திருத்தணிகை - 0312. வரிக்கலையின் நிகரான

அருணகிரிநாதர் அருளிய

திருப்புகழ்

வரிக்கலையின் (திருத்தணிகை)

திருத்தணிகை வேலா!

விலைமாதர் வயப்பட்டு மயங்கும் அடியேனை, 

உன் திருவடியைப் பாடுமாறு ஆட்கொண்டு அருள்

தனத்ததன தனதான தனத்ததன தனதான

     தனத்ததன தனதான ...... தனதான

வரிக்கலையி னிகரான விழிக்கடையி லிளைஞோரை

     மயக்கியிடு மடவார்கள் ...... மயலாலே

மதிக்குளறி யுளகாசு மவர்க்குதவி மிடியாகி

     வயிற்றிலெரி மிகமூள ...... அதனாலே

ஒருத்தருட னுறவாகி ஒருத்தரொடு பகையாகி

     ஒருத்தர்தமை மிகநாடி ...... யவரோடே

உணக்கையிடு படுபாவி எனக்குனது கழல்பாட

     உயர்ச்சிபெறு குணசீல ...... மருள்வாயே

விரித்தருண கிரிநாத னுரைத்ததமி ழெனுமாலை

     மிகுத்தபல முடனோத ...... மகிழ்வோனே

வெடித்தமணர் கழுவேற ஒருத்திகண வனுமீள

     விளைத்ததொரு தமிழ்பாடு ...... புலவோனே

செருக்கியிடு பொருசூரர் குலத்தையடி யறமோது

     திருக்கையினில் வடிவேலை ...... யுடையோனே

திருக்குலவு மொருநீல மலர்ச்சுனையி லழகான

     திருத்தணிகை மலைமேவு ...... பெருமாளே.

பதம் பிரித்தல்

வரிக் கலையின் நிகர் ஆன விழிக்கடையில், இளைஞோரை

     மயக்கி இடு மடவார்கள் ...... மயலாலே,

மதிக் குளறி, உள காசும் அவர்க்கு உதவி, மிடி ஆகி,

     வயிற்றில் எரி மிக மூள, ...... அதனாலே

ஒருத்தருடன் உறவு ஆகி, ஒருத்தரொடு பகை ஆகி,

     ஒருத்தர் தமை மிகநாடி, ...... அவரோடே

உணக்கை இடு படுபாவி, எனக்கு உனது கழல்பாட,

     உயர்ச்சி பெறு குணசீலம் ...... அருள்வாயே.

விரித்து அருணகிரிநாதன் உரைத்த தமிழ் எனும் மாலை

     மிகுத்த பலமுடன் ஓத ...... மகிழ்வோனே!

வெடித்து அமணர் கழு ஏற, ஒருத்தி கணவனும் மீள,

     விளைத்தது ஒரு தமிழ்பாடு ...... புலவோனே!

செருக்கி இடு பொருசூரர் குலத்தை, அடி அற மோது

     திருக்கையினில் வடிவேலை ...... உடையோனே!

திருக் குலவும் ஒரு நீல மலர் சுனையில் அழகான

     திருத்தணிகை மலைமேவும் ...... பெருமாளே.

பதவுரை

      அருணகிரிநாதன் --- அருணகிரிநாதன் என்ற அன்பன்,

     விரித்து உரைத்த --- வேதாகமங்களின் அரிய கருத்துக்களை விரிவாகக் கூறிய,

     தமிழ் எனும் மாலை --- தமிழினாலாகிய திருப்புகழ் மாலையை,

     மிகுத்த பலம் உடன் ஓத --- நிரம்பிய பயனுடன் பாட,

     மகிழ்வோனே --- உள்ளம் மகிழ்கின்றவரே!

       அமணர் வெடித்து கழுவேற --- சமணர்கள் உடல் பிளக்கக் கழுவில் ஏறவும்,

     ஒருத்தி கணவனும் மீள --- ஒப்பற்ற மங்கையர்க்கரசியாருடைய கணவனாகிய பாண்டியன் சமண சமயப் படுகுழியினின்று மீண்டு உய்யவும்,

     விளைத்தது ஒரு தமிழ்பாடும் --- சிவஞானத்தை விளைத்த ஒப்பற்ற தமிழ் மறையாகிய தேவாரப்பாடலைப் பாடிய,

     புலவோனே --- ஞான பண்டிதரே!

      செருக்கியிடு --- அளவற்ற வாழ்வால் அகங்கரித்து,

     பொரு சூரர் --- போர் செய்ய வந்த சூராதியவுணர்களுடைய,

     குலத்தை அடி அறமோது --- வம்சத்தை வேரோடு அழியுமாறு தாக்கிய,

     வடிவேலை --- கூர்மை பொருந்திய வேலாயுதத்தை,

     திரு கையினில் உடையோனே --- அழகிய கரமலரில் உடையவரே!

      திரு குலாவும் --- அழகு தங்கியதும்,

     ஒரு --- ஒப்பற்றதும்,

     நீல மலர் சுனையில் அழகு ஆன --- நீலோற்பமலர் நாள்தோறும் மலரும் சுனையினால் விளங்குவதுமாகிய,

     திருத்தணிகை மலை மேவு --- திருத்தணி மலையில் எழுந்தருளியுள்ள,

     பெருமாளே --- பெருமையின் மிக்கவரே!

      வரி கலையின் நிகர் ஆன --- வரிகளோடு கூடிய கலைமானைப் போன்ற,

     கடை விழியில் --- கடைக்கண் பார்வையால்,

     இளைஞோரை --- இளைஞர்களை,

     மயக்கியிடு --- மயக்கமடையச் செய்யும்,

     மடவார்கள் --- விலைமகளிரது,

     மயலாலே --- மயக்கத்தாலே,

     மதி குளறி --- அறிவு தடுமாற்றத்தை அடைந்து,

     உள காசும் அவர்க்கு உதவி --- நிலம் வீடு நகை மனம் முதலியவற்றைத் தந்ததோடு கையிலுள்ள பணத்தையும் அப்பொருட் பெண்டிருக்குக் கொடுத்து,

     மிடி ஆகி --- தரித்திரத்தை அடைந்து;

     வயிற்றில் எரி மிக மூள --- வயிற்றில் தீ மிகவும் மூண்டு எரியவும்,

     அதனாலே --- அதனாலே,

     ஒருத்தர் உடன் உறவு ஆகி --- ஒருத்தருடன் நட்பாகியும்,

     ஒருத்தரொடு பகை ஆகி --- ஒருத்தருடன் பகையாகியும்,

     ஒருத்தர் தமை மிக நாடி --- ஒருத்தரை மிகவும் நாடியும்,

     அவரோடே --- அவர்களோடு,

     உணக்கை இடு --- வாட்டத்தை அடையும்,

     படுபாவி --- படுபாவியாகிய,

     எனக்கு --- அடியேனுக்கு,

     உனது கழல் பாட --- தேவரீருடைய சரணாரவிந்தங்களைப் பாடி உய்ய,

     உயர்ச்சி பெறு குண சீலம் --- உயர்வு பெற்ற நற்குண நல்லொழுக்கத்தை,

     அருள்வாயே --- அருள்புரிவீர்.

பொழிப்புரை

         அருணகிரிநாதன் என்னும் அன்பன் வேதாகமங்களின் நுண்மாண் பொருள்களை விரித்துரைத்த செந்தமிழினாலாகிய திருப்புகழ் என்னும் தமிழ் மறையை ஓதக்கேட்டு மகிழ்பவரே!

         சமணர்களது உடல்வெடித்துக் கழுவில் ஏறவும், ஒப்பற்ற மங்கையற்கரசி யம்மையாருடைய கணவனாகிய பாண்டியன் சமண் படுகுழியினின்றும் கரையேறி உய்யவும் சிவ ஞானத்தை விளைக்கும் ஒப்பற்ற தமிழ் மறையைப் பாடும் புலவர் பெருமானே!

     அகங்காரத்துடன் கூடி போருக்கு வந்த சூராதி யவுணர்களது குலத்தை வேரோடு களைந்தெறியத் தாக்கிய கூர்மை பொருந்திய வேற்படையைத் திருக்கரத்தில் உடையவரே!

         அழகு தங்கியதும் நிகரற்றதும் நீலோற்பல சுனையால் கவின் பெறுவதுமாகிய திருத்தணிகை மலையில் எழுந்தருளியுள்ள பெருமையின் மிக்கவரே!

         வரிகளுடன் கூடிய கலைமானைப் போன்ற கடைக்கண் பார்வையால் இளைஞர்களை மயக்கும் விலைமகளிருடைய மயக்கத்தாலே அறிவு தடுமாறி மனை மாடு மனம் முதலியவற்றுடன் கையிலுள்ள செல்வத்தையுங் கொடுத்து தரித்திரத்தை யடைந்து வயிற்றில் மிகவும் எரிச்சல் மூளவும் அதனால் ஒருத்தரோடு நட்பு கொண்டும், ஒருத்தரோடு பகைகொண்டும், ஒருத்தரை மிகவும் நாட்டங் கொண்டும் அவரோடு வாட்டத்தைக் கொள்ளும் படுபாவியாகிய அடியேனுக்கு தேவரீருடைய திருவடிக் கமலங்களைப் பாடி உய்யுமாறு உயர்வுமிக்க நற்குண நல்லொழுக்கத்தைத் தந்தருள்வீர்.

விரிவுரை

வரிக் கலையின் நிகரான..................மடவார்கள் ---

விலைமகளிர் தமது கடைக்கண்ணாகிய வலையை வீசி இளைஞர்களுடைய மனமாகிய பறவைகளைப் பிடிப்பர்.

   “திண்ணிய நெஞ்சப் பறவை சிக்கக் குழல் காட்டில்

   கண்ணி வைப்பார் மாயம் கடக்கும் நாள் எந்நாளோ”     --- தாயுமானார்.

அவர்களுடைய விழி யமபாசத்திற்கு நிகர் என்பார் சிதம்பர சுவாமிகள்.

உணக்கை இடு படு பாவி ---

உணக்கம்-வாட்டம். உண கை இடும் என்று பிரித்து அப் பெண்டிருடன் ஒரு கலத்தில் உண்ண கையிடும் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம்.

விரித்து அருணகிரிநாதன் ---

அருணகிரியார் தன்னையே படர்க்கையில் வைத்துக் கூறுகின்றார். பிரிதோரிடத்திலும் இங்ஙனம் கூறுமாறு காண்க.

       “உரைபெற வகுத்துஅருணை நகரில்ஒரு பத்தன்இடும்

    ஒளிவளர் திருப்புகழ் மதாணி க்ருபாகரனும்”     --- வேடிச்சி காவலன் வகுப்பு.

மிகுத்த பலமுடன் ஓத மகிழ்வோனே ---

திருப்புகழை சிறந்த பலனுண்டாகுமாறு அருணகிரியார் ஓதியருளினார். பலமுடன் என்பதற்கு ஆற்றல் என்றும் பொருந்தும்.

வெடித்து அமணர் கழு ஏற, ஒருத்தி கணவனும் மீள, விளைத்தது ஒரு தமிழ்பாடு புலவோனே ---

சமணர் கழுவேறிய வரலாறு

     தொன்று தொட்டு வைதிக சைவ சமயமே எங்கும் நிறைந்து விளங்கும் பாண்டி நாட்டிலே, கொல்லாமை மறைந்துறையும் சமண சமயம் பரவி, அரசனும் அம்மாய வலைப்பட்டு சைவசமய சீலங்கள் மாறின; உலகெலாஞ் செய்த பெருந்தவத்தின் வடிவால், சோழமன்னனது திருமகளாய், பாண்டிமாதேவியாய் விளங்கும் மங்கையர்க்கரசியாரும், அவருக்கு சீதனமாக சோழ மன்னனால் தரப்பட்டு வந்து, பாண்டிய அமைச்சராயிருந்து, சைவநிலைத் துணையாய், அரசியார்க்கு உடனுதவி செய்து வருகின்ற குலைச்சிறை நாயனாரும் மிகவும் வருந்தி, ஆலவாயண்ணலை நோக்கி, “சமண இருள் நீங்கி சைவ ஒளி ஓங்கும் நாள் என்றோ” என்று ஏங்கி நின்றார்கள். அப்போது திருஞான சம்பந்தரது அற்புத மகிமையையும், அவர் திருமறைக்காட்டில் எழுந்தருளி யிருப்பதையும் உணர்ந்து, முறைப்படி அவரை அழைத்து வருமாறு சில தகுந்த ஏவலரை அனுப்பினார்கள்; அவர்கள் வேதாரணியத்திற்கு வந்து பாலறாவாயரைப் பணிந்து, பாண்டிய நாட்டில் சைவநிலை கரந்து சமண நிலை பரந்திருப்பதை விண்ணப்பித்து, அதனை ஒழுங்குபடுத்த அம்மையாரும் அமைச்சரும் அழைத்துவருமாறு அனுப்பினார்கள் என்று தெரிவித்து நின்றார்கள். சம்பந்தர் மறைக்காடு மணிகண்டரை வணங்கி, அப்பரிடம் விடை கேட்டனர்: திருநாவுக்கரசர் சமணர்களது கொடுமையை யுன்னி ”பிள்ளாய்! வஞ்சனையில் மிக்க சமணர்களுள்ள இடத்திற்கு நீர் போவது தகுதியன்று; கோளும் நாளும் வலியில்லை” என்றனர்.

“வேயுறு தோளிபங்கன்விடமுண்ட கண்டன்

         மிகநல்ல வீணைதடவி

 மாசறு திங்கள் கங்கை முடிமே லணிந்தெ

         னுளமே புகுந்த வதனால்

 ஞாயிறு திங்கள் செவ்வாய் புதன் வியாழன் வெள்ளி

         சனி பாம்பிரண்டு முடனே

 ஆசறு நல்லநல்ல வவைநல்லநல்ல

         அடியாரவர்க்கு மிகவே”

என்ற திருப்பதிகத்தைத் திருஞானசம்பந்தர் திருவாய் மலர்ந்து, அப்பரை உடன்படச் செய்து விடைபெற்று, முத்துச் சிவிகை ஊர்ந்து, பல்லாயிரம் அடியார்கள் “அரகர” என்று கடல்போல் முழங்க, பாண்டி நாட்டிற்கு எழுந்தருளி வருவாராயினார். எண்ணாயிரஞ் சமண குருமார்களுக்கும் அவரைச் சார்ந்த பல்லாயிரஞ் சமணர்களுக்கும் பற்பல துற்சகுனமேற்பட்டது. எல்லாரும் மதுரையில் கூடி நின்றார்கள். புகலிவேந்தர் வரவை யுணர்ந்த மங்கையர்க்கரசியார் வரவேற்குமாறு அமைச்சர் பெருமானையனுப்பித் தாம் திருவாலவாய்த் திருக்கோயிலில் எதிர் பார்த்து நின்றனர்.

   சீகாழிச் செம்மல் பல விருதுகளுடன் வருவதை நோக்கி, குலச்சிறையார் ஆனந்தக் கூத்தாடி, கண்ணீர் ததும்பி கூகைகூப்பி, மண் மிசை வீழ்ந்து வணங்கிய வண்ணமாய்க் கிடந்தார். இதனை யறிந்த கவுணியர் கோன் சிவிகை விட்டிழிந்து, அவரை யெடுத்து “செம்பியர் பெருமான் குலமகளார்க்கும் திருந்திய சிந்தையீருமக்கும் நம் பெருமான்றன் திருவருள் பெருகு நன்மைதான் வாலிதே” என்னலும், குலச்சிறையார் கைகூப்பி, “சென்ற காலத்தின் பழுதிலாத் திறமும் இனி யெதிர் காலத்தின் சிறப்பும், இன்றெழுந்தருளப் பெற்ற பேறிதனால் எற்றைக்குந் திருவருள் உடையேம்; நன்றியில் நெறியிலழுந்திய நாடும் நற்றமிழ் வேந்தனும் உய்ந்து நலம் பெற்றனர்” என்றார்.

     மதுரையும் ஆலவாயான் ஆலயமும் தெரிய, மங்கையர்க்கரசியாரையும், குலச்சிறையாரையும் சிறப்பித்து சம்பந்தர் பதிகம் பாடி, கோயிலுட் புகுதலும், அங்கு எதிர்பார்த்திருந்த அம்மையார் ஓடிவந்து அடிமிசை வீழ்ந்து வணங்க, பிள்ளையார் அவரை யெடுத்து அருள் புரிந்து இன்னுரை கூறி, ஆலவாயானைத் தெரிசித்து, தமக்கு விடுத்த திருமடத்தில் தங்கியருளினார். சமணர்கள் அது கண்டு வருந்தி, “கண் முட்டு” “கேட்டு முட்டு” என்று பாண்டியனிடம் இதனைக் கூறி அவனநுமதி பெற்று திருமடத்தில் தீப்பிடிக்க அபிசார மந்திரஞ் செபித்தனர். அம்மந்திர சக்தி அடியார் திருமடத்திற்கு தீங்கிழைக்கும் ஆற்றலற்றது. சமணர்கள் அது கண்டு கவன்று, தாமே இரவிற் போய் திருமடத்தில் தீ வைத்தனர். அதனை யடியார்கள் அவித்து, ஆளுடைய பிள்ளையாரிடம் தெரிவிக்க, சம்பந்தர் இது அரசனாணையால் வந்ததென்றுணர்ந்து,

    “செய்ய னேதிரு வாலவாய் மேவிய

  ஐயனே அஞ்ச லென்றருள் செய்யெனைப்

  பொய்யராம் அம ணர்கொளு வுஞ்சுடர்

  பையவே சென்று பாண்டியற்கு ஆகவே”

என்று பாடியருளினார். “பையவே” என்றதனால் அந்நெருப்பு உயிர்க்கு மிகவும் கொடுமை செய்யாது சுர நோயாகி பாண்டியனைப் பிடித்து வருத்தியது. அந்நோயை நீக்க ஆயிரக்கணக்கான சமணர்கள் வந்து மந்திரஞ் சொல்லி, மயிற்பீலியால் பாண்டியன் உடம்பைத் தடவினர். அம்மயிற் பீலிகளெல்லாம் வெந்து நீறாயின. அண்மி வந்த அமணர்களுடைய உடலும் உயிருங் கருகின. அரசன் அவரைக் கடிந்து விரட்டினான். மங்கையர்க்கரசியார் மகிணனை வணங்கி, திருஞானசம்பந்தர் திருமடத்திற்குச் செய்த தீங்கினால் தான் இச்சுரநோய் பிடித்ததென்றும், அவர் வந்தாலொழிய இது தீராதென்றுங் கூற; அரசன் “இந்நோய் தீர்த்தார் பக்ஷத்தில் நான் சேருவேன்; அவரை அழைமின்” என்றான். அது கேட்டு அம்மையாரும் அமைச்சரும் திருமடத்திற்கு வந்து,

“ஞானத்தின் திருவுருவை நான்மறையின் தனித்துணையை

வானத்தின் மிசையின்றி மண்ணில் வளர் மதிக்கொழுந்தைத்

தேனக்க மலர்க்கொன்றைச் செஞ்சடையார் சீர்தொடுக்குங்

கானத்தி னெழுபிறப்பைக் கண்களிக்கக் கண்டார்கள்.”

கண்டு வணங்கி நிகழ்ந்தது கூறி, அரசனையும் தம்மையும் உய்விக்க எழுந்தருளுமாறு விண்ணப்பஞ் செய்தனர். சம்பந்தர் அபயந்தந்து, அடியார் குழத்துடன் புறப்பட்டு திருக்கோயில் சென்று, தென்னவனாயுல காண்ட கன்னிமதிச் சடையானைப் பணிந்து, “ஞாலம் நின்புகழே மிகவேண்டுந் தென் ஆலவாயிலுறை மெம்மாதியே” என்று பாடி விடைபெற்று, பாண்டியர் கோன் மாளிகை புக்கார். பாண்டியன் சுவாமிகளைக் கண்டு கைகூப்பி, தலைப்பக்கத்தில் பீடந்தரச் செய்து இருக்கச் செய்வித்தனன். சுவாமிகள் இனிது வீற்றிருக்க சமணர் பலரும் அது கண்டு பொறாராய் சீறினர். அம்மையார் அது கண்டு அஞ்ச, கவுணியர் வேந்து,

“மானின்நேர் விழிமாதராய், வழுதிக்கு மாபெருந் தேவி,கேள்

பானல்வாய் ஒருபாலன் ஈங்கு இவன்என்று நீ பரிவு எய்திடேல்

ஆனை மாமலை ஆதியாய இடங்களிற் பல அல்லல்சேர்

ஈனர்கட்கு ஏளியேன் அலேன் திரு ஆலவாய் அரன் நிற்கவே.”

என்று பாடித் தேற்றினார்.

      அரசன் சமணரையும் சம்பந்தரையும் சுரநோயைத் தீர்ப்பதன் மூலம் தமது சமயத்தின் உண்மையைக் காட்டலாமென; அமணர் இடப்புற நோயை நீக்குவோமென்று மந்திர உச்சாடனத்துடன் மயிற் பீலியால் தடவ நோய் அதிகப்பட்டது. அரசன் வருந்தி புகலி வேந்தரை நோக்க, சுவாமிகள், "மந்திரமாவது நீறு" என்ற திருப்பதிகம் பாடி, வலப்பக்கத்தில் தடவியருள நோய் தீர்ந்தது. இடப்பக்கம் அதிகரித்தது. இறைவன் சமணரைக் கடிந்து வெருட்டிவிட்டு, பாலறாவாயரைப் பணிய, பிள்ளையார் மீண்டுத் திருநீறு பூச, நோய் முற்றும் நீங்கியது. அரசன் பன்முறை பணிந்து ஆனந்தமுற்றான்.

      பின்னர், சமய உண்மையைக் கூறி வாதிக்கும் ஆற்றலற்ற சமணர்கள் அனல்வாதம் தொடங்கினர். பெருநெருப்பு மூட்டினர். சம்பந்தர் தாம் பாடிய தேவராத் திருமுறையில் கயிறு சாத்தி ‘போகமார்த்த’ என்ற திருப்பதிக ஏட்டை எடுத்து, “தளரிள வளரொளி” என்ற பதிகம் பாடி நெருப்பிலிட்டனர். அது வேகாது விளங்கியது. சமணர்கள் தங்கள் ஏடுகளை யிட, அவை சாம்பலாயின.  

     புனல் வாதம் தொடங்கினர். தோற்றவர் கழுவேறுவதென்று துணிந்தனர். வையை யாற்றில் சமணர்கள் தமது ஏடுகளை விட, அது நீருடன் கீழ்நோக்கிச் சென்றது, “வேந்தனும் ஓங்குக” என்றதனால் பாண்டியன் கூன் நிமிர்ந்து, நின்ற சீர் நெடுமாறனாயினார். அவ்வேடு நிற்க “வன்னியு” மென்ற பதிகம் பாடினார். குலச்சிறையார் ஓடி அவ்வேட்டை யெடுத்த இடம் திருவேடகம் என்பர். மும்முறையுங் தோற்ற சமணர் கழுவேறி மாய்ந்தனர். ஒப்பற்ற பாண்டி மாதேவியாகிய மங்கையர்க்கரசியாருடைய கணவனாகிய பாண்டியன் தீநெறியாகிய சமணத்தில் இருந்து மீண்டு, சைவச் செந்நெறி மேவி வாழ்ந்தனன்.

கருத்துரை

அருணகிரிநாதருடைய அரும்புகழ்ப் பாமாலையைக் கேட்டு மகிழ்பவரே! தேவாரப் பாடலைப் பாடிய செந்தமிழ்ப் புலவரே! சூராதியவுணரை அட்ட சுப்ரமண்யரே! தணிகாசலக் கடவுளே! விலைமாதர் வலைப்பட்டு மயங்கும் அடியேனுக்கு நற்குண சீலத்தை நல்கி யாட்கொள்வீர்.