"பொருள்உடையோரைச் செயலிலும், வீரரைப் போர்க்களத்தும்,
தெருள்உடையோரை முகத்திலும் தேர்ந்து தெளிவதுபோல்,
அருள்உடையோரைத் தவத்தில், குணத்தில், அருளில், அன்பில்,
இருள்அறு சொல்லினும் காணத் தகும், கச்சிஏகம்பனே."
பொழிப்புரை : திருக்கச்சி ஏகம்பத்தில் எழுந்தருளி இருக்கும் இறைவனே, பொருட்செல்வம் உடையவரை, அவரது செயலாலும், வீரரை அவர் போர்க்களத்திலே செய்யும் வீரச் செயலாலும், தெளிந்த அறிவு உடையவரை, அவருடைய முகத்தாலும் ஆராய்ந்து உணர்வது போல், உனது திருவருள் பெற்றவர்களை, அவர்கள் செய்யும் தவத்தாலும், அவரது நல்ல குணத்தாலும், அவர்களுக்குப் பிற உயிர்களிடம் உள்ள கருணையினாலும், அவர்களுக்குத் தம் தொடர்பு உடையவரகளிடம் உன்ன அன்பினாலும், கேட்பவர்களின் அறியாமை நீங்குமாறு அவர்கள் சொல்லுகின்ற சொற்களாலும் தெளிந்து கொள்ளலாம்.
விளக்கம் : ஒருவன் செல்வம் உடையவன் என்பது அவன் செய்யும் தீச் செயல்களால் தெளிய முடியாது. காரணம், தீச் செயல்களை அவன் நேர் நின்று செய்யமாட்டான். செய்பவரகளும் இன்னார் ஏவலால் செய்தோம் என்று சொல்லமாட்டார்கள். ஆனால், நற்செயல்களை நேர் நின்று செய்வான். நேர் நிற்கவில்லையானாலும், இன்னாரால் அச் செயல் செய்யப்படுகின்றது என்பது விளங்கும். ஆக, ஒருவன் செய்யும் நற்செயலால் அந்த உண்மை விளங்கும். இது குறித்தே திருவள்ளுவ நாயனார்,
"அற்றார் அழிபசி தீர்த்தல், அஃது ஒருவன்
பெற்றான் பொருள் வைப்பு உழி".
என்று காட்டினார். இதனால், பொருள் உடையாரைச் செயலால் அறிந்துகொள்ளலாம் என்றார் அடிகளார்.
வீரத்திலே ஒருவன் சிறந்தவன் என்பது, அவன் செய்யும் போர்த் தொழிலால் விளங்கும். போருக்குப் பயந்தவன் வீரன் அல்ல. அவன் போர்க்களத்துக்குச் செல்லவும் மாட்டான். சென்றாலும், பகைவருக்கு அஞ்சி ஓடி ஒளிவான். ஆனால், வீரன் ஒருவன் அஞ்சாது போர் செய்து, வெற்றி கொள்வான். அல்லது விழுப்புண் பட்டு மடிவான். இதனைத் திருவள்ளுவ நாயனார்,
"கைவேல் களிற்றொடு போக்கி வருபவன்,
மெய்வேல் பறியா நகும்"
என்று அற்புதமாகக் காட்டினார். இதனால், வீரரைப் போர்க்களத்துத் தெளியலாம் என்றார் அடிகளார்.
நூல்களைக் கற்று உணர்ந்தோர் தெளிந்த அறிவை உடையவர்களாகவே இருப்பர். சொல்பொருளின் சுவையை அனுபவிப்பர். அவர்களுக்குச் சென்ற இடம் எல்லாம் சிறப்பு உண்டாகும். அறம் பொருள் இன்பம் வீடு என்னும் புருஷார்த்தங்களை அடைவர். மனம் மாசு இல்லையாதலால், அவருக்கு மன வருத்தம் இல்லை. அதன் பலனாக, நரை திரை இல்லை. அவர் அவ்வாறு உள்ளவர் என்பதை அவருடைய தெளிந்த முகமே காட்டிக் கொடுக்கும் என்பதை...
"அடுத்தது காட்டும் பளிங்குபோல், நெஞ்சம்
கடுத்தது காட்டும் முகம்"
என்னும் திருவள்ளுவ நாயனாரின் அருள்வாக்கு தெளிவாக்கும். எனவே, தெருள் உடையோர் முகத்திலும் தெளிவது போல் என்றார் அடிகளார்.
தவம், நல்ல குணம், பிற உயிர்களிடத்தில் அருள், அதாவது, ஜீவகாருண்ணியம், மக்களிடத்தில் அன்பு, அதாவது, ஆன்ம நேயம், கேட்பவரின் அறியாமை நீங்கும்படியாகிய தெளிந்த சொல் ஆகியவற்றால் நிரம்பியவர்களுக்குத் தான் இறைவனது அருள் கிடைக்கும்.
தவம் என்பது,
"உற்றநோய் நோன்றல், உயிர்க்கு உறுகண் செய்யாமை,
அற்றே தவத்திற்கு உரு"
என்றும்
நல்ல குணம் என்பது,
குணம் என்னும் குன்று ஏறி நின்றார், எவ் உயிர்க்கும் செந்தண்மை பூண்டு ஒழுகுவார் என்னும் நாயனார் வாக்குகளாலும், அருள் என்பது, திருவள்ளுவ நாயனாரின் அருள் உடைமை என்னும் அதிகாரத்தில் வரும் திருக்குறள்களாலும் தெளியப்படும்.
No comments:
Post a Comment