ஓயாது உழைக்கின்றன.  பசி நோய் மிக்கபோது கண் பஞ்சடைகின்றது. கை கால் நடுக்கம் அடைகின்றது. பிற கருவிகரணங்கள் தத்தம் செயல்களை இழக்கின்றன. நாக்கு புலர்கின்றது. கோபம் மலர்கின்றது. கொடிய செயல்களில் மனிதன் ஈடுபடுகின்றான்.  பெற்ற தாய் பசியின் கொடுமையால் குழந்தையை விற்றுவிடுகின்றாள். சிலர் உயிரைத் துறக்கின்றனர். சிலர் செயலை மறக்கின்றனர். சிலர் கடலுக்கு அப்பாலும் பறக்கின்றனர். சிலர் கடமைகளை மறக்கின்றனர்.

பசி நோயை, அவ்வப்போது உணவு என்ற மருந்தைக் கொடுத்துத் தற்கால சாந்தியாகத் தடுக்கின்றனர். பசிப்பிணியைப் போக்கும் அன்னதானமே எல்லா தானத்திலும் உயர்ந்தது எனக் கருதினார் சிறுத்தொண்டர். அதனை மேற்கொண்டார் இராமலிங்க அடிகள்.  அவர் திருவுள்ளம் பசி என்ற உடனே நடுங்குமாம்.

எட்டரும் பொருளே, திருச்சிற்றம்பலத்தே

         இலகிய இறைவனே, உலகில்

பட்டினி உற்றார் பசித்தனர் களையால்

         பரதவிக்கின்றனர் என்றே

ஒட்டிய பிறரால் கேட்டபோது எல்லாம்

         உளம் பகீர்என நடுக்குற்றேன்

இட்ட உவ்வுலகில் பசிஎனில் எந்தாய்

         என்உளம் நடுங்குவது இயல்பே.          ---  திருவருட்பா.

பசி நோயை மாற்றுவதற்கு மணிமேகலை அரும்பாடு பட்டாள்.  பசி எல்லாவற்றையும் அழிப்பதனால் தான் திருவள்ளுவர் அதனை "அழிபசி" என்றார். 

அற்றார் அழிபசி தீர்த்தல், அஃது ஒருவன்

பெற்றான் பொருள் வைப்புஉழி.               ---  திருக்குறள்.

பசியைப் பொறுத்துக் கொள்ளுவதே பெரிய ஆற்றல் ஆகும்.  ஆயினும் அந்த ஆற்றலினும் பெரியது அப் பசியை மாற்றுவார் ஆற்றல் ஆகும்.

ஆற்றுவார் ஆற்றல் பசியாற்றல், அப்பசியை

மாற்றுவார் ஆற்றலின் பின்.        

என்று அழகாகக் கூறுகின்றனர் பொதுமறை ஆசிரியர்.

அடுத்து, காம நோயினால் கலங்காத மனிதர்களோ தேவர்களோ இல்லை. எறும்பு முதல் யானை ஈறாக உள்ள எண்பத்து நான்கு நூறாயிர யோனிபோதங்களும் இந் நோயினால் இடர்ப்படுகின்றன. அயிராவதம் என்னும் ஆனை மேல் பவனிவரும் இந்திரன், இதனால் பூனையாகிப் பதுங்கி ஓடினான். சந்திரன் உடல் தேய்ந்தான். இராவணன் மாய்ந்தான்.  தவத்தினின்றும் விசுவாமித்திரன் ஓய்ந்தான். சச்சதந்தன் சாய்ந்தான். கீசகன் தீய்ந்தான். கலைகளை ஆய்ந்தாரும், பகைவரைக் காய்ந்தாரும் காமநோயால் வீந்தார்கள்.

தளர்ந்த வயதிலும் இந் நோயினால் இடர்ப்படுகின்றனர். பலர் பழியையும் பாவத்தையும் பாராது பரதவிக்கின்றனர். இந்த நோய்க்குத் தற்கால சாந்தியாக உள்ள நல் மருந்து தருமபத்தினி.  அவளுடன் அமையாது, புன் மருந்தை நாடி இரவு பகலாக ஏக்குற்று, பார்த்தவர் பரிகசிக்க, பொன்னையும் பொருளையும் அள்ளிக் கொடுத்து, சன்மார்க்கத்தில் கிள்ளிக் கொடுக்காமல் மீளா நரகத்திற்கு ஆறாகின்றனர்.

உடம்பினால் ஆயபயன் எல்லாம், உடம்பினில் வாழ்

உத்தமனைக் காணும் பொருட்டு.

என்பதனை அறியாமல், உடம்பையும் பாழ்படுத்துகின்றனர்.  காமநோயினால் நகுஷன் விண்ணிழந்தான். அசமஞ்சன் மண்ணிழந்தான். காகாசுரன் கண்ணிழந்தான்.

அடுத்ததாக உயிரைத் தொடர்ந்து வருத்துவது, பிறவி நோய் ஆகும். இந்த நோய்தான் மிகக் கொடியது. இறைவன் என்றோ அன்றே நாம் உண்டு. அன்று தொட்டு இன்று வரை பிறவிநோய் தொடர்ந்து நம்மை வாட்டுகின்றது. பிறவி நோயை மாற்றும் பொருட்டு நம் நாட்டில் அறிஞர்கள் எத்துணையோ முயற்சிகள் செய்தனர். கானகம் சென்றனர். கனலில் நின்றனர். புனலில் மூழ்கினர். புல்லைத் தின்றனர். புலன்களை வென்றனர்.  தனத்தை வெறுத்தனர். மனத்தை ஒறுத்தனர். உடம்பை வறுத்தனர்.

எண்ணிலாத நெடுங்காலம்

         எண்ணிலாத பலபிறவி

எடுத்தே இளைத்து இங்கு அவைநீங்கி

         இம்மானிடத்தில் வந்து உதித்து,

மண்ணில் வாழ்க்கை மெய்யாக

         மயங்கி உழன்றால்அடியேன்உன்

மாறாக் கருணை தரும்பாத

         வனசத் துணைஎன்று அடைவேனோ

கண்ணின் மணியே உயிர்க் கனியே

         கருணைப் பயுலே சுகக் கடலே

கச்சித் தாய் உச்சியை மோந்து

         கண்ணோடு அணைக்கும் திருத்தாளா

புண்ணியோர் எண்ணிய கரும்பே

         பொழிமும் மதவாரண முகத்தோன்

பொற்புஆர் துணையே அற்புதனே

         போரூர் முருகப் பெருமாளே.  ---  திருப்போரூர்ச் சந்நிதி முறை.

பிறப்பு என்னும் பேதைமை நீங்க, சிறப்பு என்னும்

செம்பொருள் காண்பது அறிவு.

என்பது பொய்யாமொழி.

உறவுமுறை மனைவிமகவு எனும்அலையில் எனதுஇதய

உருவுடைய மலினபவ சலராசி எறவிடும் உறுபுணையும்....---  சீர்பாத வகுப்பு.

பலகாலும் உனைத்தொழு வோர்கள் மறவாமல் திருப்புகழ் கூறி

     படிமீது துதித்துஉடன் வாழ ...... அருள்வேளே,

பதியான திருத்தணி மேவு சிவலோகம் எனப்பரி வேறு

     பவரோக வயித்திய நாத ...... பெருமாளே. ---  (நிலையாத) திருப்புகழ்.

எனவே, முருகவேளின் திருநாமத் துதியினால் உடல்பிணியாகிய பசியையும், திருவடித் தியானத்தினால் உள்ளப் பிணியாகிய காமப் பிணியையும், திருவடி தியானத்தினால் உயிர்ப் பிணி ஆகிய பிறவி நோயையும் மாற்றுதல் வேண்டும்.

கழி காமம் ---

கழி - மிக்க.

காம நோய் குறித்து மேலே சொல்லப்பட்டது.

சோரம் ---

உயிருக்கு இயல்பாக உள்ள ஆசையானது, கள்ளத்தனத்துக்கு அடிகோலும்.

சிந்தை நினைந்து ---

இத்தகைய துன்பங்களாலும், நோய்களாலும், முதுமை வந்த காலத்தில் மனமானது நினைந்து நினைந்து வருந்தும்.

உறுதுணை யாதே ---

     வினைகளால் வரும் பசித் துன்பம், காமத் துன்பம், பிறவித் துன்பம் ஆகிய இவற்றில் இருந்து தப்பி ஈடேறுவதற்கு உற்ற துணை எது? தேடித் தேடி, அலைந்து திரிந்தாலும், வேறு எதுவும் உற்ற துணையாக வருவது இல்லை. நாம் தேடுகின்ற துணை எல்லாம் காலத்தால் அழிந்து போகக் கூடியவை, நிலையற்றவை.

     பிறவிகள் தோறும் உற்ற துணையாக இருப்பது இறைவன் ஒருவனே. இதனைப் பின்வரும் அருட்பாடல்களால் தெளிக..

தும்மல் இருமல் தொடர்ந்த போழ்தினும்

வெம்மை நரகம் விளைந்த போழ்தினும்

இம்மை வினைஅடர்த்து எய்தும் போழ்தினும்

அம்மையி னும்துணை அஞ்செ ழுத்துமே.   ---  திருஞானசம்பந்தர்.

பொழிப்புரை ---

     தும்மல், இருமல் தொடர்ந்து வந்த பொழுதும், கொடிய நரகத் துன்பத்தை அனுபவிக்க நேரும் பொழுதும், முற்பிறப்புக்களில் செய்த வினை இப்பிறவியில் வந்து வருத்தும் பொழுதும், இப்பிறவியில் நாள்தோறும் ஓதிவந்ததன் பயனால் மறுபிறவியிலும் வந்து துணையாவது திருவைந்தெழுத்தே யாகும்.

உற்றார் இலாதார்க்கு உறுதுணை ஆவன ஓதிநல் நூல்

கற்றார் பரவப் பெருமை உடையன காதல்செய்ய

கிற்பார் தமக்குக் கிளர்ஒளி வான்அகம் தான்கொடுக்கும்

அற்றார்க்கு அரும்பொருள் காண்க ஐயாறன் அடித்தலமே. ---  அப்பர்.

பொழிப்புரை ---

     ஐயாறன் அடித்தலங்கள் தமக்கு உதவுவார் இல்லாது தனித்து வருந்துபவர்களுக்கு மேம்பட்ட துணையாவனவாய் , சிவாகமங்களை ஒதி அனுபவப் பொருளை ஞானதேசிகர்பால் கேட்டு அறிந்த சான்றோர்கள் முன்நின்று துதிக்கும் பெருமை உடையனவாய் , தம்மை விரும்பும் ஆற்றல் உடையவர்களுக்கு மேம்பட்ட ஞானஒளி வடிவமான வீட்டுலகை அளிப்பனவாய் ஏனைய பொருள்பற்று அற்றாருக்குக் கிட்டுதற்குச் சிறந்த பொருளாய் உள்ளனவாம் .

ஈன்றாளும்ஆய் எனக்கு எந்தையும் ஆய்உடன் தோன்றினராய்

மூன்றாய் உலகம் படைத்து உகந்தான் மனத்துள் இருக்க

ஏன்றான் இமையவர்க்கு அன்பன் திருப்பா திரிப்புலியூர்த்

தோன்றாத் துணையாய் இருந்தனன் தன்அடியோங்களுக்கே. ---  அப்பர்.

பொழிப்புரை ---

     திருப்பாதிரிப்புலியூரில் தன் அடியவர்களாகிய எங்களுக்கு ஊனக்கண்களுக்குத் தோன்றாத் துணைவனாய் இருந்த பெருமான் , அடியேனுக்குத் தாயாய் தந்தையாய் உடன்பிறந்த , சகோதர சகோதரியாராய் அமைந்து , மூன்று உலகங்களையும் படைத்து மகிழ்ந்தவனாய் , அடியேன் மனத்துள் இருக்க இசைந்தவனாய்த் தேவர்களுக்கும் அன்பனாகிய சிவபெருமான் ஆவான் .

உற்றார் ஆய் உற வாகி உயிர்க்குஎலாம்

பெற்றார் ஆய பிரானார் உறைவிடம்

முற்றார் மும்மதில் எய்த முதல்வனார்

கற்றார் சேர்கடம் பூர்க்கரக் கோயிலே.        --- அப்பர்.

பொழிப்புரை ---

     உற்றாராய் , உறவாகி உயிர்க்கெலாம் ஈன்றாராகிய தலைவர் அறிவிற் குறைபாடுடைய முப்புராதிகளின் எயில்களை எய்த முதல்வனார் உறைவிடம் கற்றார்கள் , வாழும் கடம்பூர்க் கரக் கோயிலாகும்.

பற்றிநின்ற பாவங்கள் பாற்ற வேண்டில்

         பரகதிக்குச் செல்வதுஒரு பரிசு வேண்டில்

சுற்றிநின்ற சூழ்வினைகள் வீழ்க்க வேண்டில்

         சொல்லுகேன் கேள்நெஞ்சே துஞ்சா வண்ணம்

உற்றவரும் உறுதுணையும் நீயே என்றும்

         உன்னைஅல்லால் ஒருதெய்வம் உள்கேன் என்றும்

புற்றுஅரவக் கச்சுஆர்த்த புனிதா என்றும்

         பொழில்ஆரூ ராஎன்றே போற்றா நில்லே. --- அப்பர்.

பொழிப்புரை ---

     நெஞ்சே ! நான் சொல்வதனைக் கேட்பாயாக. நம்மைப் பற்றி நிற்கும் பாவங்களை அழிக்க வேண்டினால், மேம்பட்ட வழிக்குச் செல்ல வேண்டும் தன்மையை விரும்பினால், உன்னைச் சுற்றி நிற்கும் வினைகளைப் போக்க நீ விரும்பினால் , செயலற்று இராமல் நான் சொல்வதைக் கேள் , எனக்கு உறவினரும் துணையும் நீயே , உன்னைத் தவிர வேறு எந்தத் தெய்வத்தையும் நான் பரம்பொருளாக நினையேன் . புற்றில் வாழத்தக்க பாம்பினைக் கச்சாக அணிந்த தூயோனே ! சோலைகள் சூழ்ந்த ஆரூரனே ! என்று எம் பெருமானைப் பலகாலும் துதிப்பாயாக .

அப்பன்நீ அம்மைநீ ஐய னும்நீ

         அன்புடைய மாமனும் மாமி யும்நீ

ஒப்புடைய மாதரும் ஒண்பொரு ளும்நீ

         ஒருகுலமும் சுற்றமும் ஓர் ஊரும்நீ

துய்ப்பனவும் உய்ப்பனவும் தோற்று வாய்நீ

         துணையாய்என் நெஞ்சந் துறப்பிப் பாய்நீ

இப்பொன்நீ இம்மணிநீ இம்முத் து(ம்)நீ

         இறைவன்நீ ஏறுஊர்ந்த செல்வன் நீயே. --- அப்பர்.

பொழிப்புரை ---

     ஏறூர்ந்த செல்வனே! எனக்கு அப்பனும் அம்மையும் தமையனும் நீ. அன்புடைய மாமனும் மாமியும் நீ. பிறப்பு, குடிமை முதலியவற்றான் ஒப்புடைய மனைவியரும், ஒள்ளிய செல்வமும் நீ, ஒரு குலத்தவரும், பிற சுற்றத்தவரும், நிலையாக நின்று வாழும் ஒப்பற்ற ஊரும் நீ, நுகர்ச்சிப் பொருள்களாகவும், ஊர்தி வகைகளாகவும் தோன்றுபவனும் நீ, இப்பொன்னும் இம்மணியும் இம்முத்தும் நீ, எனக்குத் துணையாய் உடனின்று உலகத்து அப்பன் அம்மை முதலாயினாரினின்று என்னைத் துறப்பிப்பானும் நீ. நீயே எனக்குக் கடவுள்.

மற்றுஒரு துணைஇனி மறுமைக்கும் காணேன்

         வருந்தல்உற் றேன்மற வாவரம் பெற்றேன்

சுற்றிய சுற்றமும் துணை என்று கருதேன்

         துணை என்று நான்தொழப் பட்டஒண் சுடரை

முத்தியும் ஞானமும் வானவர் அறியா

         முறைமுறை பலபல நெறிகளும் காட்டிக்

கற்பனை கற்பித்த கடவுளை அடியேன்

         கழுமல வளநகர்க் கண்டுகொண் டேனே. --- சுந்தரர்.

பொழிப்புரை ---

     சூழ்ந்துள்ள சுற்றத்தாரையும் துணையென்று நினையாது , ` இவனே துணை ` என்று தெளிந்து , நாள்தோறும் என்னால் வணங்கப்படுகின்ற , ஒளியையுடைய விளக்குப் போல்பவனும் , வீடா வதும் , ஞானமாவதும் , அவற்றை அடைவிப்பனவாய் அமைந்த , தேவராலும் அறியப்படாத அளவற்ற நெறிகளாவனவும் இவை என்ப தனைப் படிமுறையானே அறிவித்து , மெய்ப்பொருளை எனக்கு உணர்த்தியருளிய கடவுளும் ஆகிய பெருமானை , அவன் கயிலையில் வீற்றிருந்தவாறே , ` திருக்கழுமலம் ` என்னும் இவ்வளநகரிற் கண்டு கொண்டேன் ; அதனால் , முன்பு அவனை மறந்து வருந்திய யான் , இனி ஒருபோதும் அவனை மறவாதிருக்கும் திருவருளைப் பெற்றேன் ; ஆகவே , இம்மைக்கேயன்றி மறுமைக்கும் இனி மற்றொரு துணையை நாடேன்.

ஏழையென் இத் துக்கங்களுடன் தினம் உழல்வேனோ ---

"ஏழையேன்" என்னும் சொல் பாடல் சந்தத்தை நோக்கி, "ஏழையென்" என்று வந்தது.

ஆழி அடைத்து இலங்கையை எழுநாளே ஆண்மை செலுத்தி தன்கைக் கொண்ட கரும்புயல் மருகோனே ---

இராமச்சந்திரமூர்த்தி நானாவிதமான எண்ணங்களாகிய அலைகள் ஒழியாது வீசுகின்ற சமுசாரமாகிய சமுத்திரத்தில், வைராக்கியமாகிய அணையைக் கட்டி, அதனைக் கடந்து சென்று இலங்கையில் இருந்து காமக்ரோதாதிகளாகிய அசுரர்களை அழித்தார் என்பது பொருள். "நிலையாத சமுத்திரமான சமுசார துறைகளில் மூழ்கி" என்று திருத்தணிகைத் திருப்புகழில் அருளியுள்ளது காண்க.

இராமச்சந்திரமூர்த்தி கடற்கரையில் தருப்பைகளைப் பரப்பி, வருணனை நினைத்து, கரத்தைத் தலையணையாக வைத்து, கிழக்கு முகமாகப் படுத்தார். அயோத்தியில் நவரத்ன மயமான தங்கக் கட்டிலில் நறுமலர்ச் சயனத்திலிருந்த அவர் திருமேனி பூமியில் படுத்திருந்தது. மனோவாக்கு காயங்களால் நியமம் உள்ளவராய் மூன்று நாட்கள் தவமிருந்தார்.

‘தருண மங்கையை மீட்பது ஓர் நெறி தருக! ‘என்னும்

பொருள் நயந்து, நல் நூல் நெறி அடுக்கிய புல்லில்,

கருணை அம் கடல் கிடந்தனன், கருங்கடல் நோக்கி;

வருண மந்திரம் எண்ணினன், விதிமுறை வணங்கி.

மூடனான சமுத்திரராஜன் இராமருக்கு முன் வரவில்லை. இராமருக்குப் பெருங்கோபம் மூண்டது. இலட்சுமணனை நோக்கி, “தம்பி! இன்று சமுத்திரத்தை வற்றச் செய்கிறேன், மூடர்களிடத்தில் பொறுமை காட்டக்கூடாது. வில்லைக் கொண்டுவா; திவ்விய அஸ்திரங்களையும் எடுத்துவா. சமுத்திரத்தை வற்றச்செய்து வானரர்கள் காலால் நடந்து போகச் செய்கிறேன்” என்று சொல்லி உலகங்கள் நடுங்க, கோதண்டத்தை வளைத்து நாணேற்றிப் பிரளய காலாக்கினிபோல் நின்றார். அப்போது கடல் கொந்தளித்தது. சூரியன் மறைந்தான்; இருள் சூழ்ந்தது, எரிகொள்ளிகள் தோன்றின. மலைகள் நடுங்கின. மேகங்களின்றியே இடியும் மின்னலும் உண்டாயின. இராமர் பிரம்மாஸ்திரத்தை எடுத்து வில்லில் சந்தித்தார். 

“ஒன்றும் வேண்டலர் ஆயினும், ஒருவர் பால் ஒருவர்,

சென்று வேண்டுவரேல் அவர் சிறுமையில் தீரார்;

இன்று வேண்டியது எறிகடல் நெறிதனை மறுத்தான்;

நன்று! நன்று! ‘என நகையொடும் புகை உக நக்கான்.

"பாரம் நீங்கிய சிலையினன், இராவணன் பறிப்பத்

தாரம் நீங்கிய தன்மையன் ஆதலின், தகைசால்

வீரம் நீங்கிய மனிதன்" என்று இகழ்ச்சி மேல் விளைய,

ஈரம் நீங்கியது, எறிகடல் ஆம்"  என இசைத்தான்.

    

வாங்கி வெஞ்சிலை வாளி பெய் புட்டிலும் மலைபோல்

வீங்கு தோள் அயல் வீக்கினன் கோதையின் விரலால்

தாங்கி நாணினைத் தாக்கினன்  தாக்கிய தமரம்

ஓங்கு முக்கணான் தேவியைத் தீர்த்துளது ஊடல்.

மாரியின் பெருந் துளியினும் வரம்பு இல வடித்த

சீரிது என்றவை எவற்றினும் சீரிய தரெிந்து

பார் இயங்கு இரும்புனல் எலாம் முடிவினில் பருகும்

சூரியன் கதிர் அனையன சுடுசரம் துரந்தான்.

பெரிய மால்வரை ஏழினும் பெருவலி பெற்ற

வரி கொள் வெஞ் சிலை வளர் பிறையாம் என வாங்கித்,

திரிவ நிற்பன யாவையும் முடிவினில் தீக்கும்

எரியின் மும்மடி கொடியன சுடு சரம் எய்தான்.

இலட்சுமணர் ஓடி வந்து “வேண்டாம் வேண்டாம்” என்று வில்லைப் பிடித்துக் கொண்டார். பிரளயகாலம் வந்துவிட்டது என்று தேவர்கள் மருண்டனர். உயிர்கள் “இனி உய்வு இல்லை” என்று அசைவற்றுக் கிடந்தன.

உடனே மேருமலையினின்றும் சூரியன் உதிப்பது போல், கற்பக மலர் மாலையுடனும் நவரத்ன மாலையுடனும் குழப்பமடைந்த மனத்துடன் வருணன் “ராம ராம” என்று துதித்துக் கொண்டு தோன்றி, காலகாலரைப் போல் கடுங் கோபத்துடன் நிற்கும் இரகுவீரரிடம் வந்து பணிந்து, “இராகவரே! மன்னிப்பீர்; வானர சேனைகள் கடலைக் கடக்குமாறு அணை கட்டுகையில் அதனை அடித்துக்கொண்டு போகாமல் நிலம் போல் நிற்கச் செய்கிறேன்” என்றான்.

இராமச்சந்திரமூர்த்தி, “நதிகளின் நாயகனே! எனது வில்லில் தொடுத்த இந்த அம்பு வீண் போகாது; இதை நான் எவ்விடத்தில் விடலாம் சொல்லுக” என்றார். “வடதிசையில் என்னைச் சேர்ந்த துருமகுல்யம் என்ற ஒரு தலமுள்ளது. அங்கே அநேக கொடியவர்கள் அதர்மத்தைச் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் மீது இக்கணையை விட்டருள்வீர்” என்று சொல்ல, இராமர், உடனே அக்கணையை விடுத்தார். அக்கணை சென்று அந்த இடத்தைப் பிளக்க ரஸாதலத்திலிருந்து தண்ணீர் பொங்கியது. அவ்விடம் விரணகூபம் என்று பெயர் பெற்றது. அந்தப் பிரதேசம் மருகாந்தாரம் என வழங்குகிறது. அவ்விடம் “எல்லா நன்மைகளுக்கும் உறைவிடமாயும் சகல வளங்களும் உடையதாயும் விளங்குக” என்று இரகுநாதர் வரங்கொடுத்தார்.

பிறகு, வருணன் இராமரைப் பார்த்து “சாந்த மூர்த்தியே! இவன் நளன் என்ற வானரவீரன்; விசுவகர்மாவினுடைய புதல்வன்; தந்தைக்குச் சமானமானவன்; தந்தையினிடம் வரம் பெற்றவன். இவ்வானரன் என்மேல் அணைகட்டட்டும். நான் தாங்குகிறேன்” என்று சொல்லி மறைந்தான். சிறந்த பலம் பொருந்திய நளன் எழுந்து இராமரை வணங்கி, “சக்கரவர்த்தித் திருக்குமாரரே! வருணன் கூறியது உண்மையே! விசாலமான இந்தக் கடலில் நான் எனது தந்தையின் வல்லமையைக் கைப்பற்றியவனாய் அணைகட்டுகிறேன். வீரனுக்குத் தண்டோபாயமே சிறந்தது; அயோக்கியர்களிடம் சாமம் தானம் என்பவற்றை உபயோகித்தால் தீமையே. இவன் தண்டோபாயத்தினாலேயே பயந்து அணை கட்ட இடங்கொடுத்தான். வானரவீரர்கள் அணைகட்டுவதற்கு வேண்டிய வற்றைக் கொணரட்டும்” என்றான்.

இராமர் அவ்வாறே கட்டளையிட, வானர வீரர்கள் நாற்புறங்களிலும் பெருங் காட்டில் சென்று, ஆச்சா, அசுவகர்ணம், மருதம், பனை, வெண்பாலை, கர்ணீகாரம், மா, அசோகம் முதலிய தருக்களை வேரொடு பிடுங்கிக் கொண்டு வந்து குவித்தார்கள். மலைகளையும் கல்குன்றுகளையும் நூற்றுக் கணக்காகவும் ஆயிரக் கணக்காகவும் கொணர்ந்தார்கள். சிலர் நூறுயோசனை தூரம் கயிறுகளைக் கட்டிப் பிடித்தார்கள். சிலர் அளவு கோலைத் தாங்கி நின்றார்கள். நளன் பெரிய அணையைக் கட்டலானான். பெரிய பாறைகளும் மலைகளும் அக்கடலில் வீழ்த்தப்பட்ட பொழுது பெருஞ் சத்தமுண்டாயிற்று. மனந்தளராத அவ்வானர வீரர்கள் அணை கட்டினார்கள். அவ்வற்புதத்தைப் பார்க்க விரும்பி ஆகாயத்தில் திரண்ட தேவர்களும் அதைக் கண்டு அதிசயித்தார்கள். மனத்தால் நினைக்க முடியாததும் மயிர்க்கூச்சல் உண்டாக்குவதுமாகிய அச்சேதுவைப் பார்த்து எல்லாப் பிராணிகளும் இறும்பூதுற்றன.

வேழமுகற்குத் தம்பி எனும் திருமுருகோனே ---

திருக்கயிலை மலையின் ஒரு பாலுள்ள சித்திரமண்டபத்து அடியார்க்கருள் புரியுமாறு வேதங்கள் “ஐயா என ஓங்கி ஆழ்ந்து அகன்ற நுண்ணியராம்” சிவபெருமான் உமாதேவியாரோடு எழுந்தருளினார். அச் சித்திர மண்டபச் சுவர்களில் எழுதியுள்ள அழகிய ஓவியங்களைக் கண்டு உலவுங்கால், ஒரு பால் ஏழுகோடி மகாமந்திர சொரூபங்களும், அவைகளுக்கெல்லாம் முதலிய சமஷ்டி வியஷ்டி பிரணவ வடிவ மந்திர சொரூபங்களும், அதில் ஆண் யானை பெண் யானை வடிவங்களும் வரைந்திருக்க, அவற்றுள் சமஷ்டிப் பிரணவ வடிவமாகிய பெண் யானைச் சித்திரத்தின் மீது அகிலசக அண்ட நாயகியாகிய அம்பிகையும், வியஷ்டி வடிவமாகிய ஆண் யானைச் சித்திரத்தின் மீது ஆலமுண்ட அண்ணலும் விழிமலர் பரப்பினர்.

அங்ஙனம் பார்த்தவுடன் கோடி சூரியப் பிரகாசத்துடனும், யானை முகத்துடனும், நான்கு புயாசலங்களுடனும், விநாயகமூர்த்தி அவதரித்தனர்.

பிடியத னுருஉமை கொளமிகு கரியது

வடிகொடு தனதடி வழிபடு மவரிடர்

கடிகண பதிவர வருளினன் மிகுகொடை

வடிவினர் பயில்வலி வலமுறை யிறையே.        --- தேவாரம்

வேதவனத்தில் சங்கரர் தந்தருள் பெருமாளே ---

(திரு)மறைக்காடு என்னும் தூய தமிழ்ச்சொல், வேதாரணியம் என்றும் வேதவனம் என்றும் ஆயது.

இறைவர்  --- வேதாரண்யேசுவரர், மறைக்காட்டுமணாளர்

இறைவியார் --- யாழைப்பழித்த மொழியாள்

தல மரம் --- வன்னி

நாகப்பட்டினத்தில் இருந்து 45 கி.மீ. தொலைவில் இருக்கிறது. திருவாரூர், தஞ்சாவூர், கும்பகோணம், மயிலாடுதுறை ஆகிய ஊர்களிலிருந்து பேருந்துகள் செல்கின்றன. இங்கிருந்து 2 கி.மீ. தொலைவில் அகத்தியான்பள்ளி என்ற பாடல் பெற்ற திருத்தலம் உள்ளது.

பன்னிரு திருமுறைகளில் ஏழு திருமுறைகளை அருளிச் செய்த மூவர் முதலிகள் வழிபட்ட அற்புதமான திருத்தலம்.

ஏழு திருமுறைகளிலும் பதிகம் பெற்ற சிறப்பான திருத்தலம் என்ற பெருமையை உடைய திருமறைக்காடு தற்போது வேதாரணியம் என்று வழங்கப்படுகின்றது.

சப்தவிடங்கத் தலங்களில் இரண்டாவது தலம். விடங்கரின் பெயர் புவனி விடங்கர். நடனம் ஹம்ச பாத நடனம்.

இத்தலத்து மூலவர் மறைக்காட்டுமணாளர், ஒரு சுயம்பு இலிங்கமாக அருள் புரிந்து வருகிறார். இங்குள்ள தியாகராஜர் மூர்த்தமும் மிகவும் விசேஷமானதாகும்.

அகத்தியான்பள்ளியில் அக்த்தியருக்கு திருமணக் கோலம் காட்டியருளிய இறைவன் திருமறைக்காடு தலத்திலும் காட்டியருளி உள்ளார். அகத்தியான்பள்ளியைப் போன்றே திருமறைக்காட்டிலும் கருவறையில் சிவலிங்கத்தின் பின்புறம் சிவன் பார்வதி திருமணக் கோலச் சுதை அமைந்திருக்கிறது.

இக்கோயிலில் இரண்டு திருச்சுற்றுக்களும், இரண்டு தலமரங்களும் உள்ளன. முதல் திருச்சுற்றில் மணிகர்ணிகை தீர்த்தம், விசுவாமித்திர தீர்த்தம், விக்கினேசுவர தீர்த்தம், சுப்பிரமணிய தீர்த்தம் ஆகியவை உள்ளன. மேலும் திருக்கோடி தீர்த்தமும் உள்ளது. இதிலிருந்து தான் இறைவனுக்கு அபிஷேகம் செய்ய நீர் எடுத்து உபயோகிக்கப்படுகிறது. வேதாரண்யம் ஊரில் உள்ள எல்லா கிணற்று நீரும் உப்புக் கரிக்க ஆலயத்தின் உள்ளே இருக்கும் கிணற்று நீர் மட்டும் நல்ல சுவையுடன் இருப்பது ஒரு அதிசயம். கங்கை, யமுனை, நர்மதை, சிந்து, காவேரி போன்ற புண்ணிய நதிகள் மணிகர்ணிகை தீர்த்தத்தில் நீராடி தங்கள் பாவங்களைப் போக்கிக் கொள்வதாக ஐதீகம். கோயிலின் நேர் எதிரே கிழக்கே கடல் உள்ளது. இதை வேததீர்த்தம், சந்நிதி தீர்த்தம் என்று அழைக்கின்றனர். இதில் அதிகாலை நீராடி, பின் ஊருக்குத் தெற்கே உள்ள கோடியக் கரையில் உள்ள ஆதிசேது எனும் கடல் தீர்த்தத்தில் நீராடினால் 100 முறை சேதுவில் நீராடுவதற்குச் சமமாம். ஆடி அமாவாசை, தை அமாவாசை, புரட்டாசி மாத மஹாளய அமாவாசை நாட்களில் கோடியக்கரை ஆதிசேது, வேதாரண்ய சன்னதி கடலில் நீராடி, பின் மணிகர்ணிகையில் நீராடி முன்னோர் வழிபாடு செய்து, மணமக்களாக எழுந்தருளியுள்ள இறைவன் இறைவியை இவ்வூரில் வழிபடுவது மிகவும் புண்ணியமான ஒன்றாகக் விசேஷமாக கருதப்படுகின்றது. தீர்த்தத்தில் நீராடி தூய்மையான மனத்துடன் இறைவனை வழிபட்டால், முன்வினைப் பாவங்கள், செய்வினைகள் யாவும் அகன்று விடும் என்பது தொன்று தொட்டு வரும் நம்பிக்கை.

நான்கு வேதங்களும் இத்தலத்திலுள்ள சிவனைப் பூசித்த பெருமையை திருமறைக்காடு பெற்றுள்ளது. வேதங்கள் மனித உருவில் அருகிலுள்ள நாலுவேதபதி என்ற இடத்தில் இருந்து கொண்டு இத்தலத்து இறைவனை முறைப்படி வழிபட்டு வந்தன. கலியுகம் தொடங்குவதற்கு முன்பு இனிமேல் பூமியில் இருப்பது கடினம் என்று உணர்ந்த வேதங்கள் கோயிலின் முன்கதவுகளை நிரந்தரமாகப் பூட்டிவிட்டு சென்றன. அதுமுதல் பல ஆண்டுகளாக ஊர் மக்கள் பக்கவாட்டில் உள்ள ஒரு சிறிய திட்டிவாசல் வழியாகவே கோவிலினுள்ளே சென்று வந்தனர்.

திருநாவுக்கரசரும், திருஞானசம்பந்தரும் திருமறைக்காட்டிற்கு வருகை புரிந்தனர். அங்குள்ள அடியார்கள் இருவரையும் எதிர்கொண்டு வரவேற்றார்கள். இருவரும் அன்பர்களுடன் திருக்கோயிலுக்குச் சென்றனர். திருக்கதவு மூடப்பட்டு இருந்ததைக் கண்டனர். "இத் திருக்கதவை வேதங்கள் பூசித்துத் திருக்காப்பு இட்டன. அன்றுதொட்டு இது மூடப்பட்டே கிடக்கிறது. அவ் வேதம் ஓதித் திறப்பார் ஒருவரும் இங்கே வரவில்லை. தொழுகைக்குச் செல்வோர் வேறு ஒரு வாயில் கோலி, அதன் வழியாகச் செல்கின்றனர்" என்று அன்பர்கள் தெரிவித்தனர். திருஞானசம்பந்தப் பெருமான் அப்பர் பெருமானை நோக்கி, "அப்பரே! இந் நேர்வழியாகவே நாம் போய் இறைவனைத் தொழுதல் வேண்டும். ஆதலால், இக் கதவு திறக்க  நீரே பாடும்" என்றார்.  திருநாவுக்கரசரும் "பண்ணின் நேர் மொழியாள்" எனத் தொடங்கும் திருப்பதிகம் பாடத் தொடங்கினார். திருப்பதிக நிறைவில் கதவு திறந்துக் கொண்டது.  இருவரும் உள்ளே சென்று, இறைவனைப் பாடிப் பரவி வெளியே வந்தனர்.  திருநாவுக்கரசர் பெருமான் திருஞானசம்பந்தப் பெருமானைப் பார்த்து, "இத் திருக்கதவு நாள்தோறும் திறக்கவும் அடைக்கவுமாக வழக்கத்தில் வருதல் நலம். ஆகவே, இத் திருக்கதவை அடைக்க நீர் பாடும்" என்றார். திருஞானசம்பந்தப் பெருமான், "சதுரம் மறை" என்று தொடங்கும் திருப்பதிகத்தைப் பாடத் தொடங்கினார்.  உடனே திருக்கதவு அடைந்தது. திருப்பதிகத்தைப் பாடி முடித்தார். எல்லாரும் வியப்பும் ஆனந்தமும் எய்தினர். அன்று முதல் அந்தத் திருக்கதவு திறக்கப்பட்டும் அடைக்கப்பட்டும் வருகிறது. அப்பர் பெருமானும்,  திருஞானசம்பந்தப் பெருமானும் திருப்பதிகம் பாடி மூடிய கதவை திறக்கவும் மூடவும் செய்த நிகழ்ச்சி இத்தலத்தில் பிரம்மோத்சவ விழாவாக மாசி மாதத்தில் கொண்டாடப்படுகிறது.

இத்தலத்தில் தான் திருஞானசம்பந்தர் கோளறு திருப்பதிகம் பாடியருளினார். பாண்டிய நாட்டு அரசி மங்கையர்க்கரசி, பாண்டிய நாடு வரவேண்டும் என்று திருஞானசம்பந்தருக்கு அழைப்பு விட்டார். மதுரை செல்வதற்கு முன் திருநாவுக்கரசரிடம் கூறிவிட்டுப் போக வந்தார். அதுகேட்ட அப்பர் பெருமான், "சமணர்கள் பொல்லாதவர்கள். அவர்கள் வஞ்சனைகளை எல்லையின்றிச் செய்யவல்லவர்கள். கோள் நிலையும் நன்றாயில்லை. அதனால், பாண்டி நாட்டிற்குப் போதல் தகாது" என்று தடுத்தார். அதற்குத் திருஞானசம்பந்தப் பெருமான், "பரசுவத் நம்பெருமான் கழல்கள் என்றால், பழுது வந்து அணையாது", என்று சொல்லி, "வேயுறு தோளிபங்கன்" எனத் தொடங்கும், கோளறு திருப்பதிகத்தை அருளிச் செய்தார்.  அதற்குமேல் அப்பர் பெருமான் தடை கூறாது உடன்பட்டார்.

ஒருமுறை பசியுடன் இருந்த எலி ஒன்று திருமறைக்காடு கோயில் தீபத்தில் உள்ள நெய்யைத் தனக்கு ஆகாரமாக உட்கொள்ள வந்தது. தன்னை அறியாமல் எலி தன் மூக்கால் அச்சமயம் அணையும் தருவாயிலிருந்த தீபத்தின் திரியை தூண்டிவிட்டதால் தீபம் சுடர் விட்டுப் பிரகாசிக்க ஆரம்பித்தது. சிவன் கோவில் விளக்கு அணையாமல் காத்ததன் பயனனாக, எலியானது அடுத்த பிறவியில் சிவபெருமானின் அருளால் மகாபலிச் சக்கரவர்த்தியாகப் பிறக்க நேர்ந்தது. அப்பர் பெருமான் திருக்குறுக்கைத் திருப்பதிகத்தில், அதனை வியந்து பாடி உள்ளார்.

நிறைமறைக் காடு தன்னில்

         நீண்டுஎரி தீபம் தன்னைக்

கறைநிறத்து எலிதன் மூக்குச்

         சுட்டிடக் கனன்று தூண்ட

நிறைகடல் மண்ணும் விண்ணும்

         நீண்டவான் உலகம் எல்லாம்

குறைவுஅறக் கொடுப்பர்போலும்

         குறுக்கைவீ ரட்ட னாரே.

திருவிளையாடற்புராணம் பாடிய பரஞ்சோதி முனிவர் இத்தலத்தின் தான் அவதரித்தார். 

வேதாரண்யம் கோயில் விளக்கு அழகு என்பது பழமொழி.

கருத்துரை

முருகா! திருவடியைத் தினமும் நினைக்க அருள்வாய்.