பாடல் 15 - கர்ப்பத்தால்

கர்ப்பத்தால் மங்கையருக்கு அழகு குன்றும்,

     கேள்வி இல்லா அரசனால் உலகம் பாழ் ஆம்,

துர்ப்புத்தி மந்திரியால் அரசுக்கு ஈனம்,

    சொல் கேளாப் பிள்ளைகளால் குலத்துக்கு ஈனம்,

நற்புத்தி கற்பித்தால் அற்பர் கேளார்,

    நன்மை செய்ய, தீமை உடன் நயந்து செய்வார்,

 அற்பரோடு இணங்கிடில் பெருமை தாழும்,

    அரிய தவம் கோபத்தால் அழிந்து போமே!  15.

     திருமணம் ஆன பெண்களுக்கு, கர்ப்பம் அடைந்தால், அழகு சற்றே குறையும்.

     விசாரித்து அறியாத அரசன் இருந்தால், அவனால் ஆளப்படுகின்ற உலகம் செழிக்காது.

     கெட்ட புத்தியினை உடைய அமைச்சன் ஒருவன் இருந்தால், அவனால் அரசுக்குக் கேடு உண்டாகும்.

     தாய் தந்தையர் கூறும் அறிவுரைகளைக் கேட்டு அதன்படி நடவாத மகன்களால் குலப் பெருமை கெடும்.

     கீழ் மக்களுக்கு நல்ல புத்திமதிகளைச் சொன்னால் கேட்க மாட்டார்கள்.  அந்தக் கீழ் மக்களுக்கு நன்மை தருபவற்றைச் செய்தால், அதற்கு நன்றி பாராட்டாமல், உடனே அந்த நன்றியினை மறந்து, தீமைகளை விரும்பிச் செய்வார்கள்.

     இத்தகைய புல்லறிவாளரோடு நட்பு பூண்டு பழகினால், அவ்வாறு நட்புக் கொண்டவருடைய பெருமை சிறுமை உறும்.

     சினத்தால், செய்தற்கு அரிய தவமானது அழிந்து போகும்.

     விசாரித்து அறியாமல் முறை செய்தால் நாட்டுக்குக் கேடு என்பது,

இருவர்தம் சொல்லையும் எழுதரம் கேட்டே,

இருவரும் பொருந்த உரையார் ஆயின்,

மனுமுறை நெறியின் வழக்கு இழந்தவர் தாம்

மனம் உற மறுகி நின்று அழுத கண்ணீர்

முறை உறத் தேவர் மூவர் காக்கினும்

வழிவழி ஈர்வதோர் வாள் ஆகும்மே.

என்னும் நறுந்தொகைப் பாட்டால் விளங்கும்.

         வாதி எதிர்வாதி என்னும் இருவருடைய சொற்களையும்; ஒர் முறைக்கு ஏழு முறை கேட்டு, உண்மை உணர்ந்து, மனு நீதி வழியால்,  இருவரும் ஒத்துக் கொள்ளும்படி,  வழக்கு முடிவு சொல்லப்படாமல் போனால், நீதி முறை தவறியதால் தனது வழக்கினை இழந்த ஒருவர், தனது மனமானது மிகவும் கலங்கி நின்று, அழுத கண்ணீரானது, அவ்வாறு வழக்கு முடிவு சொன்னவரின் சந்ததி முழுவதையும் கொல்லுகின்ற கூரிய வாளாக அமையும். மும்மூர்த்திகளும் வந்து தடுத்தாலும் ஆகாது.

     "அல்லல் பட்டு, ஆற்றாது அழுத கண்ணீர் அன்றே, செல்வத்தைத் தேய்க்கும் படை" என்று திருவள்ளுவ நாயனார் அருளிச் செய்தார்.

     அமைச்சனுக்கு மந்திரி என்றும் பெயர் உண்டு. அந்த "மந்திரிக்கு அழகு வரும் பொருள் உரைத்தல்" ஆகும். மதி என்றால், அறிவு என்று பொருள். அமைச்சனுக்கு சுமதி என்றுக் பெயர் உண்டு. சு - நல்ல.  மதி - அறிவு. அமைச்சன் நல்ல அறிவு படைத்தவனாக இருத்தல் வேண்டும். தீய அறிவு படைத்த மந்திரியாக இருந்தால், அரசாட்சிக்குக் கேடு உண்டாகும்.

     "எழுமை எழுபிறப்பும் தீயவை தீண்டா, பழி பிறங்காப் பண்பு உடை மக்கள் பெறின்" என்றார் திருவள்ளுவ நாயனார்.  பழியோடு கூடிய மக்கள் என்றால், எழுமை எழு பிறப்பும் தீயவையே நேரும் என்பது சொல்லாமலே விளங்கும்.

     பிரகலாதன் அரக்கர் குலத்தில் பிறந்தவன் தான். ஆனாலும், நற்குணங்கள் நிறைந்தவனாக இருந்தான்.  அவனது தந்தையை, திருமால், நரசிம்ம அவதாரம் எடுத்துக் கொன்றார். பிரகலாதன் அவரிடம் தனது தந்தைக்கு நற்கதியை வேண்டினான். பிரகலாதன் பொருட்டு, இரணியன் நற்கதியை உடைந்தான். பிரகலாதனால், அவன் குலத்துக்கு ஈனம் இல்லை.

     தேளுக்கு நன்மை செய்தாலும் கொட்டத்தான் செய்யும் என்பது போல, கீழ் மக்களுக்கு நன்மை செய்தாலும், அதை உடனே மறந்து விட்டு, நன்மை செய்தவருக்கே தீமை புரிவார்.  

கல்லாத புல்லர்களாகிய கீழ்மக்களுக்கு என்ன தான் நல்ல அறிவுரைகளைச் சொன்னாலும் ஏறுபடி ஆகாது.

     அரிய தவம் கோபத்தால் அழிந்த்தற்கு விசுவாமித்திரரின் வாழ்வே சான்று.