திருச்செந்தூர் - 0022. அந்தகன் வரும்தினம்

அருணகிரிநாதர் அருளிய

திருப்புகழ்

அந்தகன் வருந்தினம் (திருச்செந்தூர்)

முருகனது திவ்விய தரிசனம் கிடைக்க

தந்தன தனந்தனந் தனதனத்

     தந்தன தனந்தனந் தனதனத்

          தந்தன தனந்தனந் தனதனத் ...... தனதான

அந்தகன் வருந்தினம் பிறகிடச்

     சந்தத மும்வந்துகண் டரிவையர்க்

          கன்புரு குசங்கதந் தவிரமுக் ......         குணமாள

அந்திப கலென்றிரண் டையுமொழித்

     திந்திரி யசஞ்சலங் களையறுத்

          தம்புய பதங்களின் பெருமையைக் ......   கவிபாடிச்

செந்திலை யுணர்ந்துணர்ந் துணர்வுறக்

     கந்தனை யறிந்தறிந் தறிவினிற்

          சென்றுசெ ருகுந்தடந் தெளிதரத் ......     தணியாத

சிந்தையு மவிழ்ந்தவிழ்ந் துரையொழித்

     தென்செய லழிந்தழிந் தழியமெய்ச்

          சிந்தைவ ரஎன்றுநின் தெரிசனைப் ......    படுவேனோ

கொந்தவிழ் சரண்சரண் சரணெனக்

     கும்பிடு புரந்தரன் பதிபெறக்

          குஞ்சரி குயம்புயம் பெறஅரக் ......        கருமாளக்

குன்றிடி யஅம்பொனின் திருவரைக்

     கிண்கிணி கிணின்கிணின் கிணினெனக்

          குண்டல மசைந்திளங் குழைகளிற் ......   ப்ரபைவீசத்

தந்தன தனந்தனந் தனவெனச்

     செஞ்சிறு சதங்கைகொஞ் சிடமணித்

          தண்டைகள் கலின்கலின் கலினெனத் ...... திருவான

சங்கரி மனங்குழைந் துருகமுத்

     தந்தர வருஞ்செழுந் தளர்நடைச்

          சந்ததி சகந்தொழுஞ் சரவணப் ......       பெருமாளே.

பதம் பிரித்தல்

அந்தகன் வருந்தினம் பிறகிட,

     சந்ததமும் வந்து கண்டு, அரிவையர்க்கு

          அன்பு உருகு சங்கதம் தவிர, முக் ......    குணம் மாள,

அந்தி பகல் என்ற இரண்டையும் ஒழித்து,

     இந்திரிய சஞ்சலங்களை அறுத்து,

          அம்புய பதங்களின் பெருமையைக் ......   கவிபாடி,

செந்திலை உணர்ந்து, உணர்ந்து, உணர்வு உற,

     கந்தனை அறிந்து அறிந்து, அறிவினில்

          சென்று செருகும் தடம் தெளிதர, ......     தணியாத

சிந்தையும் அவிழ்ந்து, அவிழ்ந்து, உரைஒழித்து,

     என்செயல் அழிந்து, அழிந்து, அழிய, மெய்ச்

          சிந்தை வர, என்று நின் தெரிசனைப் ...... படுவேனோ?

கொந்து அவிழ் சரண் சரண் சரண் எனக்

     கும்பிடு புரந்தரன் பதிபெற,

          குஞ்சரி குயம்புயம் பெற, அரக் ......       கரும் மாளக்

குன்று இடிய, அம்பொனின் திருவரைக்

     கிண்கிணி கிணின்கிணின் கிணின் என,

          குண்டலம் அசைந்து இளம் குழைகளில் ......  ப்ரபை வீச,

தந்தன தனந்தனந் தன எனச்

     செஞ்சிறு சதங்கை கொஞ்சிட, மணித்

          தண்டைகள் கலின்கலின் கலின்என, ...... திருவான

சங்கரி மனம் குழைந்து உருக, முத்-

     தம் தர வரும் செழுந் தளர்நடைச்

          சந்ததி! சகம் தொழும் சரவணப் ...... பெருமாளே.

பதவுரை

         கொந்து அவிழ் சரண் சரண் சரண் என --- பூங்கொத்துக்கள் மலர்ந்துள்ள தேவரீரது திருவடிகளே அடைக்கலம் அடைக்கலம் என்று சொல்லி அபயம் புகுந்து,  

     கும்பிடு புரந்தரன் பதி பெற --- வணக்கம் புரிந்த இந்திரன் தனது பொன்னுலகத்தைப் பெற்று இன்புறவும்,

     குஞ்சரி குயம் பெற --- தேவயானையால் வளர்க்கப்பட்ட தேவயானையம்மையாரது தனங்கள் தேவரீரது புயாசலங்களைப் பெறவும்,

     அரக்கர் (உம்-அசை) மாள --- இராக்கதர்கள் அழிவெய்தவும்,

     குன்று இடிய --- கிரௌஞ்சமலைத் தூள்பட்டு இடியவும்,

     அம் பொனின் திருவரை கிண்கிணி கிணின் கிணின் கிணின் என --- அழகியதும் பொன்னாலாகியதுமாகிய திருவரையிலுள்ள சதங்கையானது, கிணின் கிணின் என்று இனிமையாகச் சப்திக்கவும்,

     இளம் குழைகளில் குண்டலம் அசைந்து பிரபை வீச --- இளமையான செவிகளில் குண்டலமாகிய காதணிகள் மெல்ல அசைந்து ஒளி செய்யவும்,

     செம் சிறு சதங்கை தந்தனம் தனம் தனம் தன என கொஞ்சிட --- பாதத்தில் அணிந்துள்ள அழகிய சிறு சதங்கைகள்,  தந்தனம் தனம் தனம் தன என்று மிகுந்த இனிமையாகக் கொஞ்சி ஓசையைச் செய்யவும்,

     மணித்தண்டைகள் கலின் கலின் கலின் என --- இரத்தினமணிகளால் செய்துள்ள தண்டைகளானது கலின் கலின் கலின் என்று ஒலிக்கவும்,

     திருவான சங்கரி மனங்குழைந்து உருக முத்தந்தர --- சர்வமங்களங்களுக்கும் உறைவிடமான மகாலட்சுமியாகிய சுகத்தைக் கொடுப்பவளாகிய பார்வதியம்மையார் அன்பின் மிகுதியால் மனங்குழைந்து,உள்ளம் உருகி முத்தங்கொடுக்கவும்,

     வரும் செழுந் தளர் நடை சந்ததி --- மெல்ல அசைந்து அசைந்து வருகின்ற அழகிய தளர் நடையுடைய இளங்குமரனே!

      சகம் தொழும் சரவண --- உலகமெல்லாம் கைகூப்பி வந்தனம் புரிகின்ற சரவண தடாகத்தில் உதித்தவரே!

     பெருமாளே --- பெருமையிற் சிறந்தவரே!

         அந்தகன் வரும் தினம் பிறகிட --- அடியேனுடைய உயிரைப்பற்ற கூற்றுவன் வருகின்ற நாளில் புறங்கொடுத்து ஓடவும்,

         சந்ததமும் வந்து கண்டு அரிவையர்க்கு அன்பு உருகு சங்கதம் தவிர --- சதாகாலமும் விலைமகளிர் வீதியில் வந்து அவர்களது அழகைப் பார்த்து, அந்தப் பொது மாதர்களிடத்தில் அன்பு வைத்து மனம் உருகுகின்ற நட்பானது நீங்கவும்,

         முக்குணம் மாள --- சத்துவம் இராசசம் தாமசம் என்ற மூன்று குணங்களும் மாண்டு போகவும்,

         அந்தி பகல் என்ற இரண்டையும் ஒழித்து --- மறப்பு நினைப்பு (கேவல சகலம்) என்கிற இரண்டு அவத்தைகளையும் அடியோடு ஒழித்து,

         இந்திரிய சஞ்சலங்களை அறுத்து --- மெய் வாய் கண் நாசி செவி என்ற ஐம்பொறிகளால் உண்டாகிற துன்பங்களை அடியோடு நீக்கி,

         அம்புய பதங்களின் பெருமையைக் கவிபாடி --- தாமரை மலரை யொத்த தேவரீரது திருவடிகளின் பெருமையை அமைத்து பாமாலைகளைப் பாடி,

         செந்திலை உணர்ந்து உணர்ந்து உணர்வுஉற --- திருச்செந்திலம்பதியில் தேவரீர் எழுந்தருளி யிருக்கின்ற தத்துவத்தையும் செந்திற்பதியின் உட்கருத்துக்களையும் ஓங்கார வடிவமாக ஆலயம் அமைந்திருக்கின்ற திறத்தையும் மெய்யறிவால் உணர்ந்து அம்மெய்யறிவு நிறைவடையவும்,

         கந்தனை அறிந்து அறிந்து --- கந்தனாகிய நினது சொரூப இலக்கணத்தையும் தடத்த இலக்கணத்தையும் அறிந்து,

         அறிவினில் சென்று செருகும் தடம் தெளி தர --- அந்த அறிவின் வழியிலே சென்று உண்மைப் பொருளைச் சேருகின்ற முத்திநெறி இன்னதென்று தெளிவடையவும்,

         தணியாத சிந்தையும் அவிழ்ந்து அவிழ்ந்து --- சாந்தியை யடையாத (கல்போன்ற) மனமானது நெகிழுந் தன்மையையடைந்து,

         உரை ஒழித்து --- சொல்லற நின்று,

         என் செயல் அழிந்து அழிந்து அழிய --- என் செயலால் எல்லாம் நடைபெறுகின்றதென்ற தற்போதமானது அடியோடு அழியவும்,

         மெய்ச் சிந்தை வர --- உண்மையறிவானது உண்டாகவும்,

         என்று நின் தெரிசனைப் படுவேனோ --- எந்த நாளில் தேவரீரது திவ்ய தெரிசனம் கிடைக்கப் பெறுவேனோ?

பொழிப்புரை

         பூங்கொத்துக்கள் மலர்கின்ற தேவரீரது திருவடியில் அடைக்கலம் என்று கூறி அபயம் புகுந்து வணங்கிய தேவேந்திரன் தனது பொன்னுலகத்தைப் பெற்று இன்பத்தை யடையவும், ஐராவதத்தால் வளர்க்கப்பெற்ற தேவயானையம்மையாரது தனங்கள் நினது புயாசலங்களைப் பெறவும், அரக்கர்கள் மாளவும், கிரௌஞ்ச வெற்பு தூள்பட்டு இடியவும், அழகியதும் பொன்னாலானதுமாகிய நினது திருவரையிற்கட்டியுள்ள சதங்கைகள் கிணின் கிணின் கிணின் என்று இனிய ஒலியைச் செய்யவும், இளஞ் செவிகளில் குண்டலங்கள் மெல்ல அசைந்து ஒளி வீசவும், திருவடியில் அணிந்துள்ள அழகிய சிறு சதங்கைகள் தந்தனம் தனம் தனம் தன என்று இனிமையாகக் கொஞ்சி சப்திக்கவும், இரத்தின மணிகளாலாகிய தண்டைகள் கலின் கலின் கலின் என்று ஒலிக்கவும், சர்வமங்களங்களுக்கும் உறைவிடமானவரும், சுகத்தைக் கொடுப்பவருமாகிய உமாதேவியார் அன்பின் மிகுதியால் மனமானது குழைந்து உருகி முத்தங் கொடுக்கவும் மெல்ல வருகின்ற அழகிய (இளம் பருவத்தின்) தளர்நடையுடையப் புதல்வரே! உலகமெல்லாம் வழிபட்டு வணங்குகின்ற சரவணோற்பவரே!

     பெருமையிற் சிறந்தவரே!

         அடியேனது ஆவியைப் பற்றுவதற்காக வருகின்ற நாளில் இயமன் பிறகிட்டு ஓடவும், தினந்தோறும் பொதுமகளிர் இடத்திற் சென்று அவர்களது புற அழகைக்கண்டு அதில் ஈடுபட்டு அன்பு கொண்டு மனம் உருகி அவர்களிடத்திற் பொருந்துகின்ற சிநேகமானது நீங்கவும்,

     சத்துவம், இராசஸம், தாமஸம், என்ற முக்குணங்களும் இறந்துபடவும், நினைப்பு மறப்பு என்ற இரண்டையும் ஒழித்து,

     தேவரீரது, திருவடிகளின் பெருமைகளை அமைத்து பாமாலைகளைப் பாடி, தாம் எழுந்தருளியுள்ள திருச்செந்தூரின் தத்துவத்தையும், அது கடற்கரையில் அமைந்திருப்பதன் காரணத்தையும், பிரணவாகாரமாக ஆங்கு ஆலயம் அமைந்திருக்கின்ற நிலையையும் உணர்ந்து மெய்யுணர்வு அடையவும், கந்தனாகிய தேவரீரை உள்ளபடி அறிந்து அறிவு மார்க்கத்தில் சென்று உண்மைப் பொருளைச் சேருகின்ற முத்திநெறி இதுவே என்று தெளிவுறவும், தணிதலை யடையாத எனது மனமாகிய கல்லானது உருகி நெகிழ்ச்சியடைந்து உரையற்று என் செயலால் எல்லாம் நிகழுகிறதென்ற தற்போதம் அறவே அழிந்து உண்மை ஞானம் வரவும் தேவரீரது அருள் வடிவின் திவ்ய தெரிசனையை அடியேன் என்று பெறுவேன்?

விரிவுரை

அந்தகன் வருந்தினம் பிறகிட ---

குமாரக் கடவுளது தெரிசனைப்பட்டவர்களைக் கண்டால் இயமன் பிறகிட்டு ஓடுவன்; இதனை,

“மறலிபடை யமபுரமு மீதோட வேபொருது

விருதுபல முறைமுறையி லேயூதி வாதுசெய்து

மதலையொரு குதலையடி நாயேனையாள இஙன் வந்திடாயோ”

                                                          ---  (உறவின்முறை) திருப்புகழ். 

குமரா சரணம் சரணம் என்று அண்டர் குழாம் துதிக்கும்

அமரா வதியில் பெருமாள் திருமுகம் ஆறுங் கண்ட

தமர் ஆகி வைகும் தனியான ஞான தபோதனர்க்கு இங்கு,

எமராசன் விட்ட கடை ஏடு வந்து இனி என்செயுமே.     --- கந்தரலங்காரம்

இயமன் தனது தூதுவர்களைப் பார்த்து சிவமூர்த்தியை நினைந்து வணங்கி “தூதுவர்களே! சிவபெருமானுடைய அடியார்களைக் கண்டால் நீங்கள் பயபக்தியுடன் வணங்கி எவ்வளவு தூரமாகச் செல்ல முடியுமோ அவ்வளவு தூரம் அகன்று செல்லுங்கள்” என்று கூறுகின்றனன். மார்க்கண்டேயரைப் பற்றச் சென்று உதையுண்டதை மறப்பனோ?

தொழுது நமனும் தன் தூதுவர்க்குச் சொல்லும்

வழு இல்சீர்க் காளத்தி மன்னன்-பழுது இலாப்

பத்தர்களைக் கண்டால், பணிந்து, அகலப் போமின்கள்

எத்தனையும் சேய்த்தாக என்று.                --- பதினோராம் திருமுறை.

சந்ததமும் வந்து......சங்கதந்தவிர ---

தினந்தோறும் பெண்களுடைய அழகைக் கண்டு மனமுருகி அவர்களது நட்பில் ஈடுபடுகின்ற அவத் தொழிலை அறவே ஒழிக்க வேண்டும். இதனாலன்றோ இராமலிங்க அடிகள் “மருவு பெண்ணாசையை மறக்க வேண்டும்” என்று தேற்றேகாரத்தால் இறைவனைக் குறையிரந்தனர்.

முக்குணம் மாள ---

இறைவனுடைய அருட்குணத்தில் திளைத்து சிவயோகத்தில் வீற்றிருப்பார்க்கு முக்குணமும் நாசமடையும்.

“நின்னை உணர்ந்துஉணர்ந்து எல்லாம் ஒருங்கிய நிர்க்குணம் பூண்டு,

என்னை மறந்து இருந்தேன், இறந்தே விட்டது இவ்வுடம்பே”

                                                                                       -– கந்தர்அலங்காரம்.

அந்தி பகல் என்று இரண்டையும் ஒழித்து ---

அந்தி - மறப்பு, பகல் - நினைப்பு, (கேவல சகலம்) நினைப்பும் மறப்பும் அற்றார்க்கே இறைவனது தெரிசனம் உண்டாகும். நினைப்பு மறப்பு நீங்கப் பெறுதல் அவசியம். இதனை அருணகிரிநாதர் பலவிடங்களில் கூறியுள்ளார்.

“ஐங்கரனை ஒத்தமனம் ஐம்புலம் அகற்றிவளர்

அந்திபகலற்ற நினைவு அருள்வாயே”           --- (ஐங்கரனை) திருப்புகழ்.

“இதம்அகிதம் விட்டுஉருகி, இரவுபகல்அற்ற விடம்

 எனதுஎன இருக்கைபுரி யோகப் புராதனனும்”  --- வேடிச்சிகாவலன் வகுப்பு

ஆங்காரமும் அடங்கார் ஒடுங்கார் பரமானந்தத்தே

தேங்கார் நினைப்பும் மறப்பும் அறார் தினைப்போது அளவு

ஓங்காரத்துள் ஒளிக்கும் உள்ளே முருகன் உருவங்கண்டு

தூங்கார் தொழும்பு செய்யார் என் செய்வார் யமதூதருக்கே.

                                                              --- கந்தர் அலங்காரம்.

அராப்புனை வேணியன் சேய் அருள் வேண்டும், அவிழ்ந்த அன்பால்

குராப்புனை தண்டைஅம் தாள்தொழல் வேண்டும், கொடிய ஐவர்

பராக்குஅறல் வேண்டும், மனமும் பதைப்புஅறல் வேண்டும், என்றால்,

இராப்பகல் அற்ற இடத்தே இருக்கை எளிது அல்லவே.   --- கந்தர் அலங்காரம்.

கருதா மறவா நெறிகாண, எனக்கு

இருதாள் வனசம் தர என்று இசைவாய்

வரதா, முருகா, மயில் வாகனனே

விரதா, சுர சூர விபாடணனே.             --- கந்தர்அநுபூதி.

பிற ஆன்றோர்கள் வாக்குகளையும் நோக்குக.

“நினைப்பு மறப்பும் இலாதவர் நெஞ்சம்

வினைப்பற்று அறுக்கும் விமலன் இருக்கும்

வினைப் பற்று அறுக்கும் விமலனைத் தேடி

நினைக்கப் பெறில் அவன் நீளியன் ஆமே”     --- திருமந்திரம்.

“இரவுபகல் இல்லா இன்ப வெளியூடே

 விரவி விரவி நின்று உந்தீபற”                   --- திருவுந்தியார்

அங்குஇங் குஎனாதபடி எங்கும் ப்ரகாசமாய்

                    ஆனந்த பூர்த்தியாகி

     அருளொடு நிறைந்ததுஎது, தன்அருள் வெளிக்குளே

                    அகிலாண்ட கோடியெல்லாம்

தங்கும் படிக்குஇச்சை வைத்து உயிர்க்கு உயிராய்த்

               தழைத்ததுஎது, மனவாக்கினில்

     தட்டாமல் நின்றதுஎது, சமயகோ டிகளெலாம்

                    தம்தெய்வம் எம்தெய்வம் என்று

எங்குந் தொடர்ந்துஎதிர் வழக்குஇடவும் நின்றதுஎது,

                    எங்கணும் பெருவழக்காய்

     யாதினும் வல்லவொரு சித்தாகி இன்பமாய்

                    என்றைக்கும் உள்ளதுஎது, மேல்

கங்குல்பகல் அறநின்ற எல்லை உளதுஎது, அது

                    கருத்திற் கிசைந்தது, அதுவே

     கண்டன எலாம் மோன உருவெளியது ஆகவும்

                    கருதிஅஞ் சலிசெய்குவாம்.          --- தாயுமானவர்.

மறக்கின்ற தன்மை இறத்தல்ஒப்பாகும், மனம்அதுஒன்றில்

பிறக்கின்ற தன்மை பிறத்தல்ஒப்பாகும், இப்பேய்ப் பிறவி

இறக்கின்ற எல்லைக்கு அளவில்லையே, இந்த சன்ம அல்லல்

துறக்கின்ற நாள் எந்த நாள்? பரமே! நின் தொழும்பனுக்கே.

                                                                                                 --- தாயுமானவர்

இந்திரிய சஞ்சலங்களை அறுத்து ---

          நினைப்பும் மறப்பும் அற்றவர்க்குப் பொறிபுலன்களால் உண்டாகும் துன்பங்கள் தானே நீங்கும். தூங்கியோன் கைப்பொருள் தானே வீழ்வதுபோல் என்றுணர்க.

“இந்த்ரிய தாப சபலம்அற வந்து நின்கழல் பெறுவேனோ”

                                                             ---  (ஓலமறைகள்) திருப்புகழ்.

அம்புயப் பதங்களின் பெருமையைக் கவிபாடி ---

இறைவனுடைய திருவடிக் கமலங்களின் பெருமையை அமைத்துக் கவி பாடுதல் நினைப்பும் மறுப்பும் நீங்குவதற்குச் சாதனமாம். அத்திருவடியின் பெருமையை அருணகிரியார் பின்வருமாறு கூறியுள்ளார்.

“ஆலமுண்டகோன் அகண்ட லோகமுண்ட மால் விரிஞ்சன்

  ஆரணங்கள் ஆகமங்கள் புகழ்தாள்”         --- (தோலெலும்பு) திருப்புகழ்.

“சாடும் தனிவேல் முருகன் சரணம்

சூடும்படி தந்தது சொல்லும் அதோ,

வீடும் சுரர் மாமுடி வேதமும் வெங்

காடும் புனமும் கமழும் கழலே”                 --- கந்தர் அநுபூதி

“ஆதாரம் இலேன் அருளைப் பெறவே

நீதான் ஒருசற்றும் நினைந்திலையே,

வேதாமுதல் விண்ணவர் சூடு மலர்ப்

பாதா, குறமின் பத சேகரனே”                  --- கந்தர் அநுபூதி.

செந்திலை உணர்ந்து உணர்ந்து :-

அலைகள் வந்து ஓய்வடைகின்ற இடமாதலால் செந்திலுக்கு அலைவாய் என்று மற்றொரு பேருமுண்டு. நினைப்பு மறப்புக்களாகிய அலைகள் வலியற்று அவனது திருவடியில் வந்து ஒடுங்க கடற்கரையில் எம்பெருமான் உறைகின்றனன். “பிறவிக்கடலில் வீழ்ந்தோரை எனது திருவடியாகிய ஓடத்தால் முத்திக்கரை சேர்ப்பதற்காகக் கடற்கரையில் யான் வசிக்கின்றனன்” என்ற குறிப்பைக் காட்டுவதற்காகவே முருகன் திருச்செந்தூரில் எழுந்தருளியுள்ளான்.

“யாதுநிலை அற்றுஅலையும் ஏழுபிற விக்கடலை

 ஏறவிடுநல் கருணை ஓடக்காரனும்”             --- திருவேளைக்காரன் வகுப்பு.

“சுவர்க்கலோக மீகாம சமஸ்தலோக பூபால

 தொடுத்தநீப வேல்வீர வயலூரா”                 --- (அனித்த) திருப்புகழ்.

தூண்டுகை விநாயகர் ஆலயத்திலிருந்து புறப்பட்டு ஆனந்த விலாசஞ் சென்று வதனாரம்ப தீர்த்தஞ் சென்று ஷண்முக விலாசத்தின் வழியே சென்று சுவாமி தரிசனஞ் செய்து திரும்பினால் அப் பிராகாரம் பிரணவாகாரமாக அமைந்திருக்கும் தன்மை கண்கூடு. முருகத் தலங்களுள் செந்திலம்பதி தலைசிறந்தது. சுவாதிஷ்டான க்ஷேத்திரம். அளக்கற்கரும் பெருமையுடைத்து. இத் தெய்வீகத் தலத்தை அருணகிரியார் பிறபாடல்களில் கூறியவாறுங் காண்க.

“செந்தில்என்று அவிழஉளம் உருகிவரும் அன்பிலன்” --- (கொடியனைய) திருப்புகழ்.

“சங்கங் கஞ்சங் கயல் சூழ்தடம்

 எங்கெங்கும் பொங்க மகா புநி-

  தம் தங்கும் செந்திலில் வாழ்வுயர் பெருமாளே” ---  (வஞ்சங்கொண்) திருப்புகழ்.

“கயிலைமலை அனைய செந்திற் பதிவாழ்வே”     --- (இயலிசை) திருப்புகழ்.

“திருச்செந்திலை உரைத்துஉய்ந்திட அறியாரே”  --- (தரிக்குங்கலை) திருப்புகழ்.

கந்தனை அறிந்து அறிந்து ---

கந்தப்பெருமானுடைய சொரூப லட்சணத்தையும், தடத்த லட்சணத்தையும் அறிந்து.

அறிவினிற் சென்று ---

ஞானமார்க்கத்திற் செல்லுதல் வேண்டும். அங்ஙனம் சென்றால் உண்மைப் பொருளை நிச்சயமாக அடையலாம். தணியாத சிந்தை அப்போதுதான் சாந்தியையடைந்து நெகிழும். சொல்லற்ற நிருவிகற்ப சமாதி கைகூடும்.

என்செயல் அழிந்து ---

எல்லாம் சிவன் செயலென உணர்ந்து, தன் செயலால் நடைபெறுகின்ற தென்ற தற்போதை அறவே ஒழிந்து தன் வசமற்றுப் பரவசமுற்றுறைதல் வேண்டும்.

நம் செயல் அற்று, இந்த நாம் அற்றபின், நாதன்

தன்செயல் தானே என்று உந்தீபற,

தன்னையே தந்தான் என்று உந்தீபற.          --- திருவுந்தியார்.

தெரிசனைப் படுவேனோ?  ---

முருகப்பெருமானுடைய தெரிசனையுண்டாயின், அந்தகன் பிறகிடுதலும், அரிவையர்க்கு அன்புருகு சங்கதந் தவிர்தலும், முக்குண மொழிதலும், அந்திபக லழிதலும், இந்திரிய சஞ்சலங்களறுதலும், அம்புயப்பதங்களின் பெருமையைக் கவிபாடுதலும், செந்திலை யுணர்தலும், கந்தனையறிதலும், அறிவினிற்சென்று தெளிதலும், தணியாத சிந்தையவிழ்தலும், உரை யொழிதலும், தன் செயலழிதலும், மெய்ச்சிந்தை யடைதலும் உண்டாகும்.

சரண் சரண் சரணெனக் கும்பிடு புரந்தரன் பதிபெற ---

சிவபெருமான்பால் வரம் பெற்றுத் தருக்கிய சூரபன்மனுடைய கொடுமைக்கு அஞ்சி இந்திரன் பத்தினியுடன் மேருகிரியின் ஓர் சார் குகைக்குள் ஒளிந்திருந்தனன்.  அக்காலம் சூரபன்மன் பானுகோபனை ஏவி இந்திரலோகத்தைத் தீவாய்ப்படுத்தி இந்திரன் மகனாகிய சயந்தனையும் தேவர்களையும் தேவமாதர்களையும் சிறைப்படுத்தினன். இந்திரன் தனது உலகத்தையும் மகனையும் இழந்து பல யுகங்களாக வருந்தி இனி உய்வு பெருங்கால முண்டோ? என ஏங்கி சிறகற்ற பறவைப் போல் தளர்ந்த மனமுடையவனாய் எந்தைக் கந்தவேளிடம் எய்தி “அமரர் பயந்தவிர்க்குங் குமர நாயக! மூவர் முதல்வ! வேற்படை விமல! நின் திருவடியே சரணம்; உன்னை யொழிய ஒருவரையும் நம்புகிலேன், புகலிடம் வேறில்லை; தஞ்சம் தஞ்சம்; எளியேனைக் காத்தல் நின் கடன்” என்று கதறி முறையிட்டனன். வேண்டுவோர் வினைப்பகை அறுத்து, வேண்டிய போகங்களை நல்கும் வேலாயுதக்கடவுள் சூராதி அவுணர்களைக் கொன்று, இந்திரன் மகனையும் தேவமாதர்களையும் சிறை மீட்டு இந்திரனுக்குப் பொன்னுலகமளித்துப் பொன்றா வாழ்வில் இருத்தினர்.

“வால குமர குக கத்த குன்றெறி

 வேல மயில என வந்து கும்பிடு

 வான விபுதர்பதி யிந்திரன் வெந்துயர் களைவோனே”

                                                                     --- (ஓலமறை) திருப்புகழ்.

திருவரைக் கிண்கிணி கிணின் கிணின் கிணின் என ---

என்றுமகலாத இளமைக்காரனாகிய குழந்தை வேலனது இடையிலணிந்துள்ள சதங்கையின் ஓசை பதினாலுலகங்களுங் கேட்டது. அதன் இன்னோசையால் உலகங்களெல்லாம் மகிழ்ந்தன. இதனை அருணகிரிநாதர் உரைக்குமாறு காண்க.

மண்கமழ் உந்தித் திருமால் வலம்புரி ஓசை அந்த

விண்கமழ் சோலையும் வாலியும் கேட்டது, வேல்எடுத்துத்

திண்கிரி சிந்த விளையாடும் பிள்ளைத் திருஅரையில்

கிண்கிணி ஓசை பதினாலு உலகமும் கேட்டதுவே.    --- கந்தர் அலங்காரம்.

மணித் தண்டைகள் கலின் கலின் கலினென ---

இணையற்ற வீரர்களது பாதத்தில் வீரகண்டாமணி கட்டுவது மரபு. முருகவேள் அதிபராக்ரம வீரராதலால் இரத்தின மணிகள் பதித்த வீரகண்டாமணிகளும் தண்டைகளும் அவருடைய திருவடிகளில் மிளிர்கின்றன.

 “கழல் ஒலி தண்டையும் காலும் ஒக்க வந்து

 வரம் எனக்கு அருள்கூர்வாய்”                      --- (தமரகுரங்களும்) திருப்புகழ்.

“இனியநாத சிலம்பு புலம்பிடும்

 அருண ஆடக கிண்கிணி தங்கிய அடிதாராய்”  --- (கமலமாதுட) திருப்புகழ்.

“இசைத்திடும் சந்தபேதம் ஒலித்திடும் தண்டை சூழும்

 இணைப்பதம் புண்டரீகம் அருள்வாயே”            --- (வரைத்தடங்) திருப்புகழ்.

சகந்தொழுஞ் சரவணப் பெருமாளே ---

மொழியுஞ் சமயமனைத்துக்கும் முதல்வனானபடியால் முருகப் பெருமானை உலகமெலாம் வணங்குகின்றன. யாவர் எத்தெய்வத்தை வணங்கினும் அவ் வணக்கம் முருகனையே சாரும்.

“நவலோகமும் கைதொழு நிசதேவ! அலங்கிருத

 நலமான விஞ்சைகரு விளைகோவே”    --- (சிவனார்) திருப்புகழ்.

 

கருத்துரை

         சகலமெல்லாம் தொழுகின்ற சரவணபவரே! பெருமையிற் சிறந்தவரே! கூற்றுவன் பிறகிட்டு ஓடவும், பொதுமகளிர் சிநேகம் நீங்கவும், முக்குணங்கள் ஒழியவும், செந்திலம்பதியின் தத்துவத்தை யுணர்ந்து மெய்ஞ்ஞானத்தை யடையவும், தேவரீரை யுள்ளபடி யறிந்து, முத்திநெறி இதுவே என்று தெளிவுறவும், என்மனமாகிய கல்லானது உருகி தற்போதம் அழிந்து உண்மையான அறிவு வரவும் தங்கள் தெரிசனையை அடியேன் பெறவேண்டும்.