திருத்தணிகை - 0311. வட்டவாள் தன

அருணகிரிநாதர் அருளிய

திருப்புகழ்

வட்ட வாள் தன (திருத்தணிகை)

திருத்தணிகை வேலா!

இடுகாட்டில் என்னை எரி ஊட்டும் முன்

உன் இருதாள்கள் தம்மை உணர்வேனோ?

தத்தனாத் தனன தத்தனாத் தனன

     தத்தனாத் தனன ...... தனதான

வட்டவாட் டனம னைச்சிபாற் குதலை

     மக்கள்தாய்க் கிழவி ...... பதிநாடு

வைத்ததோட் டமனை யத்தமீட் டுபொருள்

     மற்றகூட் டமறி ...... வயலாக

முட்டவோட் டிமிக வெட்டுமோட் டெருமை

     முட்டர்பூட் டியெனை ...... யழையாமுன்

முத்திவீட் டணுக முத்தராக் கசுரு

     திக்குராக் கொளிரு ...... கழல்தாராய்

பட்டநாற் பெரும ருப்பினாற் கரஇ

     பத்தின்வாட் பிடியின் ...... மணவாளா

பச்சைவேய்ப் பணவை கொச்சைவேட் டுவர்ப

     திச்சிதோட் புணர்த ...... ணியில்வேளே

எட்டுநாற் கரவொ ருத்தல்மாத் திகிரி

     யெட்டுமாக் குலைய ...... எறிவேலா

எத்திடார்க் கரிய முத்தபாத் தமிழ்கொ

     டெத்தினார்க் கெளிய ...... பெருமாளே.

பதம் பிரித்தல்

வட்ட வாள் தன மனைச்சி, பால் குதலை,

     மக்கள், தாய், கிழவி, ...... பதி, நாடு,

வைத்த தோட்டம், மனை, அத்தம், ஈட்டு பொருள்,

     மற்ற கூட்டம் அறிவு ...... அயலாக,

முட்ட ஓட்டி, மிக வெட்டு மோட்டு எருமை

     முட்டர் பூட்டி எனை ...... அழையாமுன்,

முத்திவீட்டு அணுக, முத்தர் ஆக்க, சுரு-

     திக் குராக்கு ஒளிரும் ...... கழல்தாராய்.

பட்டம், நால் பெரு மருப்பின் நால் கர

     இபத்தின் வாள் பிடியின் ...... மணவாளா!

பச்சை வேய்ப் பணவை கொச்சை வேட்டுவர்

     பதிச்சி தோள் புணர்  ...... தணியில் வேளே!

எட்டு நால் கர ஒருத்தல் மாத் திகிரி

     எட்டு மாக் குலைய ...... எறிவேலா!

எத்திடார்க்கு அரிய முத்த! பாத் தமிழ்கொடு

     எத்தினார்க்கு எளிய ...... பெருமாளே.

பதவுரை

      பட்டம் நால் பெரு மருப்பின் --- நெற்றிப்பட்டமும், நான்கு பெரிய தந்தங்களும்,

     நால் கர --- தொங்குகின்ற கையும் உடைய,

     இபத்தின் --- ஐராவதயானை வளர்த்த.

     வாள் பிடியின் மணவாளா --- ஒளிபொருந்திய தெய்வயானை அம்மையின் கணவரே!

      பச்சை வேய் --- பசிய மூங்கிலால் கட்டிய,

     பணவை --- பரண் மீதிருந்தவரும்,

     கொச்சை வேட்டுவர் பதிச்சி --- இழிகுல வேடர்களின் ஊரில் இருந்தவரும் ஆகிய வள்ளியம்மையின்,

     தோள் புணர் --- தோளைத் தழுவிய,

     தணியில் வேளே --- திருத்தணிகையில் வாழும் உபகாரியே!

      நால் கர --- தொங்குகின்ற துதிக்கைளையுடைய,

     எட்டு ஒருத்தல் --- எட்டு யானைகளும்,

     மா திகிரி எட்டு --- பெரிய எண்கிரிகளும்,

     குலைய எறிவேலா ---  நடுங்கும்படி செலுத்திய வேலாயுதரே! 

      எத்திடார்க்கு அரிய --- ஏத்தி துதிக்காதவர்க்கு அரியவரே! 

      முத்த --- அநாதிமல முத்தரே!   

பாத் தமிழ் கொடு எத்தினார்க்கு எளிய --- தமிழால் கவிகள் பாடித் துதித்தவர்க்கு எளியவரே! 

பெருமாளே --- பெருமையிற் சிறந்தவரே! 

      வட்ட வாள் --- வட்ட வடிவும், ஒளியும் உடைய,

     தன மனைச்சி --- கொங்கைகளை உடைய மனைவி,

     பால் குதலை மக்கள் --- பால் மணத்துடன் மழலைச் சொல் பேசும் குழந்தைகள்,

     தாய் கிழவி --- தாயாகிய கிழவி,

     பதி, நாடு, வைத்த தோட்டம் மனை --- என் ஊர், என் நாடு, நான் வைத்து வளர்த்த தோட்டம், என் வீடு,

     அத்தம், ஈட்டு பொருள் --- என் செல்வம்,  நான் தேடிய பொருள்கள்,

     மற்ற கூட்டம் --- மற்றும் உள்ள உறவினர்கள்,

     அறிவு --- கல்வியறிவு முதலிய இத்தனையும்,

     அயல் ஆக --- என்னை விட்டு நீங்கும்படி,

     முட்ட ஓட்டி --- நன்றாக ஓட்டிச் செலுத்தி,

     மிக எட்டு --- மிகவும் நெருங்கி வரும்,

     மோட்டு எருமை --- பெரிய எருமை மேல்வரும்,

     முட்டர் --- கால தூதர்களாகிய மூடர்கள்,

     பூட்டி எனை அழையா முன் --- பாசக் கயிற்றைப் பூட்டி அடியேனை அழைப்பதற்கு முன்பாக,

     முத்தி வீட்டு அணுக --- முத்தி வீட்டினை அணுகிச் சேரவும்,

     முத்தர் ஆக்க --- எல்லாவற்றையும் விட்ட ஞானியரைப் போல் என்னை ஆக்கவும்,

     சுருதி --- வேதத்துக்குள்ளும்,

     குராக்கு --- குராமலரினுள்ளும்,

     ஒளிரும் --- ஒளிர்கின்ற

     கழல் தாராய் --- தேவரீருடைய திருவடியைத் தந்தருளுவீராக.

பொழிப்புரை

         நெற்றிப்பட்டமும், நான்கு பெரிய கொம்புகளும், தொங்குகின்ற தும்பிக்கையையும் உடைய ஐராவத யானை வளர்த்த ஒளிமிக்க தேவசேனையின் நாயகரே! 

     பசிய மூங்கிலாலாய பரண்மீதும் இழிகுல வேடரது ஊரிலும் வாழ்ந்த வள்ளியமமையின் தோளைத் தழுவிய திருத்தணிகை வேளே! 

     தொங்குகின்ற துதிக்கையையுடைய எண்திசை யானைகளும், பெரிய எண்கிரிகளும் நடுங்குமாறு வேலை விடுத்தவரே!

     ஏத்தித் துதி செய்யாதவர்க்கு அரியவரே! 

     அநாதி மலமுத்தரே! 

     தமிழால் கவிபாடித் துதித்தவர்க்கு எளிதில் அருள்பவரே!

     பெருமையின் மிகுந்தவரே!

         வட்டமாகவும் ஒளியுடனும் உள்ள தனங்களையுடைய என் மனைவி, பால்மணமுடைய மழலைமொழி பேசும் குழந்தைகள், தாயாகிய கிழவி, என் ஊர், என் நாடு, நான் வைத்து வளர்த்த தோட்டம், என் வீடு, செல்வம், தேடிய பொருள்கள், ஏனைய சுற்றத்தார்கள், அறிவு ஆகிய அனைத்தும் அன்னை விட்டு நீங்குமாறு, நன்கு ஓட்டி மிகவும் நெருங்கிவரும் பெரிய எருமைமேல் வருகின்ற மூடர்களாகிய இமயபடர்கள் பாசக் கயிற்றைப் பூட்டி அடியேனை அழைப்பதற்கு முன், முத்தி வீட்டை அணுகவும், எல்லாவற்றையும் விட்ட ஞானியரைப் போல் என்னை ஆக்கவும், வேதத்தினுள்ளும், குராமலரினுள்ளும் விளங்குகின்ற உமது திருவடியை அடியேனுக்குத் தந்தருளுவீராக.

விரிவுரை

இ்த்திருப்புகழை முருகனுடைய திருவடியைப் பெற்ற விரும்பி சுவாமிகள் பாடியருளினார்.

இயமனுடைய தூதர்கள் பாசக்கயிற்றால் உயிரைக் கட்டியிழுக்கும் போது நமக்கு என்ன என்ன பொருள்கள் உடைமைகளாக இருந்தனவோ, அத்தனையும் வேறாகிவிடும். இதனை இப்பாடலில் மிக விளக்கமாக அடிகளார் உபதேசிக்கின்றார்.

வட்டவாள் தன மனைச்சி ---

மனைச்சி-மனைவி, வாள்-ஒளி, மார்பில் தங்கம் இரத்தினம் முத்து முதலிய அணிகலன்கள் அணிந்திருப்பதனால் ஒளியுடையதாக இருக்கின்றது.

பாற்குதலை மக்கள் ---

பால் குடித்த வாசனை மாறாத குழந்தைகள் அல்லது பால் குடிக்கும் குழந்தைகள், மழலை பகரும் பாலகர்கள்.

தாய்க் கிழவி --- 

வயது முதிர்ந்த தாயார், தாயாகிய கிழவி, இரு பெயரொட்டுப் பண்புத் தொகை, நாகப்பாம்பு என்பது போல்.

பதிநாடு ---

பதி-ஊர், நாடு-பல ஊர்கள் அடங்கியது நாடு.

வைத்த தோட்டம் ---

விதவிதமாக மா, பலா, தென்னை, கமலா, நெல்லி, பூஞ்செடிகள் வைத்து நீர் வார்த்து, களைபறித்து, வேலி கட்டி வளர்த்துக் காப்பாற்றிய தோட்டம். உயிரைப்போல் பேணி வளர்த்த இத்தோட்டம் தனக்கு அயலாகுமாறு உயிரை எமபடர்கள் இழுத்துச் செல்வார்கள்.

   

மனை ---

அற்புதம் அற்புதமாகக் கட்டி வைத்த வீடு. ஒரு அதிதியைக் கூட வரவேற்று உபசரிக்காமல், வாயிலில் பெரிய நாயைக்கட்டி வைத்து, யாரும் நம்பிவராத வண்ணம் கம்பி போட்டு எனக்கே சொந்தம் என்று எண்ணியிருந்த மாளிகையும் அயலாகும்.

அத்தம் ---

வட்டிக்குமேல் வட்டி வாங்கி பெட்டிமேல் பெட்டியாக்கி காசுமேல் ஒட்டிய தூசும் அகலாவண்ணம் பாதுகாத்து வைத்த அச்செல்வமும் அயலாகும்.

மனையாளும் மக்களும் வாழ்வும் தனமும் தன் வாயில்மட்டே,

இனமான சுற்றம் மயானம் மட்டே, வழிக்கு ஏது துணை?

தினையாம் அளவு எள் அளவு ஆகிலும் முன்பு செய்த தவம்

தனை ஆள என்றும் பரலோகம் சித்திக்கும் சத்தியமே.

          

அத்தமும் வாழ்வும் அகத்து மட்டே, விழி அம்பு ஒழுக

மெத்திய மாதரும் வீதிமட்டே, விம்மி விம்மி இரு

கைத் தலைமேல் வைத்து அழும் மைந்தரும் சுடுகாடு மட்டே,

பற்றித் தொடரும் இருவினைப் புண்ணிய பாவமுமே!     -– பட்டினத்தார்.

வட்டிமேல் வட்டிகொள் மார்க்கத்தில் நின்றீர்,

         வட்டியை வளர்க்கின்ற மார்க்கத்தை அறியீர்,

பெட்டிமேல் பெட்டிவைத்து ஆள்கிறீர், வயிற்றுப்

         பெட்டியை நிரப்பிக் கொண்டு ஒட்டிஉள் இருந்தீர்,

பட்டினி கிடப்பாரைப் பார்க்கவும் நேரீர்,

         பழங்கஞ்சி ஆயினும் வழங்கவும் நினையீர்,

எட்டிபோல் வாழ்கின்றீர், கொட்டிபோல் கிளைத்தீர்,

         எத்துணை கொள்கின்றீர் பித்து உலகீரே.     --- திருஅருட்பா 

ஈட்டு பொருள் ---

உடம்பை வருத்தி, வியர்வை ஒழுக, ஓடி, ஆடி, கண் விழித்து அயராது உழைத்துத் தேடிய பொருள்கள். இவ்வாறு ஈட்டிய பொருள்களை அறஞ்செய்தால் அவை ஆன்மா பிரியும் போது உடன் தொடர்ந்து போதும்.

பொங்கு ஆர வேலையில் வேலை விட்டோன் அருள் போல் உதவ,  

எங்கு ஆயினும் வரும் ஏற்றவர்க்கு இட்டது, இடாது வைத்த

வங்காரமும், உங்கள் சிங்கார வீடும், மடந்தையரும்

சங்கதாமோ? கெடுவீர் உயிர் போம் அத் தனிவழிக்கே.     ---  கந்தர்அலங்காரம்

உண்ணாமலும் உடுக்காமலும் பிறர்க்குக் கொடுக்காமலும் ஈட்டி வைத்த பொருளை இழப்பார்கள்.

உடாஅதும், உண்ணாதும், தம் உடம்பு செற்றும்,

கெடாஅத நல்லறமும் செய்யார், - கொடா அது

வைத்து ஈட்டினார் இழப்பர், வான் நோய் மலைநாட!

உய்த்து ஈட்டுந் தேனீக் கரி.                     ---நாலடியார்.

 “ஈயார் தேட்டைத் தீயார் கொள்வர்”   --- ஒளவையார்.

ஈயாதவர்களது செல்வத்தைத் தீயவர்கள் பறித்துக் கொள்வார்கள்.

இன்னும் ஒரு பொருள், ஈ ஆர்-ஆர்-பன்மை விகுதி, ஈ ஆர்-ஈக்கள், தேட்டை-தேடிய தேனை, தீயார்-தீப்பந்தம் பிடித்தவர்கள், தீப்பந்தம் பிடித்தவர்கள் ஈக்களை ஓட்டி, அத்தேனீக்களின் உழைப்பைக் கவர்ந்து கொள்வார்கள்.

ஆகவே அறம் செய்யாதார் பொருள் அவமாகும்.

மற்ற கூட்டம் ---

இதுவரை கூறியவ அன்றி, நிலம், வண்டி, வாகனம், உற்றார், உறவினர் ஆகிய அனைத்தும் அயலாகும்.

  

அறிவு அயலாக ---

உயிர் பிரியும் போது அறிவும் விலகிவிடும்.

      “அறிவு அழிய மயல் பெருக உரையும் அற விழிசுழல

        அனல் அவிய மலம் ஒழுக,       அகலாதே

   அனையும் மனை அருகில்உற, வெருவி அழ, உறவும் அழ

        அழலின் நிகர் மறலி எனை     அழையாதே”             --- திருப்புகழ்.

“ மைவரும் கண்டத்தர் மைந்த, கந்தா அன்று வாழ்த்தும் இந்தக்

கைவரும் தொண்டு அன்றி மற்று அறியேன், கற்ற கல்வியும் போய்ப்

பை வரும் கேளும் பதியும் கதறப் பழகி நிற்கும்

ஐவரும் கைவிட்டு மெய் விடும்போது உன் அடைக்கலமே”   --- கந்தர்அலங்காரம்.

முட்ட ஓட்டி மிக எட்டு மோட்டு எருமை முட்டர் ---

முட்டர்-மூடர்கள். இயமன் மூடர்களாகவும் இரக்கமில்லாதவர்களாகவும் உள்ளவர்களைத்தான் தன் ஏவலராக நியமித்திருப்பான். அப்போதுதான் அவனுடைய கொடிய ஆட்சி நடைபெறும்.

பாலர் என்றும், மணமக்கள் என்றும் புலவர் என்றும், உபகாரி யென்றும் பாராமல், விதி முடிந்தால் வந்து உயிரைப் பிரித்து ஏகுவார்கள். விரைந்து வேகமாகச் செல்லுகின்ற எருமை வாகனத்தை உடையவன் இயமன் பாசக்கயிற்றால் பிராண வாயுவைப் பிடித்து ஈர்த்துக்கொண்டு செல்வார்கள்.

அவ்வாறு கால தூதர்கொண்டு போகும்போது உயிருக்குயிராய் நாம் தேடி வைத்த அசையும் பொருள் அசையாத பொருள் அத்தனையும் உடன் வாரா.

“தமரு மமரு மனையு மினிய தனமு மரசு   மயலாக

தறுகண் மறலி முறுகு கயிறு தலையை வளைய எறியாதே”

                                                                                                               --- திருப்புகழ்.

அழையா முன்......கழல்தாராய் ---

முருகப் பெருமானே! அடியேனுடைய பொருள்கள் யாவும் அயலாகுமாறு என்னைக் கால தூதர்கள் அழைப்பதற்கு முன் உமது சரணாரவிந்தங்களைத் தந்தருளும்.

முத்தி வீட்டு அணுக ---

முத்தி-வடசொல். வீடு-தென்சொல்; இரண்டும் ஒரே பொருளைக் குறிக்கும் சொற்கள்.

அப்பர் பெருமான், “அவையெல்லாம் ஊரல்ல அடவி காடே” என்பது போல் எனவுணர்க.

முத்தி-பந்தத்தினின்றும் விடுபடுவது. இப்பியிலிருந்து விடுபட்டது முத்து: பந்தத்தினின்றும் விடுபட்டவர்கள் முத்தர்கள். விடு-என்ற முதனிலை நீண்டு வீடு என நின்றது.

முத்தர் ஆக்க ---

அடியேனை ஜீவன் முத்தர்களைப் போல் ஆக்குமாறு உமது பாதந் தந்தருள். ஆக்கம்-செல்வம். முத்தர் ஆக்க-ஜீவன் முத்தர்களின் செல்வமாக விளங்கும் உமது திருவடியைத் தந்தருள்வீர்.

  

சுருதிக் குராக் கொளிரு கழல் ---

சுருதி-வேதம். காது வழி கேட்டுக் கேட்டு, வருவதனால் வேதம் இப் பெயர் பெற்றது. இறைவன் திருவடி வேதத்துக்கு உட்பொருளாக ஒளிர்வது. அடியவர்கள் உள்ளம் உருகிக் கண்ணீர் பெருகி அர்ச்சிக்கின்ற குராமலருக்குள் ஒளிர்வது அப்பெருமானுடைய திருவடி.

      “மொகு மொகென மதுப முரல் குரவு விளவினது குறு

       முறியுமலர் வகுளதள முழுநீல தீவரமும்

       முருகு கமழ்வதும் . . . .மணநாறு சீறடியே”      --- சீர்பாதவகுப்பு.

பட்ட நாற்பெரு மருப்பின் நாற் கர இபத்தின் வாட்பிடியின் மணவாளா ---

தெய்வயானை யம்மையை இந்திரனுடைய ஐராவதயானை கற்பகச் சோலையில் வைத்து வளர்த்தது. அந்த யானை முகத்தில் பட்டமும் நான்கு தந்தங்களும் நீண்ட தும்பிக்கையும் உடையது.

நால் பெருமருப்பு-நான்கு பெரிய தந்தங்கள்; நாற்கரம்-நாலுதல்- தொங்குதல்; தொங்குகின்ற கை-தும்பிக்கை.

பிடி ---

பெண்யானை போன்ற தெய்வ குஞ்சரி.

  

பாணவை ---

பாணவை-பரண்; இது மூங்கில்களை நட்டுச் செய்வது; இதன் மீது அமர்ந்து வள்ளிநாயகி தினைப்புனங் காவல் புரிந்தார்.

      “சுனையோடு அருவித் துறையோடு பசுந்

    தினையோடு இதணோடு திரிந்தவனே”     --- கந்தரநுபூதி.

தணியில் வேளே ---

தணி-திருத்தணிகை; வேள்-உபகாரம் புரிபவர்.

எட்டு நாற்கர ஒருத்தல் ---

ஒருத்தல்-யானை. அஷ்ட கஜங்கள்; கிழக்கு முதல் முறையே, ஐராவதம், புண்டரீகம், வாமனம், அஞ்சனம், புட்பதந்தம், சார்வபௌமம், சுப்ரதீபம்.

இந்த யானைகட்கு முறையே பெண்யானைகள் அப்பிரமை, கபிலை, பிங்களை, அநுபமை, தாமிரபருணி, அஞ்சனை, அஞ்சனாவதி.

திகிரி எட்டுமாக் குலைய ---

திகிரி-மலை கயிலை, இமயம், மந்தரம், விந்தம், ஏமகூடம், நீலகிரி, கந்தமாதனம் என்பன அஷ்டமலைகள்.

எத்தினார்க்கு எளிய ---

ஏத்துதல் - வழிபடுதல். ஏத்தினார்க்கு என்னும் சொல், பாடலை நோக்கி, எத்தினார்க்கு என வந்தது.

தன்னை வழிபடுவார்க்கு இறைவன் எளியவன். அல்லாதார்க்கு அரியவன்.

மூவர்க்கும் தேவர்க்கும் அரியனாம் பரமன், அடியார்க்கு மிக எளியனாய் அருள் புரிவான்.

அத்தா! உன் அடியேனை அன்பால் ஆர்த்தாய்,

     அருள் நோக்கில் தீர்த்த நீர் ஆட்டிக் கொண்டாய்,

எத்தனையும் அரியை நீ எளியை ஆனாய்,

     எனை ஆண்டு கொண்டு இரங்கி ஏன்று கொண்டாய்,

பித்தனேன், பேதையேன், பேயேன், நாயேன்,

     பிழைத்தனகள் எத்தனையும் பொறுத்தாய் அன்றே,

இத்தனையும் எம் பரமோ? ஐய! ஐயோ!

     எம்பெருமான் திருக்கருணை இருந்தவாறே.   --- அப்பர்.

முருகன் தமிழ்ப்பாடல்கள் கேட்டு அருள்புரியும் கருணாமூர்த்தி, என்பதை அடியில் வரும் திருப்புகழால் அறிக.

 “கருணையை தமிழ்ப் பாடல் கேட்டருள்     பெருமாளே”

                                                                                  ---   (அளிசுழல்) திருப்புகழ்.

கருத்துரை

திருத்தணி முருகவேளே! உனது திருவடியை உயிர் நீங்குமுன் தந்தருள்.