ஆத்திசூடி --- 08. ஏற்பது இகழ்ச்சி

 

 

ஆத்திசூடி

8. ஏற்பது இகழ்ச்சி.

 

இதன் பொருள் ---

 

     ஏற்பது --- (நீ பொருள் இல்லாதவனாகி, அது உள்ள ஒருவரிடத்திலே போய்) இரப்பது, இகழ்ச்சி --- இகழப்படுவதாகும்.

 

     இரந்து உண்டு வாழ்வது பழிப்பு. ஆகையால் நீ ஒருவரிடத்தும் சென்று ஒன்றை வேண்டாதே என்று அறிவுறுத்தினார் பாட்டியார்.

 

     முதலில், "அறம் செய விரும்பு" என்று அறிவுறுத்தினார். அறத்தைப் புரிவதில் ஊக்கத்தைக் கைவிட்டு விடுதல் ஆகாது என்பதால், "ஊக்கமது கைவிடேல்" என்று அறிவுறுத்தினார். அதற்கு வேண்டிய பொருளை அறவழியில் ஈட்டுதல் வேண்டும். ஈட்டிய பொருளைத் திறம்படக் காத்து, அளவு அறிந்து கொடுத்து வாழ்தல் வேண்டும் என்பதால், "எண், எழுத்து இகழேல்" என்று அறிவுறுத்தினார்.

 

     ஊக்கம் மிகுதியால், எண்ணையும் எழுத்தையும் அறியாது இகழ்வதால், பொருள் வற்றி, வறுமை உண்டாகும். வறுமை வந்தபோது, பொருள் உள்ளோரைத் தேடிச் சென்று இருக்கின்ற நிலை வந்து சேரும். அது எல்லோராலும் இகழப்படும் நிலை ஆகும். அதற்கு அஞ்சவேண்டும் என்பதற்காக, "இரவச்சம்" என்னும் ஓர் அதிகாரத்தை வைத்து, ஓளிக்காமல் உள்ளம் மகிழ்ந்து ஈதலைச் செய்கின்ற, கண்போல் அருமை உடையவரிடத்தும், தன் பொருட்டு ஒருவன் இரத்தல் செய்யாமை கோடி மடங்கு தக்கது என்பதை உணர்த்த, "கரவாது உவந்து ஈயும் கண்அன்னார் கண்ணும் இரவாமை கோடி உறும்" என்றும், தமக்கு உற்ற வறுமைத் துன்பத்தை, இரந்து பொருள் பெறுவதன் மூலம் நீக்கிக் கொள்ளலாம் என்று எண்ணக் கூடிய கொடுமையைப் போன்றதொரு கொடுமை ஒன்று இல்லை என்பதை அறிவுறுத்த, "இன்மை இடும்பை இரந்து தீர்வாம் என்னும் வன்மையில் வன்பாட்டது இல்" என்னும் திருவள்ளுவ நாயனார் அருளி உள்ளது இங்கே வைத்து எண்ணத் தகும்.

 

     பசிக்கு உணவு என்று சென்று இரந்தால், பசி தீரும் மட்டும் தான் கொள்ள முடியும். ஆனால், பொருள் வேண்டி இரந்தால், மனம் நிரம்பாமல், 'இன்னும் வேண்டும், இன்னும் வேண்டும்' என்னும் எண்ணத்தோடு, பலகாலும் சென்று இரந்து நிற்கும் நிலை தன்னால் உண்டாகும். அதனால், "இரவின் இளி வந்தது இல்" என்றும் திருவள்ளுவ நாயனார் உணர்த்தி அருளினார். எனவே, பொருள் இல்லாமை காரணமாக, பொருள் உடையாரிடத்தில் சென்று ஏற்பது இகழ்ச்சியையே தரும் என்று உணர்த்தினார் ஔவைப் பிராட்டியார்.

 

     தன்னிடத்து உள்ள பொருளைப் பிறர்க்குக் கொடுத்து உதவுதல் மட்டும் அல்லாது, பிற நற்செயல்களும் அறத்தில் அடங்கும் என்றாலும், அறவழியில் ஈட்டிய பொருளைப் பிறர்க்கு இல்லை என்னாது கொடுத்து உதவுவது மேலான அறம் என்பதால், "ஈதல் அறம்" என்றும், "ஈதற்குச் செய்க பொருளை" என்றும் நூலோர் கூறியுள்ளது மேலே காட்டப்பட்டது.

 

     அதுபோலவே, இகழ்ச்சிக்கு உரிய செயல்கள் பல இருந்தாலும், பிறரிடம் சென்று இரந்து நிற்பதுதான் இகழ்ச்சி. "ஆவிற்கு நீர் என்று இரப்பினும், நாவிற்கு இரவின் இளிவந்தது இல்" என்னும் திருக்குறளின்படி, பசுவினுடைய தாகத்திற்குத் தண்ணீர் வேண்டும் என் கேட்டு யாசித்தது நாக்குதான் என்றாலும், அதனைப் போன்ற இழிவு வேறு இல்லை என்று நாயனார் அறிவுறுத்தி உள்ளதால், "ஏற்பது இகழ்ச்சி" என்று ஔவைப்பாட்டி அறிவுறுத்தியது தெளிவாக விளங்கும்.

 

     தானாகக்  கிடைப்பதைப் பெறுதல் நல்ல வழிதான். என்றாலும், தனக்கு வேண்டி ஒருவன் அவ்வாறு கிடைப்பதைப் பெறுவது தீமையானது என்பதை, "நல் ஆறு எனினும் கொளல் தீது, மேல் உலகம் இல் எனினும் ஈதலே நன்று" என்னும் திருக்குறளால் நாயனார் உணர்த்தி உள்ளார் என்பதை எண்ண, "ஏற்பது இகழ்ச்சி" என்பது தெளிவாகும்.

 

     ஒருவரிடத்தில் சென்று ஒரு பொருளை இரந்து, அவர் கொடுக்க ஏற்றுக் கொள்ளாமையே நல்லது; ஈதல் அறம் என்றாலும், பண்பு இல்லாதவர்க்கு அவர் வேண்டுகின்ற பொருளைக் கொடுத்தல் தீது என்று, "சிறுபஞ்சமூலம்" என்னும் பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல் அறிவுறுத்துவதையும் கருத்தில் கொள்ளுதல் வேண்டும்.

 

     மறுமை இம்மை நலங்களைக் கருதி, முடிந்த வரையில் பொருள்களைத் தக்கமுறையில் ஒருவனுக்குக் கொடுக்க வேண்டும். அப்படிக் கொடுப்பது முடியாதபடி ஒருவனுக்கு வறுமை வந்து சேர்ந்தாலும்,  பிறரிடம் சென்று பிச்சை கேட்காமல் இருப்பது. தானம் தருவதைவிட, பிச்சை கேட்காமல் இருப்பது இரு மடங்கு சிறப்பானது என்கின்றது நாலடியார் என்னும் பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்.

 

மறுமையும் இம்மையும் நோக்கி ஒருவற்கு

உறுமாறு இயைவ கொடுத்தல் - வறுமையால்

ஈதல் இசையாது எனினும், இரவாமை

ஈதல் இரட்டி உறும்.             ---  நாலடியார்.

 

     எனவே, பொருள் இல்லை என்பதற்காக, அது உள்ளவரிடம் சென்று கையேந்துவது இகழ்ச்சிக்கு உரியது என்பதைக் காட்ட, "ஏற்பது இகழ்ச்சி" என்று ஔவைப் பிராட்டியார் அறிவுறுத்தினார்.

 

     பின்வரும் கம்பராமாயணப் பாடலிலும், கவிச்சக்கரவர்த்தி, மேற்கூறிய கருத்துக்களையே வலியுறுத்தி இருப்பது காண்க.

 

வெள்ளியை ஆதல் விளம்பினை. மேலோர்

வள்ளியர் ஆகில் வழங்குவது அல்லால்.

எள்ளுவ என் சில? இன் உயிரேனும்

கொள்ளுதல் தீது; கொடுப்பது நன்றால்.

 

 

இதன் பொருள் ---

 

     வெள்ளியை ஆதல் விளம்பினை - நீ  வெள்ளறிவுடையன் ஆதலின். உன் இயற்கைக்கேற்பவே சொல்லினை;  மேலோர் --- மேன்மைக் குணம் உடைய பெரியோர்கள்;   வள்ளியர் ஆக ---  தாம் வள்ளமை உடையோராயின்;   இன் உயிரேனும் --- தமது  இனிய உயிரையே என்றாலும்;  வழங்குவர் அல்லால் --- கொள்வோர்க்குக் கொடுப்பாரே அல்லாமல்; எள்ளுவ என் சில --- சிலகூறி பரிகசிப்பரோ?; கொள்ளுதல் தீது கொடுப்பது நன்று ---   பிறர்பால் ஏற்றல் தீமை, ஈதலே நன்மையாகும்.

 

     கொள்ளுதல் தீது கொடுப்பது நன்று. ‘நல்லாறெனினும்’   கொளல் தீது, மேலுலகம் இல்லெனினும் ஈதலே நன்று’’  என்ற  திருக்குறள் கருத்து அமைந்த பாட்டிது.

 

எல்லாம் தெரியும் என்பது புல்லறிவு

 

 

எல்லாம் தெரியும் என்பது புல்லறிவு

----

 

     திருக்குறளில் "புல்லறிவாண்மை" என்னும் ஓர் அதிகாரம். புல்லறிவாண்மை என்பது, அறிவில் சிறுமையையே பெருமையாகக் கருதி நடந்துகொள்ளுதல் ஆகும். அதாவது, சிற்றறிவினனாக இருந்துகொண்டே, தன்னைப் பேரறிவு உடையவனாக மதித்து, உயர்ந்தோர் சொல்லும் உறுதிக் சொல்லை மனத்துள் கொள்ளாமை ஆகும்.

 

     இந்த அதிகாரத்துள் வரும் ஐந்தாம் திருக்குறளில், "புல்லறிவு உள்ள ஒருவன், தான் கல்லாத நூல்களையும், கற்றதாகச் சொல்லிக்கொண்டு நடத்தல், அவன் குற்றம் அறக் கற்றதொரு நூலிலும் பிறருக்கு ஐயத்தை உண்டாக்குவிக்கும்" என்கின்றார் நாயனார்.

 

     புல்லிய அறிவினை உடைய ஒருவன் ஒரு நூலினை ஐயம் திரிபு அறக் கற்றல் முடியாது. ஒரு வேளை கற்றாலும், அவனது மயக்க அறிவால், கல்லாத நூல்களைக் கற்றதுபோல் கூறிக் குற்றப்படுவான். தான் அறியாத நூல்களையும் அறிந்தவன் போல் நடிக்கின்றது கண்டு, அறிவு உடையோர், இவனை யாதொரு நூலையும் கற்றிருக்க முடியாது, என்று அவன் கற்றதிலும் ஐயப்படுவர்.

 

கல்லாத மேற்கொண்டு ஒழுகல், கசடு அற

வல்லதூஉம் ஐயம் தரும்.                

 

என்பது நாயனார் அருளிய திருக்குறள்.

 

     இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக, கமலை வெள்ளியம்பலவாண முனிவர் பாடி அருளிய "முதுமொழி மேல் வைப்பு" என்னும் நூலில் வரும் ஒரு பாடல்...

 

ஆதி மொழியை அறியான் அறிந்தேன் என்று

ஓதியது, மீளப் போய் ஓதியதும் ---  ஏதமாம்,

கல்லாத மேற்கொண்டு ஒழுகல், கசடு அற

வல்லதூஉம் ஐயம் தரும்.

 

இதன் பொருள் ---

 

     ஆதிமொழியை அறியான் --- வேதங்களுக்கு முதலாக உள்ள "ஓம்" என்னும் ஒருமொழிப் பொருளாகிய பிரணவ மந்திரத்துக்குப் பொருளை அறியாத பிரமதேவன், அறிந்தேன் என்று ஓதியது --- அறிந்ததாக முருகப் பெருமான் முன்பு சொல்லியது, மீளப் போய் ஓதியதும் குற்றமாம் --- அவன் நாளும் நாளும் ஓதியதும் குற்றமாகவே முடிந்தது. எனவே, இது,

 

     கல்லாத மேற்கொண்டு ஒழுகல் --- தான் அறியாத ஒன்றை அறிந்ததாகச் சொல்லுவது, கசடு அற ஒல்லதூஉம் ஐயம் தரும் --- கற்றனவற்றையும் ஐயுறச் செய்யும் (என்பதை விளக்குகின்றது)

 

இதன் வரலாறு

 

     முருகப் பெருமான் திருவிளையாடல் பல புரிந்து வெள்ளி மலையின்கண் வீற்றிருந்தருளினர். ஒரு நாள் பிரமதேவன் இந்திராதி தேவர்களுடனும், கின்னரர், கிம்புருடர், சித்தர், வித்யாதரர் முதலிய கணர்களொடும் சிவபெருமானைச் சேவிக்கும் பொருட்டு திருக்கயிலாய மலையை நண்ணினர். பிரமனை ஒழிந்த எல்லாக் கணர்களும், யான் எனது என்னும் செருக்கின்றி, சிவபெருமானை வணங்கி வழிபட்டுத் திரும்பினார்கள். ஆங்கு கோபுரவாயிலின் வடபால் இலக்கத்து ஒன்பான் வீரர்களும் புடைசூழ நவரத்தின சிங்காசனத்தில் குமரநாயகன் நூறு கோடி சூரியர்கள் திரண்டால் என்ன எழுந்தருளி இருக்கக் கண்டு, எல்லோரும் வந்து முருகப் பெருமானது திருவடிமலரைத் தொழுது தோத்திரம் புரிந்து சென்றனர்.

 

     பிரமதேவன் குமரக் கடவுளைக் கண்டு வணங்காது, “இவன் ஓர் இளைஞன் தானே” என்று நினைத்து இறுமாந்து சென்றனர். இதனைக் கண்ட முருகப் பெருமான், சிவன் வேறு தான் வேறு அல்ல; மணியும் ஒளியும்போல், சிவனும் தானும் ஒன்றே என்பதையும், முருகனாகிய தன்னை ஒழித்து சிவபெருமானை வழிபடுவோர்க்குத் திருவருள் உண்டாகாது என்பதையும் உலகினர்க்கு உணர்த்தவும், பிரமனுடைய செருக்கை நீக்கித் திருவருள் புரியவும் திருவுளம் கொண்டார்.

 

     தருக்குடன் செல்லும் சதுர்முகனை அழைத்தனர். பிரமன் கந்தவேளை அணுகி அகங்காரத்துடன் சிறிது கைகுவித்து வணங்கிடாத பாவனையாக வணங்கினன். கந்தப்பெருமான் “நீ யார்?” என்றனர். பிரமதேவன் அச்சங்கொண்டு “படைத்தல் தொழில் உடைய பிரமன்” என்றான். முருகப்பெருமான், "அங்ஙனமாயின் உனக்கு வேதம் வருமோ?” என்று வினவினர். பிரமன் “உணர்ந்திருக்கிறேன்” என்றனன்.  “நன்று! வேத உணர்ச்சி உனக்கு இருக்குமாயின், முதல் வேதமாகிய இருக்கு வேத்தைக் கூறு,” என்று குகமூர்த்தி கூறினர்.  சதுர்முகன் இருக்கு வேதத்தை "ஓம்" என்ற குடிலை மந்திரத்தைக் கூறி ஆரம்பித்தான். உடனே இளம் பூரணணாகிய எம்பெருமான் நகைத்து, திருக்கரம் அமைத்து, “பிரமனே நிறுத்து! நிறுத்து! முதலாவதாகக் கூறிய `ஓம்’ என்ற பிரணவ மந்திரத்தின் பொருளை விளக்கு" என்றனர்.

 

தாமரைத் தலை இருந்தவன் குடிலைமுன் சாற்றி

மாமறைத் தலை எடுத்தனன் பகர்தலும், வரம்பில்

காமர்பெற்று உடைக் குமரவேள், "நிற்றி, முன் கழறும்

ஓம் எனப்படு மொழிப்பொருள் இயம்புக", என்று உரைத்தான். ---கந்தபுராணம்.

 

     ஆறு திருமுகங்களில் ஒரு முகம் பிரணவ மந்திரமாய் அமைந்துள்ள அறுமுகத்து அமலன் வினவுதலும், பிரமன் அக்குடிலை மந்திரத்திற்குப் பொருள் தெரியாது விழித்தான். கண்கள் சுழன்றன. சிருட்டி கர்த்தா நாம் என்று எண்ணிய ஆணவம் அகன்றது. வெட்கத்தால் தலை குனிந்தான். நாம் சிவபெருமானிடத்து வேதங்களை உணர்ந்து கொண்ட போது, இதன் பொருளை உணராமல் போனோமே? என்று ஏங்கினான்.  சிவபெருமானுக்குப் பீடமாகியும், ஏனைய தேவர்களுக்குப் பிறப்பிடமாகியும், காசியில் இறந்தார்களுக்கு சிவபெருமான் கூறுவதாகியுமுள்ள தாரகமாகிய பிரணவ மந்திரத்தின் பொருளை உணராது மருண்டு நின்றான்.

 

     குமரக்கடவுள், “ஏ சதுர்முகா! ஏதும் கூறாது நிற்பது ஏன்? விரைவில் விளம்புவாய்” என்றனர். பிரமன் “ஐயனே! இவ்வொரு மொழியின் பொருளை உணரேன்” என்றனன். அது கேட்ட குருமூர்த்தி சினந்து, இம்முதல் எழுத்திற்குப் பொருள் தெரியாத நீ சிருட்டித் தொழில் எவ்வாறு புரிய வல்லாய்? இப்படித்தான் சிருட்டியும் புரிகின்றனையோ? பேதையே! இதனால்தான் கன்னியப்பன் போன்ற அறிவிலிகளும் உண்டாகின்றனரோ?” என்று நான்கு தலைகளும் குலுங்கும்படிக் குட்டினார்.

 

“சிட்டி செய்வது இத் தன்மையதோ? எனச் செவ்வேள்

 குட்டினான் அயன் நான்குமா முடிகளும் குலுங்க”       ---கந்தபுராணம்.

 

........     ........     ........     "படைப்போன்

அகந்தை உரைப்ப, "மறை ஆதி எழுத்து ஒன்று

உகந்த பிரணவத்தின் உண்மை --- புகன்றிலையால்,

 

 

சிட்டித் தொழில் அதனைச் செய்வது எங்ஙன்" என்று, முன்னம்

குட்டிச் சிறை இருத்தும் கோமானே!"

 

என்பது குமரகுருபர அடிகள் அருளிய "திருச்செந்தூர்க் கந்தர் கலிவெண்பா".

 

இதன் பொருள் ---

 

     படைத்தல் தொழிலை உடைய பிரமதேவன், யாவும் படைப்பவன் நானே என்று செருக்குடன் உரையாட, அப்போது முருகக் கடவுள் அவனை நோக்கி, வேதங்களில் முதலில் கூறப் பெறும் பிரணவமாகிய ஓங்கரத்திற்குப் பொருள் யாது என்று வினவ, அப் பிரமன் அதற்குத் தக்க விடை அளிக்க இயலாது விழிக்க,  வேதத்தின் முதல் எழுத்து என்று அறிஞரால் விரும்பப் பெற்ற பிரணவத்தின் உண்மைப் பொருளை விளங்கிக் கொண்டாய் இல்லை. ஆதலால், நீ படைப்புத் தொழிலை எவ்வாறு செய்தல் கூடும் என்று கூறி, முன்னர் அவன் தலையில் குட்டி, பின்பு சிறையில் அடைத்த தலைவனே!

 

     பிரமதேவனது அகங்காரம் முழுதும் தொலைந்து புனிதனாகும்படி குமாரமூர்த்தி தமது திருவடியால் ஓர் உதை கொடுத்தனர். பிரமன் பூமியில் வீழ்ந்து அவசமாயினன். உடனே பகவான் தனது பரிசனங்களைக் கொண்டு பிரமனைக் கந்தகிரியில் சிறை இடுவித்தனர்.

 

வயலூர் --- 0910. இகல்கடின முகபட

 

 

 

அருணகிரிநாதர் அருளிய

திருப்புகழ்

 

இகல்கடின முகபட (வயலூர்)

 

முருகா!

விலைமாதர் பற்றை விடுத்து,

தேவரீரது திருவடிப் பற்றை அருள்.

 

 

தனதனன தனதனன தத்தத்த தத்ததன

     தத்தத்த தத்ததன

தனதனன தனதனன தத்தத்த தத்ததன

     தத்தத்த தத்ததன

தனதனன தனதனன தத்தத்த தத்ததன

     தத்தத்த தத்ததன ...... தந்ததான

 

 

இகல்கடின முகபடவி சித்ரத்து திக்கைமத

     மத்தக்க ளிற்றையெதிர்

புளகதன மிளகஇனி தெட்டிக்க ழுத்தொடுகை

     கட்டிப்பி ணித்திறுகி

யிதழ்பொதியி னமுதுமுறை மெத்தப்பு சித்துருகி

     முத்தத்தை யிட்டுநக ......            தந்தமான

 

இடுகுறியும் வரையையுற நெற்றித்த லத்திடையில்

     எற்றிக்க லக்கமுற

இடைதுவள வுடைகழல இட்டத்த ரைப்பையது

     தொட்டுத்தி ரித்துமிக

இரணமிடு முரணர்விழி யொக்கக்க றுத்தவிழி

     செக்கச்சி வக்கவளை ......            செங்கைசோர

 

அகருவிடு ம்ருகமதம ணத்துக்க னத்தபல

     கொத்துக்கு ழற்குலைய

மயில்புறவு குயில்ஞிமிறு குக்கிற்கு ரற்பகர

     நெக்குக்க ருத்தழிய

அமளிபெரி தமளிபட வக்கிட்டு மெய்க்கரண

     வர்க்கத்தி னிற்புணரு ......            மின்பவேலை

  

அலையின்விழி மணியின்வலை யிட்டுப்பொ ருட்கவர

     கட்டுப்பொ றிச்சியர்கள்

மதனகலை விதனமறு வித்துத்தி ருப்புகழை

     யுற்றுத்து திக்கும்வகை

அபரிமித சிவஅறிவு சிக்குற்று ணர்ச்சியினில்

     ரக்ஷித்த ளித்தருள்வ ......            தெந்தநாளோ

 

திகுடதிகு தகுடதகு திக்குத்தி குத்திகுட

     தத்தித்த ரித்தகுட

செகணசெக சகணசக செக்கச் செகச்செகண

     சத்தச்ச கச்சகண

திகுதிகுர்தி தகுதகுர்த திக்குத்தி குத்திகுர்தி

     தக்குத்த குத்தகுர்த ......              திங்குதீதோ

  

திரிரிதிரி தரிரிதரி தித்தித்தி ரித்திரிரி

     தத்தித்த ரித்தரிரி

டிகுடடகு டகுடடிகு டிட்டிட்டி குட்டிகுடி

     டட்டட்ட குட்டகுட

தெனதிமிர்த தவில்மிருக டக்கைத்தி ரட்சலிகை

     பக்கக்க ணப்பறைத ......              வண்டைபேரி

 

வகைவகையின் மிகவதிர வுக்ரத்த ரக்கர்படை

     பக்கத்தி னிற்சரிய

எழுதுதுகில் முழுதுலவி பட்டப்ப கற்பருதி

     விட்டத்த மித்ததென

வருகுறளி பெருகுகுரு திக்குட்கு ளித்துழுது

     தொக்குக்கு னிப்புவிட ......           வென்றவேலா

 

வயலிநகர் பயில்குமர பத்தர்க்க நுக்ரகவி

     சித்ரப்ர சித்தமுறு

அரிமருக அறுமுகவ முக்கட்க ணத்தர்துதி

     தத்வத்தி றச்சிகர

வடகுவடில் நடனமிடு மப்பர்க்கு முத்திநெறி

     தப்பற்று ரைக்கவல ......             தம்பிரானே.

 

 

பதம் பிரித்தல்

 

 

இகல்கடின முகபட விசித்ரத் துதிக்கை, மத

     மத்தக் களிற்றை எதிர்,

புளக தனம் இளக, இனிது எட்டிக் கழுத்தொடு கை

     கட்டிப் பிணித்து, இறுகி,

இதழ் பொதி இன்அமுது முறை மெத்தப் புசித்து உருகி,

     முத்தத்தை இட்டு, நக ......       தந்தம் ஆன

 

இடுகுறியும் வரையை உற, நெற்றித் தலத்து இடையில்

     எற்றிக் கலக்கம் உற,

இடை துவள, உடைகழல, இட்டத்து அரைப்பை அது

     தொட்டுத் திரித்து, மிக

இரணம் இடு முரணர் விழி, ஒக்கக் கறுத்தவிழி

     செக்கச் சிவக்க, வளை ......           செங்கை சோர,

 

அகரு விடு ம்ருகமதம் மணத்துக் கனத்த, பல

     கொத்துக் குழல் குலைய,

மயில் புறவு குயில் ஞிமிறு குக்கில் குரல் பகர,

     நெக்குக் கருத்து அழிய,

அமளி பெரிது அமளி பட, வக்கிட்டு மெய்க்கரண

     வர்க்கத்தினில் புணரும் ......          இன்பவேலை

  

அலையின், விழி மணியின் வலை இட்டுப் பொருள் கவர

     கட்டுப் பொறிச்சியர்கள்,

மதன கலை விதனம் அறுவித்து, திருப்புகழை

     உற்றுத் துதிக்கும் வகை

அபரிமித சிவ அறிவு சிக்குற்று, உணர்ச்சியினில்

     ரட்சித்து, அளித்து அருள்வது ......    எந்தநாளோ?

 

திகுடதிகு தகுடதகு திக்குத்தி குத்திகுட

     தத்தித்த ரித்தகுட

செகணசெக சகணசக செக்கச் செகச்செகண

     சத்தச்ச கச்சகண

திகுதிகுர்தி தகுதகுர்த திக்குத்தி குத்திகுர்தி

     தக்குத்த குத்தகுர்த ......              திங்குதீதோ

 

திரிரிதிரி தரிரிதரி தித்தித்தி ரித்திரிரி

     தத்தித்த ரித்தரிரி

டிகுடடகு டகுடடிகு டிட்டிட்டி குட்டிகுடி

     டட்டட்ட குட்டகுட

தென திமிர்த தவில் மிருக டக்கைத் திரட் சலிகை

     பக்கக் கணப்பறை  ......              தவண்டைபேரி

 

வகைவகையின் மிக அதிர, உக்ரத்து அரக்கர்படை

     பக்கத்தினில் சரிய,

எழுது துகில் முழுது உலவி, பட்டப் பகல் பருதி

     விட்டு, அத்தமித்தது என,

வரு குறளி பெருகு குருதிக்குள் குளித்து, அழுது

     தொக்குக் குனிப்பு விட ......      வென்றவேலா!

 

வயலிநகர் பயில் குமர! பத்தர்க்கு அனுக்ரக!

     விசித்ர ப்ரசித்தம் உறு

அரிமருக! அறுமுகவ! முக்கண் கணத்தர் துதி

     தத்வத் திறச் சிகர

வட குவடில் நடனம் இடும் அப்பர்க்கு முத்திநெறி

     தப்பு அற்று உரைக்கவல ......        தம்பிரானே.

 

 

பதவுரை

 

 

     திகுடதிகு தகுடதகு திக்குத்தி குத்திகுட தத்தித்த ரித்தகுட செகணசெக சகணசக செக்கச் செகச்செகண சத்தச்ச கச்சகண திகுதிகுர்தி தகுதகுர்த திக்குத்தி குத்திகுர்தி தக்குத்த குத்தகுர்த திங்குதீதோ திரிரிதிரி தரிரிதரி தித்தித்தி ரித்திரிரி தத்தித்த ரித்தரிரி டிகுடடகு டகுடடிகு டிட்டிட்டி குட்டிகுடி டட்டட்ட குட்டகுடகு என --- என்னும் தாள ஒத்துக்களுடன்,

 

      திமிர்த தவில் --- முழங்குகின்ற தவில்,

 

     மிருக (இ)டக்கை --- வேட்டைக்கு உரிய வாத்தியமாகிய இடக்கை,

 

     திரள் சலிகை பக்கக் கணப் பறை --- திரளாக ஆராவரித்து முழங்குகின்ற பறை வகைகள்,

 

     தவண்டை --- பேருடுக்கைகள்,

 

     பேரி --- பேரிகைகள்,

 

     வகை வகையின் மிக அதிர --- விதவிதமாக மிகுந்த ஒலியினை எழுப்ப,

      உக்ரத்து அரக்கர் படை பக்கத்தினில் சரிய --- உக்கிரத்தோடு போருக்கு வந்த அரக்கர்களின் சேனையானது பக்கங்களிலே சரிந்து விழ,

 

     எழுது துகில் முழுது உலவி --- ஒவியம் தீட்டப்பட்ட கொடிகள் போர்க்களம் முழுதும் பரந்து இருக்க,

 

     பட்டப் பகல் பருதி விட்டு அத்தமித்தது என --- பட்டப் பகலிலேயே சூரியன் அத்தமித்தான் என்னும்படியாக விளங்க,

 

     வரு குறளி --- போர்க்களத்தில் வந்து சேர்ந்த குண்டைக் குறள் பேய்கள்,

 

     பெருகு குருதிக்குள் குளித்து உழுது தொக்கு குனிப்பு விட --- போர்க்களத்தில் பெருகி இருந்து குருதியில் குளித்துத் திளைத்து விளையாடி மீண்டு வரும்படியாக,

 

     வென்ற வேலா --- வெற்றி கொண்ட வேலாயுதக் கடவுளே!

 

      வயலி நகர் பயில் குமர --- வயலூர் என்னும் திருத்தலத்தில் மகிழ்ந்து வீற்றிருக்கும் குமாரக் கடவுளே!

 

     பத்தர்க்கு அனுக்ரக --- அடியார்க்கு அருள் புரிபவரே!

 

     விசித்ர ப்ரசித்தம் உறு அரி மருக --- சிறந்த புகழை உடைய திருமாலின் திருமருகரே!

 

     அறுமுகவ --- ஆறுமுகப் பரம்பொருளே!

 

     முக்கண் கணத்தர் துதி தத்வத் திற --- சிவசாரூபம் பெற்ற அடியார் கணங்கள் துதித்துப் போற்றும் மெய்ப்பொருளே!

 

      சிகர வட குவடில் நடனம் இடும் அப்பர்க்கு --- சிகரங்களைக் கொண்டு வடகயிலாத்தில் திருநடனம் புரிந்து அருளுகின்ற தந்தையார் ஆகிய சிவபரம்பொருளை அடைவதற்கு உரிய,

 

     முத்தி நெறி தப்பு அற்று உரைக்க வல தம்பிரானே --- முத்தி நெறியைத் (திருஞானசம்பந்தராக அவதரித்து) தப்பிதம் இல்லாமல் அருள் செய்த தனிப்பெரும் தலைவரே!

 

         இகல் கடின முகபட விசித்ரத் துதிக்கை மத மத்தக் களிற்றை எதிர் புளக தனம் இளக --- வலிமையும், கடுமையும், முகத்துக்கு இடும் அலங்காரத் துணியின் பேரழகும், துதிக்கையும் கொண்டு மத நீர் பொழியும் யானையை எதிர்க்கும் திறத்ததாய் புளகாங்கிதம் உண்டாக்கும் மார்பகங்கள் நெகிழ,

 

      இனிது எட்டி --- இனிமையாகத் தாவி வந்து,

 

     கழுத்தொடு கை கட்டிப் பிணித்து இறுகி --- கழுத்தைக் கைகளால் இறுகக் கட்டிப் பிணித்து

 

     இதழ் பொதியின் அமுது முறை மெத்தப் புசித்து உருகி ---

வாயிதழில் பொருந்தி உள்ள அமுதமாகிய எச்சிலை, காம சாத்திர முறைப்படி நிரம்ப அருந்தி, அதனால் மனம் உருகி,

 

      முத்தத்தை இட்டு --- முத்தங்களைச் சொரிந்து,

 

     நக தந்தமான இடு குறியும் வரையை உற --- நகத்தாலும், பற்களாலும் உண்டான குறிகளைக் கோடுகளாகப் பதித்து,

 

     நெற்றித் தலத்து இடையில் எற்றி --- நெற்றிப் பகுதியில் எட்டி வந்து முகத்தைப் பதித்து வைத்து,

 

     கலக்கம் உற --- மனமானது கலக்கம் கொள்ளும்படியும்,

 

     இடை துவள --- இடை துவண்டு,

 

     உடை கழல --- உடைகள் கழல,

 

      இட்டத்து அரைப் பை அது தொட்டுத் திரித்து --- விருப்பத்துடன் அரையில் உள்ள பாம்புப் படம் போன்ற குறியைத் தொட்டு, அதை மிகவும் அலைத்து,

 

     மிக இரணம் இடு(ம்) முரணர் விழி ஒக்க --- போர் புரியும் பகைவர்களின் கண்கள் சிவப்பதை ஓத்து,

 

     கறுத்த விழி செக்கச் சிவக்க --- (கலவியில் ஈடுபட்டுள்ள விலைமாதரின்) கறுத்த விழிகள் செக்கச் சிவப்பாக மாறவும்,

 

     வளை செம் கை சோர --- அழகிய கைகளில் உள்ள வளையல்கள் நெகிழவும்,

 

      அகரு விடு ம்ருகமத மணத்துக் கனத்த பல கொத்துக் குழல் குலைய --- அகிலின் நறுமணத்தோடு அடர்ந்து, பூங்கொத்துக்களைச் சூடியுள்ள கூந்தல் அவிழ்ந்து விழவும்,

 

     மயில் புறவு குயில் ஞிமிறு குக்கில் குரல் பகர --- மயில், புறா, குயில், வண்டு, செம்போத்து ஆகிய பறவைகளின் குரலைப் போலக் காட்டி, (காம விளையாடல் புரிய)

 

     நெக்குக் கருத்து அழிய --- (அதனால்) உள்ளம் உருகி, கருத்து அழியவும்,

 

      அமளி பெரிது அமளி பட --- படுக்கையில் பெரிதாக ஆரவாரம் எழ,

 

     வக்கிட்டு --- (நெருப்பில் வதக்கப்படுவது போல) காமாக்கினியால் உடல் சூடு உண்டாகி,

 

     மெய்க் கரண வர்க்கத்தினில் கவர --- உடல் கருவிகளால் புரிகின்ற இன்பத்தால் உள்ளம் கரவப்பட்டு,  

 

     புணரும் இன்ப வேலை அலையின் --- புணர்ச்சியால் உண்டான இன்பம் என்னும் கடலின் அலையில்,

 

     விழி மணியின் வலை இட்டு --- தமது கண்கள் என்னும் வலையினை விரித்து,

 

     பொருள் கட்டுப் பொறிச்சியர்கள் --- பொருளைக் கட்டுகின்ற விலைமாதர்களின்,

 

     மதன கலை விதனம் அறுவித்து --- காமசாத்திர அறிவால் உண்டான எனது கவலை அறும்படியாகச் செய்து,

 

      திருப்புகழை உற்றுத் துதிக்கும் வகை --- தேவரீரது திருப்புகழில் விருப்பம் உற்று, உம்மைத் துதிக்கும் வகையில்,

 

     அபரிமித சிவ அறிவு சிக்குற்று --- எல்லை இல்லாத சிவஞானத்தில் அடியேன் சிக்குண்டு,

 

     உணர்ச்சியினில் ரட்சித்து அளித்து அருள்வது எந்த நாளோ --- அந்த உணர்விலேயே என்னைக் காத்து அளித்து, அருள் புரிவது எந்த நாளோ?

 

 

பொழிப்புரை

 

     திகுடதிகு தகுடதகு திக்குத்தி குத்திகுட தத்தித்த ரித்தகுட செகணசெக சகணசக செக்கச் செகச்செகண சத்தச்ச கச்சகண திகுதிகுர்தி தகுதகுர்த திக்குத்தி குத்திகுர்தி தக்குத்த குத்தகுர்த திங்குதீதோ திரிரிதிரி தரிரிதரி தித்தித்தி ரித்திரிரி தத்தித்த ரித்தரிரி டிகுடடகு டகுடடிகு டிட்டிட்டி குட்டிகுடி டட்டட்ட குட்டகுடகு என்னும் தாள ஒத்துக்களுடன் முழங்குகின்ற தவில், வேட்டைக்கு உரிய வாத்தியமாகிய இடக்கை, திரளாக ஆராவரித்து முழங்குகின்ற பறை வகைகள், பேருடுக்கைகள், பேரிகைகள் விதவிதமாக மிகுந்த ஒலியினை எழுப்ப, உக்கிரத்தோடு போருக்கு வந்த அரக்கர்களின் சேனையானது பக்கங்களிலே சரிந்து விழ, ஒவியம் தீட்டப்பட்ட கொடிகள் போர்க்களம் முழுதும் பரந்து இருக்க, பட்டப் பகலிலேயே சூரியன் அத்தமித்தான் என்னும்படியாக விளங்க, போர்க்களத்தில் வந்து சேர்ந்த குண்டைக் குறள் பேய்கள், போர்க்களத்தில் பெருகி இருந்து குருதியில் குளித்துத் திளைத்து விளையாடி மீண்டு வரும்படியாக, வெற்றி கொண்ட வேலாயுதக் கடவுளே!

 

      வயலூர் என்னும் திருத்தலத்தில் மகிழ்ந்து வீற்றிருக்கும் குமாரக் கடவுளே!

 

     அடியார்க்கு அருள் புரிபவரே!

 

     சிறந்த புகழை உடைய திருமாலின் திருமருகரே!

 

     ஆறுமுகப் பரம்பொருளே!

 

     சிவசாரூபம் பெற்ற அடியார் கணங்கள் துதித்துப் போற்றும் மெய்ப்பொருளே!

 

         சிகரங்களைக் கொண்டு வடகயிலாத்தில் திருநடனம் புரிந்து அருளுகின்ற தந்தையார் ஆகிய சிவபரம்பொருளை அடைவதற்கு உரிய, முத்தி நெறியைத் (திருஞானசம்பந்தராக அவதரித்து) தப்பிதம் இல்லாமல் அருள் செய்த தனிப்பெரும் தலைவரே!

 

         வலிமையும், கடுமையும், முகத்துக்கு இடும் அலங்காரத் துணியின் பேரழகும், துதிக்கையும் கொண்டு மத நீர் பொழியும் யானையை எதிர்க்கும் திறத்ததாய் புளகாங்கிதம் உண்டாக்கும் மார்பகங்கள் நெகிழ, இனிமையாகத் தாவி வந்து, கழுத்தைக் கைகளால் இறுகக் கட்டிப் பிணித்து, வாயிதழில் பொருந்தி உள்ள அமுதமாகிய எச்சிலை, காம சாத்திர முறைப்படி நிரம்ப அருந்தி, அதனால் மனம் உருகி, முத்தங்களைச் சொரிந்து, நகத்தாலும், பற்களாலும் உண்டான குறிகளைக் கோடுகளாகப் பதித்து,

நெற்றிப் பகுதியில் எட்டி வந்து முகத்தைப் பதித்து வைத்து, மனமானது கலக்கம் கொள்ளும்படியும், இடை துவண்டு, உடைகள் கழல, விருப்பத்துடன் அரையில் உள்ள பாம்புப் படம் போன்ற குறியைத் தொட்டு, அதை மிகவும் அலைத்து, போர் புரியும் பகைவர்களின் கண்கள் சிவப்பதை ஓத்து, கலவியில் ஈடுபட்டுள்ள விலைமாதரின் கறுத்த விழிகள் செக்கச் சிவப்பாக மாறவும், அழகிய கைகளில் உள்ள வளையல்கள் நெகிழவும், அகிலின் நறுமணத்தோடு அடர்ந்து, பூங்கொத்துக்களைச் சூடியுள்ள கூந்தல் அவிழ்ந்து விழவும், மயில், புறா, குயில், வண்டு, செம்போத்து ஆகிய பறவைகளின் குரலைப் போலக் காட்டிக் காம விளையாடல் புரிய, அதனால் உள்ளம் உருகி, கருத்து அழியவும், படுக்கையில் பெரிதாக ஆரவாரம் எழ, நெருப்பில் வதக்கப்படுவது போல, காமாக்கினியால் உடல் சூடு உண்டாகி, உடல் கருவிகளால் புரிகின்ற இன்பத்தால் உள்ளம் கரவப்பட்டு, புணர்ச்சியால் உண்டான இன்பம் என்னும் கடலின் அலையில், தமது கண்கள் என்னும் வலையினை விரித்து, பொருளைக் கவர்ந்து கொள்ளுகின்ற விலைமாதர்களின் காமசாத்திர அறிவால் உண்டான எனது கவலை அறும்படியாகச் செய்து, தேவரீரது திருப்புகழில் விருப்பம் உற்று, உம்மைத் துதிக்கும் வகையில், எல்லை இல்லாத சிவஞானத்தில் அடியேன் சிக்குண்டு, அந்த உணர்விலேயே என்னைக் காத்து அளித்து, அருள் புரிவது எந்த நாளோ?

 

விரிவுரை

 

     இத் திருப்புகழின் முற்பகுதியில் அன்பை விரும்பாது, பொருளையே விரும்புகின்ற விலைமாதர்கள் புரிகின்ற காம லீலைகளைக் கூறி, அவர்கள் தரும் இன்பத்தில் உண்டான விருப்பத்தை ஒழித்து, இறையருளில் விருப்பம் கொண்டு உய்யும் வகையை முருகப் பெருமான் அருள்புரிய வேண்டுகின்றார் அடிகளார்.

 

மதன கலை விதனம் அறுவித்து ---

 

மதன கலையில் விருப்பம் கொண்டால், விதனமே மிகும்.

 

முத்தி நெறி தப்பு அற்று உரைக்க வல தம்பிரானே ---

 

இறைவனுக்கு எம்மதமும் சம்மதமே. "விரிவிலா அறிவினோர்கள் வேறு ஒரு சமயம் செய்து எரிவினால் சொன்னாரேனும் எம்பிராற்கு ஏற்றதாகும்" என்பார் அப்பர் பெருமான். நதிகள் வளைந்து வளைந்து சென்று முடிவில் கடலைச் சேர்வன போல், சமயங்கள் தொடக்கத்தில் ஒன்றோடு ஒன்று பிணங்கி, முடிவில் ஒரே இறைவனைப் போய் அடைகின்றன. ஒரு பாடசாலையில் பல வகுப்புக்கள் இருப்பன போல், பல சமயங்கள், அவ்வவ் ஆன்மாக்களின் பக்குவங்கட்கேற்ப வகுக்கப்பட்டன.  ஒன்றை ஒன்று அழிக்கவோ நிந்திக்கவோ கூடாது.

 

ஏழாம் நூற்றாண்டில் இருந்த சமணர் இந்நெறியை விடுவித்து, நன்மையின்றி வன்மையுடன் சைவசமயத்தை எதிர்த்தனர்.  திருநீறும் கண்டிகையும் புனைந்த திருமாதவரைக் கண்டவுடன் "கண்டுமுட்டு" என்று நீராடுவர். "கண்டேன்" என்று ஒருவன் கூறக் கேட்டவுடன் "கேட்டுமுட்டு" என்று மற்றொருவன் நீராடுவான். எத்துணை கொடுமை?.  தங்கள் குழந்தைகளையும் "பூச்சாண்டி" (விபூதி பூசும் ஆண்டி) வருகின்றான், "பூச்சுக்காரன்" வருகின்றான் என்று அச்சுறுத்துவர். இப்படி பலப்பல அநீதிகளைச் செய்து வந்தனர். அவைகட்கெல்லாம் சிகரமாக திருஞானசம்பந்தருடன் வந்த பதினாறாயிரம் அடியார்கள் கண்துயிலும் திருமடத்தில் நள்ளிரவில் கொள்ளி வைத்தனர்.

 

இவ்வாறு அறத்தினை விடுத்து, மறத்தினை அடுத்த சமணர்கள், அனல்வாது, புனல்வாது புரிந்து, தோல்வி பெற்று, அரச நீதிப்படி வழுவேறிய அவர்கள் கழுவேறி மாய்ந்தொழிந்தனர்.

 

அபரசுப்ரமண்யம் திருஞானசம்பந்தராக வந்து, திருநீற்றால் அமராடி, பரசமய நச்சு வேரை அகழ்ந்து, அருள் நெறியை நிலைநிறுத்தியது.

 

பத்தர்க்கு அனுக்ரக ---

 

பத்தி செய்கின்ற அடியார்க்கு அனுக்கிரகம் என்னும் அறக்கருணையையும், அடியார் அல்லாதார்க்கு நிகிரில்லாத மறக்கருணை ஆகின்ற நிக்கிரகத்தையும் அருள் புரிபவன் இறைவன்.

 

வயலி நகர் பயில் குமர ---

 

வயலூர் என்னும் திருத்தலம், திருச்சிராப்பள்ளியில் இருந்து 11 கி. மீ. தொலைவில் உள்ளது. அருணகிரிநாதருக்கு முருகபெருமான் காட்சி தந்து அவருடைய நாவிலே தன்வேலினால் "ஓம்" என்று எழுதி திருப்புகழ் பாட அருளிய திருத்தலம். அக்கினிதேவன், வணங்கிய தலம்.இத்தலத்தில் வள்ளி தெய்வானை சமேதராக சுப்ரமணிய சுவாமி அருள்புரிவதால் இத்தலத்தில் திருமணம் செய்து கொள்வது சிறப்பாகும். குழந்தைகளின் தோஷங்களை நிவர்த்திக்கும் தலமாகும் சோழர் காலத்திய கல்வெட்டுகள் திருகோவிலின் பழமைக்கு சான்றாகும். முருகன் தன் வேலால் உருவாக்கப்பட்ட சக்தி தீர்த்தம் எனும் அழகு நிறைந்த திருக்குளம் திருக்கோயிலின் முன்புறம் அமைந்துள்ளது.

 

வயலூர் அருணகிரிநாதருக்கு திருவருள் கிடைத்த இடம் என்பதால், அவருக்கு எல்லையற்ற அன்பு இத் திருத்தலத்தில் உண்டு. எங்கெங்கு சென்று எம்பிரானைப் பாடினாலும், அங்கங்கே வயலூரை நினைந்து உருகுவார். வயலூரா வயலூரா என்று வாழ்த்துவார். வயலூரை ஒருபோதும் மறவார்.

 

வயலூரில் எம்பெருமான் மிகவும் வரதராக விளங்கி, வேண்டுவார் வேண்டுவன யாவும் வெறாது உதவுவார்.

 

கருத்துரை

 

முருகா! விலைமாதர் பற்றை விடுத்து, தேவரீரது திருவடிப் பற்றை அருள்.