வள்ளிமலை - 0316. அல்லசல் அடைந்த

அருணகிரிநாதர் அருளிய

திருப்புகழ்

அல்அசல் அடைந்த  (வள்ளிமலை)

வள்ளிமலை நாதா!

உன்னை நினைந்து வாடும் எனது மகளுக்கு

உனது கடப்ப மலர் மாலையைத் தந்து அருள்

தய்யதன தந்த தய்யதன தந்த

     தய்யதன தந்த ...... தனதான

அல்லசல டைந்த வில்லடல நங்கன்

     அல்லிமல ரம்பு ...... தனையேவ

அள்ளியெரி சிந்த பிள்ளைமதி தென்ற

     லையமுது கிண்ட ...... அணையூடே

சொல்லுமர விந்த வல்லிதனி நின்று

     தொல்லைவினை யென்று ...... முனியாதே

துய்யவரி வண்டு செய்யமது வுண்டு

     துள்ளியக டம்பு ...... தரவேணும்

கல்லசல மங்கை யெல்லையில்வி ரிந்த

     கல்விகரை கண்ட ...... புலவோனே

கள்ளொழுகு கொன்றை வள்ளல்தொழ அன்று

     கல்லலற வொன்றை ...... யருள்வோனே

வல்லசுர ரஞ்ச நல்லசுரர் விஞ்ச

     வல்லமைதெ ரிந்த ...... மயில்வீரா

வள்ளிபடர் கின்ற வள்ளிமலை சென்று

     வள்ளியைம ணந்த ...... பெருமாளே.

பதம் பிரித்தல்

அல் அசல் அடைந்த வில் அடல் அநங்கன்

     அல்லி மலர் அம்பு ...... தனை ஏவ,

அள்ளி எரி சிந்த, பிள்ளை மதி தென்றல்

     ஐயம் உது கிண்ட ...... அணை ஊடே,

சொல்லும் அரவிந்த வல்லி தனி நின்று,

     தொல்லை வினை என்று ...... முனியாதே,

துய்ய வரி வண்டு, செய்ய மது உண்டு

     துள்ளிய கடம்பு ...... தரவேணும்.

கல் அசல மங்கை எல்லையில் விரிந்த

     கல்வி கரை கண்ட ...... புலவோனே!

கள் ஒழுகு கொன்றை வள்ளல் தொழ, அன்று

     கல்லல் அற ஒன்றை ...... அருள்வோனே!

வல் அசுரர அஞ்ச, நல்ல சுரர் விஞ்ச,

     வல்லமை தெரிந்த ...... மயில்வீரா!

வள்ளி படர்கின்ற வள்ளிமலை சென்று

     வள்ளியை மணந்த ...... பெருமாளே.

பதவுரை

     கல் அசல மங்கை எல்லையில் விரிந்த --- கற்களின் மயமான மலையரையன் மகளாகிய பார்வதியம்மை வரையில் சென்று நின்ற,

     கல்வி கரை கண்ட --- கல்வியின் கரையைக் கண்ட,

     புலவோனே --- புலவர் பெருமானே!

     கள் ஒழுகு --- தேன் ஒழுகும்,

     கொன்றை --- கொன்றை மலரைப் புனைந்த,

     வள்ளல் தொழ --- வள்ளலாகிய சிவபெருமான் வணங்க,

     அன்று --- அந்நாளில்,

     கல்லல் அற --- குழப்பம் நீங்குமாறு,

     ஒன்றை அருள்வோனே --- ஒரு மொழியாம் பிரணவப் பொருளை உபதேசித்தவரே!

     வல் அசுரர் அஞ்ச --- வலிமையான அசுரர்கள் அஞ்சவும்,

     நல்ல சுரர் விஞ்ச --- நற்குணமுடைய தேவர்கள் பிழைக்குமாறும்,

     வல்லமை தெரிந்த --- உமது ஆற்றலைக் காட்டிய,

     மயில் வீரா --- மயில் வீரரே!

     வள்ளி படர்கின்ற --- வள்ளிக் கொடி படர்கின்ற,

     வள்ளி மலை சென்று --- வள்ளிமலையிற் சென்று,

     வள்ளியை மணந்த --- வள்ளிபிராட்டியாரை மணஞ்செய்து கொண்ட,

     பெருமாளே --- பெருமையின் மிகுந்தவரே,

     அல் அசல் அடைந்த --- இரவில் அயலில் வந்து,

     வில் அடல் அநங்கன் --- வில்லையேந்தி வலிமையான மன்மதன்,

     அல்லி மலர் அம்பு தனை ஏவ --- தாமரை மலர்க் கணையைச் செலுத்த,

     பிள்ளை மதி --- பிறைச் சந்திரனும்,

     தென்றல் --- தென்றல் காற்றும்,

     அள்ளி எரி சிந்த --- நெருப்பை அள்ளி வீச,

     ஐயம் உது கிண்ட --- தலைவன் அருள் புரிவானோ என்ற ஐயப்பாடு வந்து கலக்கத்தைச் செய்ய,

     அணை ஊடு --- படுக்கையில்,

     சொல்லும் --- மாதர்கள் சொல்லும் அலர் உரையால் சொல்லப்படுகின்ற,

     அரவிந்த வல்லி --- தாமரை மலரில் வாழ்கின்ற இலக்குமி போன்ற இந்தப் பெண்,

     தனி நின்று --- தனிமையாகக் கிடந்து,

     தொல்லை வினை என்று முனியாதே --- என் பழவினையால் வருந்துகின்றேன் என்று கூறித் தன்னைத் தானே வெறுக்காமல்,

     துய்ய வரி வண்டு --- தூய ரேகைகளை உடைய வண்டுகள்,

     செய்ய மது உண்டு --- சிவந்த தேனையுண்டு,

     துள்ளிய கடம்பு --- தேனுண்ட மயக்கத்தில் துள்ளுகின்ற கடப்ப மலர் மாலையை,

      தரவேணும் --- தந்தருள வேண்டும்.

பொழிப்புரை

     மலைமகளாகிய உமாதேவியாரின் திருமுன்வரை சென்று விரிந்த கல்வியில் கரையைக் கண்ட புலவர் பெருமானே!

     தேன் ஒழுகும் கொன்றை மலரைத் தரித்த சிவபெருமான் வணங்கிக் கேட்க குழப்பம் நீங்குமாறு, ஒரு மொழியின் உட்பொருளை உபதேசித்தவரே!

     வலிய அசுரர்கள் அஞ்சுமாறும், நல்ல அமரர்கள் வாழுமாரும், உமது ஆற்றலைக் காட்டிய மயில் வீரரே!

     வள்ளிக் கொடி படர்கின்ற வள்ளிமலையிற் சென்று வள்ளி நாயகியை மணந்துகொண்ட பெருமிதம் உடையவரே!

     இரவு நேரத்தில் வந்து வில்லையேந்திய வெற்றியுடைய மன்மதன் தாமரை மலர்க் கணையைச் செலுத்துவதானாலும், சந்திரனும், தென்றற் காற்றும் நெருப்பை அள்ளி வீசுவதனாலும், தலைவன் வருவானோ என்ற ஐயத்தையடைந்து, படுக்கையில் மாதர்கள் பழிச்சொல் கூறப்படுகின்ற, இலக்குமி போன்ற இப்பெண், தன் பழவினையால் துன்புறுகிறேன் என்று தன்னைத்தானே வெறுத்துக் கொள்ளாத வண்ணம், தூய வரிகளையுடைய வண்டுகள் சிவந்த தேனைப் பருகித் துள்ளுகின்ற உமது கடப்ப மலர் மாலையைத் தந்து அருள் செய்ய வேண்டும்.

விரிவுரை

இத் திருப்புகழ் அகப்பொருள் துறையில் பாடப்பெற்றது. நற்றாயிரங்கல் என்ற துறையில், நாயகனை விரும்பி வேட்கை கொண்டு வாடி வருந்துந் தன் மகளைக் குறித்துத் தாய் இரங்குகின்றதாக அமைந்தது.

அல் அசல் அடைந்த ---

அல் அசல் அடைந்த. அசல்-அயல், (அருகு) இரவில் அருகில் வந்த மன்மதன் இரவில் ஆட்சி செய்வான்.

வில் அடல் அனங்கன் ---

கரும்பு வில்லையேந்தி, ஆற்றல் படைத்த மன்மதன். அங்கம் இல்லாதவன் அநங்கன்.

அள்ளியெறி சிந்த பிள்ளைமதி தென்றல் ---

தலைவன் மீது வேட்கை கொண்ட தலைவிமீது, சந்திரனும் தென்றலும், நெருப்பை அள்ளி வீசுகின்றது போன்ற துன்பத்தைச் செய்கின்றன.

ஐயம் உது கிண்ட ---

ஐயம் - சந்தேகம். 'இது' என்ற சொல் 'உது' என வந்தது. தலைவிக்குத் தலைவன் தன்னை விரும்புவானோ? விரும்ப மாட்டானோ என்ற ஐயம் ஏற்பட்டு வருந்துவள்.

சொல்லும் ---

ஊர் மகளிர் தலைவனை நினைந்து வருந்துகின்ற தலைவியைப் பரிகசித்து வசை மொழி கூறுவர்.

அரவிந்த வல்லி ---

தாமரையில் வாழும் இலக்குமி போன்றவள்.

தனி நின்று ---

முருகா! என் புதல்வி தனிமையில் கிடந்து தவிக்கின்றாள்.

தொல்லை வினை என்று முனியாதே ---

“முன் செய்த பழ வினையால் இத்துயர் எனக்கு நேர்ந்ததே என்று கூறி என் மகள் தன்னைத்தானே வெறுத்துக் கொள்ளுகின்றாள். அவ்வாறு வெறுத்துக் கொள்ளாத வண்ணம் நீ அருள் செய்” என்று தாய் முருகனை வேண்டுகின்றாள்.

துய்யவரி வண்டு செய்யுமது வுண்டு துள்ளிய கடம்பு ---

முருகனுடைய மாலை கடம்பு. அதில் தூய ரேகைகளுடன் கூடிய வண்டுகள் சிவந்த தேனைக் குடித்து, மதுமயக்கத்தால் துள்ளிக் குதிக்கின்றன.

“முருகா! இப்புதல்விக்கு உன் கடப்ப மலர் மாலையைத் தந்தருளுவாயாக”

கல் அசல மங்கை எல்லையில் விரிந்த கல்வி கரைகண்ட புலவோனே ---

ஒரு காலத்தில் தேவர்கள், முனிவர்கள் முதலியோர் குழுமினார்கள். அக்குழுவில் யார் முதன்மைப் புலவர்? அத்தகைய முதன்மைப் புலவர்க்கு வித்வா தாம்பூலம் தரவேண்டும் என்ற ஆராய்ச்சி நிகழ்ந்தது.

கலைமகளின் அம்சமான ஒளவையாரே சிறந்த புலவர் அவருக்குத்தான் தாம்பூலம் தரவேண்டும் என்று முடிவு செய்து, எல்லோரும் ஒளவையாரிடம் சென்று, “அம்மே! தாங்கள் புலவர் சிகாமணி. இந்த வித்வாதாம்பூலம் உமக்கே உரியது. பெற்றுக் கொள்ளும்” என்று நீட்டினார்கள்.

ஒளவையார், “புலவீர்! இதைப் பெறுந் தகுதி எனக்கு இல்லை. புலவர்கள் என்றால் தேவரைக் குறிக்கும்.அப்புலவர்களாகிய தேவர்க்கு அதிபதி இந்திரன். இந்திரன் ஐந்திரம் என்ற வியாகரனத்தைச் செய்தவன். அவன்பால் சென்று இதனைக் கொடுங்கள்” என்றார்.

எல்லோரும் இந்திரனிடம் போய் இதைக் கூறித் தாம்பூலத்தை நீட்டினார்கள்.

இந்திரன் அஞ்சினான். “ஒரு வியாகரண நூலைச் செய்ததனால் மட்டும் ஒருவன் சகல கலாவல்லவனாயாகி விடுவனோ? அகத்தியர் தான் பெரும்புலவர். அவரிடம் சென்று இதைக் கொடுப்பீராக” என்றான்.

அனைவரும் சென்று, “தலைமைப் புலவர் நீர். இவ் வித்வ தாம்பூலத்தைப் பெற்றுக் கொள்ளும்” என்றார்கள்.

அகத்திய முனிவர் புன்முறுவல் செய்து, “நன்று கூறினீர்கள். நான் தலைமைப் புலவன் ஆவேனோ? சகலகலாவல்லி கலைமகளே ஆகும். அப்பெருமாட்டியிடம் போய் இதைச் சமர்ப்பணஞ் செய்யுங்கள்” என்றார்.

எல்லோரும் வாணிதேவியிடம் போய், “இந்த வித்வ தாம்பூலம் உமக்கே உரியது; பெற்றுக் கொள்ளும் என்றார்கள்.

கலைமகள் நிலை கலங்கி, “நான் இத் தாம்பூலத்துக்கு உரியவள் ஆகேன். என் கணவரே உரியவர். அவர் வேதத்தில் வல்லவர். அவருக்கு இதைத் தருவது முறைமை” என்றார்.

பிரமதேவனிடம் போய் “இது சிறந்த புலவர்க்கு உரிய தாம்பூலம்; நீர் பெற்றுக் கொள்ளும்” என்றார்கள்

பிரமதேவர், "அம்மம்ம! நான் புலவனோ? அன்றன்று. வாகீசுவரி, ஞானேசுவரி, ஞானாம்பாள் உமாதேவியார் தான். அப் பரமேச்வரிக்குத் தான் இது உரியது. ஆதலால் அம்பிகையிடம் போய்க் கொடுங்கள்” என்றார்.

திருக்கயிலாய மலைசென்று எல்லோரும் வணங்கி, “தேவீ! பரமேச்வரி! ஞானாம்பிகையே! இது வித்வ தாம்பூலம். இது உமக்கே உரியது” என்றார்கள்.

உமாதேவியார், “நன்று நன்று; நான் இதற்கு உரியவள் அன்று. என் குமாரன் ஞானஸ்கந்தன், ஞானபண்டிதன், சிவகுருநாதன், அம்முத்துக்குமார சுவாமியே இதற்குரியவன்” என்று அருளிச் செய்தார்.         

எல்லோரும் கந்தகிரிக்குச் சென்று, “முருகா! மூவர் முதல்வா! இது வித்வ தாம்பூலம். இதனைத் தேவரீர் ஏற்றருளும்” என்று வேண்டி நின்றார்கள்.

“நல்லது” என்று முருகப் பெருமான் அத்தாம்பூலத்தை ஏற்றுக் கொண்டருளினார். அதனால் அவர் சகல கலா வல்லவர்!

மலைமங்கை வரைக்கும் போய், அந்த அம்மையார் எம் புதல்வனே கல்வி கரைகண்டவன் என்று குறித்தபடியால்,

“கல்லசலமங்கை எல்லையில் விரிந்த

கல்வி கரைகண்ட புலவோன்”

என்று அருணகிரியார் பாடுகின்றார்.

  

கள் ஒழுகு கொன்றை வள்ளல் ---

கொன்றை மலர் ஐந்து இதழ்களையுடையது.அது ஐந்தெழுத்தைக் குறிக்கும். அதன் இடையே வளைந்திருக்கின்ற தோகை பிரணவத்தைக் குறிக்கும். அது சிவபெருமானுக்கே உரிய மலர்.

       “கொன்றைச் சடையர்க்கு ஒன்றைத் தெரியக்

          கொஞ்சித் தமிழைப் பகர்வோனே”        --- (அம்பொத்த) திருப்புகழ்.

எல்லாவற்றையும் அடியவர்க்கு வழங்குவதால் வள்ளல் எனப்பட்டார்.

      “வள்ளிக்கணவன் தனை ஈன்ற வள்ளல்பவனி வரக்கண்டே”  --- திருஅருட்பா.

கருத்துரை

வள்ளிமலை யாண்டவனே! என் புதல்விக்கு உனது கடப்ப மலர் மாலையைக் கொடுத்தருள்வீர்.

வள்ளிமலை

         வள்ளிமலை யென்ற திருத்தலம் வட ஆர்க்காடு மாவட்டம் இராய வேலூருக்குப் பன்னிரண்டு கல் தொலைவில் ஈசான மூலையில் விளங்குகின்றது.

     திருவல்லம் என்ற சிவத் தலத்துக்கு வடக்கே உள்ளது. சிறந்த புனிதமான தேவி பீடம். வள்ளி நாயகியார் அவதரித்த அரிய தலம். பல சித்தர்களும், முத்தர்களும் வாழ்ந்த வாழ்கின்ற மகிமையுடையது. மலையுச்சி்யில் வள்ளிபிராட்டியார் நீராடிய சூரியன் காணாத சுனையை இன்றும் காணலாம். அருங்கோடையிலும் நீர் வற்றாதது. கோயில் குகைக் கோயில். வேறு எங்கும் இது போன்ற காட்சியைக் காண இயலாது. கணேசர் குண்டு, வள்ளியம்மையின் பரண் முதலிய சின்னங்கள் காண இருக்கின்றன, மலை வலம் வரலாம். முருகப் பெருமான் வேதங்களுங் காணாத திருவடி வைத்து உலாவிய அரிய பெரிய திருத்தலம்.

  

குறமறவர் கொடி அடிகள் கூசாது போய் வருட

     கரடி புலி திரிகடிய வாரான கானில் மிகு

     குளிர்காணியி னிளமரம் தேயாகி நீடியுயர் குன்றுலாவி....

                                                                           --- (உறவின்முறை) திருப்புகழ்.

ஏறுழிபுலி கரடியரி கரிகடமை வருடை யுழை

     இரலைமரை இரவு பகல் இரைதேர் கடாடவியில்

எயினர்இடும் இதண்அதனில் இளகுதினை கிளிகடிய

     இனிதுபயில் சிறுமிவளர் புனமீது உலாவுவதும்”        --- சீர்பாத வகுப்பு.

வினை ஓட விடும் கதிர்வேல் மறவேன்

மனையோடு தியங்கி மயங்கிடவோ

சுனையோடு அருவித் துணையோடு பசும்

தினையோடு இதனோடு திரிந்தவனே! --- கந்தர்அநுபூதி.

 

சாடும் தனிவேல் முருகன் சரணம்

சூடும்படி தந்தது சொல்லுமதோ

வீடும் சுரர் மாமுடி வேதமும் வெங்-

காடும் புனமும் கமழும் கழலே!      --- கந்தர்அநுபூதி

     இத் திருத்தலத்தில் ஆண்டுதோறும் தமிழாண்டின் இறுதி நாளன்று திருப்படிவிழா சிறப்பாக நடைபெறுகின்றது. ஞானத் தாயாக விளங்கும் எம்பிராட்டி வள்ளியம்மை அவதரித்த தலம். ஆதலால் எல்லோருக்குந் தாயுமாகவும் தலங்களின் நாயகமாகவும் விளங்குகின்ற இத்தலத்தை எல்லோரும் சென்று தரிசித்து இகபர நலன்களை எய்துதல் வேண்டும்.

         இராய வேலூரிலிருந்து பேருந்து வசதியுண்டு. தனிமையும் இனிமையும் அமைந்த இத் திருத்தலத்தில் சென்று இருந்தால் மனோலயந் தானே வரும். இங்கு சென்று அறம்புரிவோர்க்கு ஒன்றுக்குக் கோடியாகப் புண்ணியம் பெருகும். வினை கருகும்.